ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ

[Σαμπεζύ – Γενεύη, 10-17 Ὀκτωβρίου 2015]:

«ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»

Του Καθηγητή Δημήτριου Τσελεγγίδη

=====

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐπειδή ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος – στό Ὑπόμνημά του, μέ ἀριθμ. Πρωτ. 183/2016/1-4-16, πρός τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος – μέ ἐμφανίζει νά συμφωνῶ μαζί του σέ συγκεκριμένες ἐκκλησιολογικές θέσεις (βλ.σ. 8 τοῦ Ὑπομνήματός του), αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νά διευκρινίσω μέ κάθε σαφήνεια καί σεβασμό τίς ἐπ’ αὐτῶν θεολογικές μου θέσεις. Παράλληλα, θεωρῶ σκόπιμο καί κύριο νά τοποθετηθῶ στό ὅλο Ὑπόμνημα τοῦ Σεβασμιωτάτου, γιατί ἔμμεσα –πλήν σαφῶς– ὑφέρπει ἡ ἐντύπωση, ὅτι εἶμαι σύμφωνος μέ ὅσα ἐκθέτει ὁ ἴδιος στό ἐν λόγῳ Ὑπόμνημα, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ὄχι ἁπλῶς διαφωνῶ, ἀλλά καταλήγω καί σέ ἀντίθετα συμπεράσματα, ὅπως θά ἀποδειχθεῖ ἀπό τήν κριτική, πού θά ἀκολουθήσει. Γι’ αὐτό, Σᾶς παρακαλῶ, ταπεινῶς, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,νά κάνετε τόν κόπο –γιά μιά ἀκόμη φορά- νά μελετήσετε τό νέο κείμενό μου.

Συγκεκριμένα, στή σελίδα 8, ὁ Σεβασμιώτατος μέ παρουσιάζει νά συμφωνῶ μέ τό θεολογικό ἐπιχείρημα κάποιας Σλαβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο τελικῶς ἀποδέχθηκε ἡ Ε΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη, υἱοθετώντας τήν διατύπωση: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς» (Ἄρθρο 6).

Γράφει, χαρακτηριστικά, ὁ Σεβασμιώτατος: «εἰδικότερον δέ διά τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν ἀνέφερε (ἐνν. ἡ Σλαβική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία), ὅτι ὁ ὅρος «Ἐκκλησία» χρησιμοποιεῖται ὡς περιγραφικός (terminus technicus) καί οὐχί μέ δογματικόν περιεχόμενον καί κατά κυριολεξίαν, θεωροῦσα μάλιστα ὅτι εἰς τούς Ρωμαιοκαθολικούς ὑφίστανται θεολογικῶς «στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος» (vestigia ecclesiae), ὡς ὁ τύπος τοῦ τριαδολογικοῦ βαπτίσματος, ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ Ἱερωσύνη, ἡ συνοδικότης, ἀνεξαρτήτως τοῦ λανθασμένου «τύπου» καί «τρόπου» λειτουργίας αὐτῶν, ἄποψιν τήν ὁποίαν ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Ἐλλογιμώτατος Καθηγητής Δημ. Τσελεγγίδης, (Δυτική Θεολογία καί Πνευματικότητα, ἔκδ. Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη, ἄ.χ. σελ. 7: «ἡ ρωμαιοκαθολική διδασκαλία δέν εἶναι ἐξολοκλήρου ἀπορριπτέα»)!!!».

Ποιά εἶναι ὅμως ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων; Πρῶτον, ὁ Σεβασμιώτατος παραπέμπει σέ μένα κατά τρόπο ἀντιεπιστημονικό. Παραπέμπει δηλαδή σέ Πανεπιστημιακές Σημειώσεις πού δέν συνιστοῦν ἐπιστημονικό σύγγραμμά μου. Δεύτερον, τό κείμενό μου στήν σελ. 7 ἔχει ὡς ἑξῆς: «Καταρχήν, πρέπει νά ποῦμε – συμφωνώντας μέ τόν π. G. Florovsky, ὅτι ἡ Δυτική Θεολογία δέν εἶναι ἀπορριπτέα στό σύνολό της», πρᾶγμα πού εἶναι αὐτονόητο. Τοῦτο, ὅμως, δέν σημαίνει ὅτι ἀποδέχομαι ὅλα ὅσα γράφει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας προηγουμένως, ἀλλά καί στή συνέχεια. Ἡ παραπάνω διατύπωσή μου κάθε ἄλλο παρά ὁδηγεῖ στό σφαλερό συμπέρασμα τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὅτι δηλαδή ἐγώ «ἐπιβεβαιώνω τήν ἄποψιν» τῆς συγκεκριμένης Σλαβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 

(Συνεχίζεται)