ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΗΣ “ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ”

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΗΣ “ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Οι γνωστοί για την αρετή και την κατά Θεόν σοφία τους πατέρες της συνοδείας της Παναγούδας -της Καλύβης του Αγίου Παισίου- με μια πολύ αξιόλογη παρέμβασή τους επισημαίνουν ένα πρόβλημα διαδικασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου που ενέχει ύψιστη σπουδαιότητα.

Με το άρθρο τους ““Ομοφωνία” και “αυθεντία” της μελλούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου” επισημαίνουν ότι η έννοια της ομοφωνίας δεν θα ισχύσει στην πραγματικότητα στη λήψη αποφάσεων και γι’ αυτό είναι λίαν επίφοβο να θεσμοθετηθούν αιρέσεις σαν πίστη της Εκκλησίας.

Ο μηχανισμός της ομοφωνίας -όπως τουλάχιστον τον κατανοεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο- επιτρέπει την καταγραφή στα πρακτικά της όποιας διαφωνίας αλλά υποχρεώνει παράλληλα τους διαφωνούντες να προσυπογράψουν τις αποφάσεις ακόμη και αν καταχώρησαν τη διαφωνία τους για θέματα πίστεως.

Αυτή η ερμηνεία της ομοφωνίας είναι πολύ δόλια και αποσκοπεί στην αχρήστευση στην πράξη της ανάγκης να συμφωνήσουν όλοι οι επίσκοποι και όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες σε θέματα πίστεως και παραβιάζει επίσης την ελευθερία της συνείδησης των αρχιερέων.

Οίκοθεν νοείται ότι μια τέτοια αντίληψη για την ομοφωνία δεν είναι καθόλου δεσμευτική ούτε για τους επισκόπους και τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες που θα συμμετάσχουν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο ούτε φυσικά για το πλήρωμα της Εκκλησίας.

Η αυθεντία ορθοδόξως δεν εκφράζεται μηχανιστικά με τη Σύνοδο των επισκόπων αλλά με τη στοίχιση των αποφάσεων της με την Παράδοση των Αγίων Πατέρων. Αν οι επίσκοποι και οι σύνοδοι δεν στοιχηθούν σε αυτή την παράδοση παράγουν οθνείες αποφάσεις που δεν εκφράζουν την πίστη της Εκκλησίας και δεν δεσμεύουν την Εκκλησία και τους πιστούς.

Να ευχαριστήσουμε υικά τους αγωνιστές πατέρες της καλύβης της “Παναγούδας” για την παρέμβασή τους με τις καίριες επισημάνσεις του άρθρου τους που ευαισθητοποιούν όλους για ένα πολύ ουσιαστικό θέμα που αφορά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.