ΣΧΟΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΛΟΥΘΗΡΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΛΟΥΘΗΡΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟ

Της Χριστούφαντου

=====

Διαβάζουμε στήν ἱστοσελίδα http://www.amen.gr/article/synedrio-dialogou-orthodokson-louthiranon-sti-rodo, ὅτι «...θά πραγματοποιηθεῖ συνάντηση στήν Ρόδο τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ἐπίσημου Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τῆς Παγκόσμιας Λουθηρανικῆς Ὁμοσπονδίας...

Στήν συνάντηση στήν Ρόδο, θά συμμετάσχουν Ὀρθόδοξοι ἐκπρόσωποι ἀπό τά Πατριαρχεῖα Κων/πόλεως, Ἀλεξανδρείας καί Μόσχας καί τίς Ἐκκλησίες τῆς Ἀλβανίας, Κύπρου, Ἀμερικῆς, Σερβίας, Ἑλλάδας, Πολωνίας καί Τσεχίας. Ἀπό τούς Λουθηρανούς θά συμμετάσχουν ἀπό τήν Ρουμανία, Ἀμερική, Νορβηγία, Γερμανία, Αὐστραλία, Πολωνία, Γαλλία καί Φινλανδία. 

Ἐκεῖ θά συζητηθοῦν τά ἑξῆς θέματα:

α) Τά λειτουργικά κείμενα καί τό τυπικό τῆς χειροτονίας στήν Ὀρθόδοξη καί τήν Λουθηρανική Παράδοση. 

β) Ἡ λουθηρανική ἀντίληψη γιά τήν χειροτονία τῶν γυναικῶν, καί ἡ Ὀρθόδοξη κατανόηση γιά τόν ρόλο καί τήν θέση τῆς γυναίκας στήν Ἐκκλησία καί τό ζήτημα τῆς χειροτονίας τῶν γυναικῶν στόν ὀρθόδοξο κόσμο.»

Φυσικά οἱ τοπικές Λουθηρανικές Εὐαγγελικές "ἐκκλησίες" (ὀργανωμένες κάτω ἀπό τήν Παγκόσμια Λουθηρανική Ὁμοσπονδία) δέν εἶναι Ἐκκλησίες, ἀλλά ὁμολογίες. Στό ΠΣΕ, τοῦ ὁποίου εἶναι μέλη, ἐκεῖ ἀποκαλοῦνται ''ἐκκλησίες'', γιά νά προωθηθεῖ ὁ Οἰκουμενισμός καί ἡ παγκοσμιοποίηση.  

Κατ᾽ ἀρχήν διάλογοι μέ αἱρετικούς πρέπει νά γίνονται μόνο πρός νουθεσίαν καί ἐπιστροφή αὐτῶν.

Ὅσον ἀφορᾶ στίς χειροτονίες γυναικῶν, αὐτό τό θέμα ἔχει καταντήσει πρακτική ρουτίνας στήν Ἀγγλικανική ''ἐκκλησία'', ὅπως καί σέ ἄλλες παραφυάδες τοῦ Προτεσταντισμοῦ πού μία ἐξ αὐτῶν εἶναι ἡ Λουθηρανική ''ἐκκλησία''. 

Στήν Ὀρθοδοξία, πού κατέχει τήν Ἀποστολική Παράδοση, δέν τίθεται κἄν θέμα Ἱερωσύνης γυναικῶν. Οἱ "Ἀποστολικές Διαταγές", ἀναφερόμενες στό ἄν οἱ γυναῖκες δύνανται νά βαπτίζουν, γράφουν πώς τοῦτο εἶναι "παράνομον καί ἀσεβές". Ἡ δέ χειροτονία γυναικῶν εἶναι ἔργον "τῆς τῶν Ἑλλήνων (Ἐθνικῶν-Εἰδωλολατρῶν) ἀθεότητος" καί ὄχι "τῆς τοῦ Χριστοῦ διατάξεως". 

Ἐπίσης ὁ Ἀποστόλος Παῦλος τονίζει, ὅτι ἡ γυναῖκα δέν ἐπιτρέπεται οὔτε νά διδάσκει σέ ὥρα λατρείας. Οἱ "Διακόνισσες", πού ὑπῆρχαν στήν ἀρχαία Ἐκκλησία, γιά ποιμαντικούς λόγους βοηθοῦσαν στά Μυστήρια. 

Αὐτή ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι, ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, ἡ θέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διότι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί αὐτή εἶναι ἡ αὐθεντική Ἀποστολική Παράδοση.

Ἐξ ἄλλου ὁ κατ᾽ ἐξοχήν σκοπός τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἁγιασμός, ἡ κατά Χάριν θέωσις, στήν ὁποία μποροῦν ἐξ ἴσου νά συμμετάσχουν καί οἱ ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες, ἐξ οὗ καί ἡ εὐκλεής χορεία τῶν Ἁγίων γυναικῶν μέ ἀποκορύφωμα τήν Θεοτόκο, πού εἶναι ἡ Ἁγιωτέρα πάσης τῆς κτίσεως, ἡ "μετά Θεόν ἡ θεός" κατά τήν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, καί δέν ἔλαβε τό χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης!.