ΟΣΟ Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΖΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΠΙΖΕΙ

ΟΣΟ Ο ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΖΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΠΙΖΕΙ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

=====

Όσο ο νεαρός μαθητής, ήρωας, ιδιοφυής ποιητής και εθνομάρτυρας Ευαγόρας Παλληκαρίδης ζει στις καρδιές των Ελλήνων, ιδιαίτερα των νέων, μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον μας. Η ζωντανή μνήμη του σημαίνει ότι τα ιδανικά της ελευθερίας, της πίστης  και της φιλοπατρίας δεν έχουν υποταγεί στο μηδενισμό και δεν έχουν διαγραφεί από τις ψυχές μας.

Την προσεχή Παρασκευή, 15 Απριλίου, o Δήμος Χαλκιδέων και το Γενικό Λύκειο Δροσιάς Χαλκίδας διοργανώνουν εκδήλωση μνήμης και τιμής για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη στην αίθουσα τελετών του Λυκείου, που θα πάρει το όνομά του. 

Είναι προς τιμήν του Συλλόγου καθηγητών του Γενικού Λυκείου Δροσιάς Χαλκίδας, των μαθητών του Λυκείου και του Δήμου Χαλκιδέων να πάρουν την πρωτοβουλία και να προβάλουν την προσωπικότητα και την υπέρ της Πατρίδας θυσία του Ευαγόρα. Να σημειώσουμε ότι δεν είναι η πρώτη εκδήλωση μνήμης σε εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας. Ο Δημήτριος Στεργιούλης είχε πρώτος την πρωτοβουλία να ονομασθεί το Β΄ Δημοτικό Σχολείο Κιάτου, στο οποίο ήταν διευθυντής, «Ευαγόρας Παλληκαρίδης» και να στηθεί στο προαύλιο του σχολείου η προτομή του, με δαπάνη της Βουλής των Ελλήνων. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο εκπαιδευτικός σύμβουλος αδελφός του, Μανώλης Στεργιούλης. Χάρη στον ζήλο του και με τη συνεργασία συλλόγων καθηγητών  εκπαιδευτήρια έχουν δώσει στις αίθουσες τελετών τους το όνομα του Ευαγόρα. Μεταξύ αυτών το Γ΄ Γυμνάσιο Σπάρτης, το Γυμνάσιο Νεάπολης, το Δ΄ Γενικό Λύκειο Τρίπολης, το Α΄ Γυμνάσιο Κω, καθώς και το ΤΕΙ Σερρών. Πέραν αυτών, με δική του πρωτοβουλία ο σύλλογος καθηγητών του Πειραματικού Σχολείου ΕΚΠΑ ονόμασε την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου «Εθνομάρτυρα Ευαγόρα Παλληκαρίδη». Το ίδιο έπραξε ο αντίστοιχος  του Β΄ Πειραματικού Γενικού Λυκείου Αθηνών, στο οποίο με έρανο των μαθητών στήθηκε και η προτομή του Ευαγόρα.

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγήθηκε στην αγχόνη σε ηλικία 19 ετών, στις 13 Μαρτίου του 1957, γιατί ήθελε την ελευθερία της Κύπρου. Πριν φύγει για να θυσιαστεί έγραψε στους συμμαθητές του ένα ποίημα, που αρχίζει: «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά». Λευτεριά, Πατρίδα, Θυσία. Ιδανικά με τα οποία έζησε ο Έλληνας και θα ζει όσο θα υπάρχει.