ΤΟΥΣ ΤΑ ΨΑΛΛΩ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΣ

ΤΟΥΣ ΤΑ ΨΑΛΛΩ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ο καθήμενος εν δόξη. Ήχος δ΄.

Προκαθήμενος αγάπης εκ της Ρώμης εξέλειπε, αλλά κακοδόξων χορείας νυν κακόφρων προΐσταται. Ον νυν εν Λέσβω προσκαλέσαντες μάτην κράζουσι αιρεσιάρχη προσβλέποντες.

Καίτοι παραμένω αδιόρθωτα κακόφωνος περί την ψαλτικήν τέχνην αναγκάζομαι να ψάλλω αυτό που λησμόνησαν ή, το χειρότερο, διέγραψαν οι καθ’ ημάς εκκλησιαστικοί ταγοί. Κατ’ αρχάς το ζήτημα ΔΕΝ είναι αν συμφωνώ ή διαφωνώ με την παπική επίσκεψη στη Λέσβο. Πρόκειται για κάτι βαθύτερο και σοβαρότερο. Τι γυρεύει ο αρχηγός του κράτους του Βατικανού να παριστάνει το εκπρόσωπο του Χριστού, αυτού που δεν είχε «που την κεφαλήν κλίναι»; Δεν διακήρυξε ο Χριστός ότι «η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου»; Ξέρουμε τι γυρεύει. Να είναι στραμμένα διαρκώς πάνω του τα φώτα της δημοσιότητος. Να παριστάνει τον αρχηγό. Όλοι οι άλλοι γύρω είναι απλώς τσιράκια. 

Και άδραξε την ευκαιρία που του προσφέρθηκε.  

Ποιος προσκάλεσε τον «Αγιώτατο»; Το Φανάρι ή η Αθήνα; Δεν μας πολυενδιαφέρει. Ας το ψάξουν οι δημοσιογράφοι. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Αφορά τις σχέσεις μας με τους αιρετικούς. Φυσικά ενοχλούνται οι οικουμενιστές και κατεβάζουν τα μούτρα τους αλλά εμείς, που πιστεύουμε «εις μιαν, αγία, καθολικήν και αποστολικήν εκκλησίαν», όχι απλώς ενοχλούμαστε μ’ όλ’ αυτά τα τερτίπια και το λαϊκό οικουμενισμό, αλλά απορούμε και εξιστάμεθα και τον νουν καταπληττόμεθα. Οι αποστολικές παραινέσεις για να απομακρυνόμαστε από τους αιρετικούς «μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν» πετάχθηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Μήπως μετακινηθήκαμε «εις έτερον ευαγγέλιον» και δεν το έχουμε αντιληφθεί; 

Είδε ο Παναγιώτατος τον «αδελφό του Φραγκίσκο» κι αναγάλλιασε η καρδιά του! Μας μίλησε για τον «Αγιώτατο» Πάπα, για την ενότητα των «Εκκλησιών» ονομάζοντας τον Παπισμό «Καθολική Εκκλησία». Το ότι η μέρα αυτή  είναι «ιστορική» καμία αμφιβολία. Πήραμε τη ρεβάνς από τη Μόσχα! Ο Πάπας είναι δικός μας «αδελφός». Εμείς κρατάμε τη σημαία της αγάπης και είμαστε πρωταθληταί της «καταλλαγής». Ποιος συνάντησε πρώτος τον Πάπα στα Ιεροσόλυμα; Εμείς. Πάλι εμείς. Δεν είν’ εμάς που επισκέφθηκε ο Πάπας δυο φορές στην έδρα μας; 

Κι ένα τελευταίο. Τώρα το «προσφυγικό» είναι λελυμένο. Η καϋμένη η Ελλάς μπορεί να προσβλέπει στη βοήθεια του «Αγιώτατου». Είναι πλεόν δεδομένη. Όπως πλειστάκις στο παρελθόν.