ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, Π. ΜΠΟΤΣΗ, Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Πέτρου Μπότση, Ο ποταμός του Θεού, Εμπειρίες και διηγήσεις από τη ζωή των Οσίων Γερόντων της Όπτινα, Αθήνα 2016, σσ. 231.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Σε κερδίζει με την πρώτη το καινούργιο βιβλίο του παραγωγικού και δόκιμου συγγραφέα  Πέτρου Μπότση. Σε ελκύει το εξώφυλλο, όπου παρουσιάζεται ο ποταμός Ζίζντρα, στα νερά του οποίου καθρεφτίζονται οι χρυσοί και μπλε τρούλλοι της περιώνυμης ρωσσικής μονής της Όπτινα. Μεταφέρεσαι ακαριαία και αυθωρεί στο χώρο των ασκητικών παλαισμάτων των Οσίων Γερόντων. Ο ποταμός του Θεού, του οποίου το όνομα είναι παρμένο από τους Ψαλμούς (Ψαλμ. ξδ΄9), έχετε αντιληφθεί ήδη ποιος είναι. Τον μνημονεύσαμε πιο πάνω. 

Το μοναστήρι της Όπτινα στα 1988 αναγεννήθηκε από τα ερείπια που άφησε στο πέρασμα της η αθεϊστική λαίλαπα των μπολσεβίκων. Η Όπτινα, καρπός της φιλοκαλικής αναγέννησης που είχε εμπνευστή τον Αγιορείτη Γέροντα Παΐσιο Βελιτσκόφσκυ (που με αφετηρία τη μονή Νεάμτς της Μολδαβίας έφτασε στη Ρωσία) έγινε ονομαστή  για τους στάρετς της. Από τα πέρατα της ρωσικής γης πλήθος χριστιανών κατέφευγαν εκεί για εξομολόγηση και πνευματική καθοδήγηση. Αρκετές σελίδες  του βιβλίου αφιερώνονται στη βιογραφία του Σέργιου Νείλου, που κατέγραψε τις ανωτέρω διηγήσεις στο βιβλίο του «Στις όχθες του ποταμού του Θεού», αλλά και σ ένα άλλο του βιβλίο υπό τον τίτλο «Αγιότητα υπό το μόδιον». Ο Σέργιος Νείλος έζησε κατ’ αρχάς μακράν του Θεού, αλλ’ αξιώθηκε να συναντήσει τον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, να  θεραπευθεί θαυματουργικά και να μεταστραφεί. Έζησε για 4 χρόνια στην Όπτινα και γνώρισε εκ του σύνεγγυς ορισμένους στάρετς, όπως το Βαρσανούφιο, τον Αντώνιο, τον Ιωσήφ, τον Ανατόλιο, το Νεκτάριο, το Μωυσή, το Λεωνίδα τον Αμβρόσιο κ.ο.κ. ενώ για ορισμένους εξ αυτών άκουσε διηγήσεις των συγχρόνων του μοναχών. 

Μετροφυλλώντας το παρόν ο αναγνώστης τροφοδοτείται με τις ψυχωφελείς διηγήσεις των στάρετς, αλλά και πολλές μικρές ευανάγνωστες ιστορίες με μοναχούς, αλλά και λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες, που μας κάνουν να νιώθουμε την πνοή του Παρακλήτου, που δροσίζοντας τις ψυχές τους, παρήγαγε ευκλεείς καρπούς στην απέραντη χώρα του Βορρά. Συγκινητική εν προκειμένω είναι η ιστορία του πεντάχρονου Κόλια (Νικόλα) που έβλεπε αγγέλους και προγνώρισε την κοίμησή του από το Σεπτέμβρη του 1905, ενώ αυτή συνέβηκε στις 29 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους. Ο αναγνώστης μένει ενεός από τα ασκητικά παλαίσματα των στάρετς, τα θαύματά τους, το προορατικό τους χάρισμα και τους μύριους τρόπους με τους οποίους πολεμούσαν και κατεδάφιζαν τα οχυρώματα του εχθρου. Όλ' αυτά συνέβαιναν στην φοβερά ταραγμένη περίοδο των τριών πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνος, όταν η αθεϊστική καταιγίδα, που άκουε στο όνομα μπολσεβίκοι, είχε φτάσει στο απόγειό της, σφάζοντας ανηλεώς, φυλακίζοντας, εξορίζοντας κι ισοπεδώνοντας τα σεβάσματα των ορθοδόξων. Μαθαίνουμε επίσης ότι αυτός που ξετρύπωσε από την αφάνεια τον περίφημο διάλογο του Νικολάι Μοτοβίλωφ με τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ δεν ήταν άλλος από το Σέργιο Νείλο. Δόξα τω Θεώ, η Όπτινα ανθεί ξανά σήμερα. 

Ευχηθείτε οι Όσιοι στάρετς να φωτίσουν τους ταγούς της εν Ρωσία Εκκλησίας ώστε να πορευτούν στην Πανορθόδοξη Σύνοδο «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι». Μια τελευταια παρατήρηση για το βιβλίο. Κάντε ότι έκανε κι αυτός που χαράσσει τις γραμμές αυτές. Μην τ’ αφήσετε από τα χέρια σας αν δεν φτάσετε στην τελευταία του σελίδα.