ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗΝ ΤΗΣ ΟΜΟΦΩΝΙΑΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Είναι τοις πάσι γνωστή η πατριαρχική ρήση κατά την Εναρκτηρια Ομιλία του Παναγιωτάτου στο Σαμπεζύ στις 21 λήξαντος μηνός. Σαφώς και ξεκάθαρα δεν αποδεχόταν το δικαίωμα της αρνησικυρίας μιάς ή περισσοτέρων Εκκλησιών, κατά την μέλλουσαν να συνέλθει Πανορθόδοξη Σύνοδο. 

Το τελικό ανακοινωθέν της Συνάξεως των Προκαθημένων, όμως, και συγκεκριμένα το άρθρο 12, παράγραφος δ΄ αναφέρει: Εάν η πλειονοψηφία των μελών αυτοκεφάλου τινός Εκκλησίας τηρήση αδιάλλακτον αρνητικήν θέσιν εις εν κείμενον θα ηδύνατο να τεθή υπό αμφισβήτησιν η ομόφωνος αποδοχή αυτού διό και η αξιολόγησις της διαφωνίας είναι πλέον και ζήτημα της Συνόδου, η οποία δύναται να εφαρμόση την συμβιβαστικήν αρχήν της συναινέσεως  (consensus) δια την αποδοχήν του κειμένου. 

Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι η ψήφος δεν είναι κατ’ άτομον αλλά κατ’ Εκκλησίαν. Η Εκκλησία εις ην ανήκουν αι διαφωνίες διεξάγει διαβουλεύσεις μεταξύ των μελών της και αποφασίζει κατά πλειονοψηφίαν. 

Η διαφωνία, δηλαδή, θεωρείται περίπου ανεπίτρεπτη και απαράδεκτη. Δεύτερον με αυτά τα «μασημένα λόγια», ούτε απορρίπτεται, ούτε προβάλλεται το δικαίωμα της αρνησικυρίας (veto)  μιας ή περισσοτέρων Εκκλησιών. Η αρχή της πλειονοψηφίας (που ίσχυε παραδοσιακά στις Συνόδους της Εκκλησίας) ξαφνικά έγινε αποδεκτή, αλλά ΜΟΝΟ εντός μιας αυτοκέφαλης Εκκλησίας, ως εσωτερική της υπόθεση, όχι σαν υπόθεση ολόκληρης της Εκκλησίας εν συνόλω και εν συνόδω. Πολύ περίεργο υβρίδιο, μα την αλήθεια. 

Τι θα βγει απ’ όλα αυτά, που θυμίζουν επικίνδυνη πιρουέτα, Κύριος οίδε. Σε απλά ελληνικά οι Πατριαρχικοί θέλουν σώνει και καλά να μας «φορτώσουν» τον οικουμενισμό σαν επίσημη εκκλησιαστική διδασκαλία, βρέξει χιονίσει. Τέλος λόγου. Όσες αποφάσεις κι αν πάρουν, όσες απειλές κι αν εκτοξεύσουν, αν αυτά που θα αποφασίσουν ΔΕΝ συμφωνούν με τις προηγούμενες Συνόδους, θα καταλήξουν στον κάλαθο των αχρήστων. Νά 'ναι βέβαιοι γι’ αυτό.