Ο ΚΡΑΤΑΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ (Ψαλμός κγ´)

Ο ΚΡΑΤΑΙΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ

(Ψαλμός κγ´)

Της Χριστούφαντου

=====

Κυρίου κτῆμα ὅλ᾽ ἡ γῆ καί ζῇ ἀπ᾽ τήν πνοήν Του,

τό κάθε τι πού βρίσκεται καί χαίρει τήν ζωήν του.

Ἡ οἰκουμένη ἅπασα καί ὅσοι τήν οἰκοῦνε, 

οἱ συνετοί καί οἱ πιστοί, πού πάντα ἀνυμνοῦνε.

Αὐτός καί ὄχι ἕτερος, μέ ἄπειρον σοφίαν,

σέ κύματα θαλάσσια καί ποταμῶν μανίαν

ἐθεμελίωσε στερρῶς, ἔκπαγλος ὀμορφιά της,

δέν χάνεται στά σύμπαντα, μένει στό πρόσταγμά της.

Ποιός ἄρα εἶναι ἄξιος στό Ὄρος νά ἀνέβῃ,

ἐκ τόπου τοῦ Κυρίου μας Σιών νά ἀγναντεύῃ;

Μέ καθαράν ποιός θά σταθῇ συνείδησιν ὁσίαν

εἰς τόπον ἁγιάσματος προσφέροντας θυσίαν;

Ἐκεῖνος εἶναι ἄξιος, πού διά τῶν χειρῶν του

δέν ἔπραξεν παράνομον βαδίζων στήν ὁδόν Του,

καί πάντα ἔχει καθαράν καρδίαν κι ἐλευθέραν,

ἀπό κακῶν ἐνεργειῶν νύκτα καί τήν ἡμέραν.

Αὐτός ἀπό Δημιουργόν θά λάβῃ εὐλογίαν,

ὁ πόθος του θ᾽ ἀξιωθῇ καί θά ᾽χῃ παρρησίαν.

Τούς οἰκτιρμούς του θά δεχθῇ ὡς γνήσιος ἀνήρ Του,

Θεός του θά ἀναδειχθῇ προσωπικός Σωτήρ του.

Αὐτή εἶναι ἡ γενεά δικαίων τῶν ἀνθρώπων,

π᾽ ἀναζητᾷ τόν Ὕψιστον, ἀρνεῖται τῶν ἀνόμων.

Λατρευτικῶς τό Πρόσωπον ζητοῦν νά τό τιμήσουν,

ὅπως τό εἶδε Ἰακώβ καί νά τό προσκυνήσουν.

Τώρα πού φθάνει Κιβωτός, τά Ἅγια τοῦ Κυρίου,

ἀνοῖξτε πόρτες σφραγιστές, ἄρχοντες τοῦ φρουρίου.

Καί σεῖς πύλαι αἰώνιοι, ἐμπρός, ἀνυψωθεῖτε, 

Ὁ Πλαστουργός μας θά διαβῇ, πλήρωμα, ὑμνωδεῖτε!

Ποιός εἶναι δόξης Βασιλεύς πού φθάνει νικηφόρος,

πῶς ἐν θριάμβῳ προσπερνᾷ μέγας Τροπαιοφόρος;

Εἶναι ὁ Παντοδύναμος καί κόσμου ὁ Δεσπότης,

ἐλευθερώνει ἄνθρωπον, πού ἤτανε δεσμώτης.

Σύρατε θύρας ἄρχοντες, ἐμπόδιον μήν εἶσθε 

γιά νά εἰσέλθ᾽ ὁ Πλάστης μας, ἰδού, ἐνδόξως ἦλθε.

Ἀστράπτει λόγος Ἄνακτος, τί φῶς καί τί λαμπρότης,

τῶν ἀσωμάτων Ποιητής καί ὅλων Ζωοδότης.