Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ, ΙΝΑ ΤΙ ΕΓΚΑΤΕΛΙΠΕΣ ΜΕ; (Ψαλμός κα´) - Α´

Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ, ΙΝΑ ΤΙ ΕΓΚΑΤΕΛΙΠΕΣ ΜΕ;

(Ψαλμός κα´) - Α´

Της Χριστούφαντου

=====

Θεέ μου, Παντοδύναμε, Χάριν ἐστέρησάς με,

γιατί μέ ἐγκατέλιπες, οὐκ ἐβοήθησάς με;

Ἡ σωτηρία μου μακράν, λόγῳ τῶν πτώσεών μου,

Σύ τῶν πενήτων ὁ Θεός, ἀρνεῖσαι στεναγμῶν μου;

Νύχτα καί μέρα πάντοτε, κραυγάζω πρός Ἐσένα,

γιατί ἀρνεῖσαι νά δεχθῇς φωνήν ἀπό ἐμένα;

Κι ἀπόψε πάλιν θά σοῦ πῶ πικρόν παράπονόν μου,

οὐδείς ἐχέφρων θά τόν πῇ λάθος τόν ὀδυρμόν μου.

Δέν στέκεις εἰς ἀπόστασιν, εὑρίσκεσαι πλησίον,

κι ὁ θρόνος Σου εἰς τήν Σκηνήν, εἰς Ἅγια Ἁγίων.

Εἶσαι Ἐσύ τό καύχημα τοῦ ταπεινοῦ λαοῦ Σου,

Σέ ἐπαινεῖ καί Σέ ὑμνεῖ, ἕνεκεν ἐκλεκτοῦ Σου.

Καί οἱ Πατέρες μας εἰς Σέ ἐστήριξαν ἐλπίδες,

Ἐσέ ἐνεπιστεύθησαν κι ἔθραυσαν τίς παγίδες.

Μέ σκέπην Σου διέφυγαν μέσῳ πικρῶν ὀδύνων,

τούς ἔσωσες ἀπό ἐχθρῶν σκληρῶν ἐπικινδύνων.

Πρός Σέ εἰς τάς ἀνάγκας των ἐκραύγαζον ἐκ βάθους,

ζητοῦντες θείαν συνδρομήν λυτρώθησαν ἐκ πάθους.

Ἄγκυρα τῆς ἐλπίδος τους ἔρριψαν εἰς Ἐσένα

κι Ἐσύ τούς καθωδήγησες εἰς ἀσφαλῆν λιμένα.

Σκώληξ ἐγώ κατήντησα στήν ζοφεράν τήν φρίκην,

δέν εἶμαι πλέον ἄνθρωπος, μ᾽ ἔχουν πρός καταδίκην.

Ἔγινα ὅλων ἔσχατος καί χλευασμός ἀνθρώπων,

καί μέ δικάζει ὁ λαός χειρότερον ἐνόχων.

Χαιρέκακα μέ προσπερνοῦν κι εὐθύς περιγελοῦνε,

λόγους ἐκφράζουν βλάσφημους καί μέ περιφρονοῦνε.

Τά χείλη τους μόνο κινοῦν γεμᾶτα λοιδορία,

κακεντρεχῶς τήν κεφαλήν κινοῦν μέ εἰρωνεία.

Τονίζουν μέ σαρκαστικόν τρόπον πού μέ πληγώνει,

''πίστιν εἶχε στόν Κύριον, γιατί δέν τόν γλυτώνει;

Ἄς ἔλθῃ τώρα νά τόν δῇ, τόν λέγει γιά Θεόν του,

ἀφοῦ πολύ τόν ἀγαπᾷ, ἄς σώσῃ τόν υἱόν Του''.