ΨΕΥΔΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

ΨΕΥΔΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Με πολλή θλίψη αναγνώσαμε τη Δήλωση του γνωστού νεωτεριστή και καθαιρετέου κληρικού π. Βασίλειου Θερμού με την οποία αρνείται -παραθέτοντας σωρεία ψευδών ισχυρισμών- τις κατηγορίες που του προσάπτει πλήθος κληρικών και θεολόγων για τις κακοδοξίες που εκφράζουν τα κείμενά του.

Επιμένει ο π. Βασίλειος να ισχυρίζεται ότι διατύπωσε ορθόδοξες θέσεις με το κείμενό του για την ομοφυλοφιλία που δημοσιεύθηκε στο πολυσυγγραφικό βιβλίο των εκδόσεων “Εν πλω”.

Δεν μας εξηγεί, όμως, ο παπα-Βασίλης για ποιο λόγο ιστολόγιο των ομοφυλοφίλων επικρότησε τις απόψεις του και παρέθεσε πληθώρα χωρίων από το έργο του και τον επαίνεσε για την εργασία του που τη θεωρεί ως εξαίρεση ανάμεσα στις θέσεις ορθόδοξων συγγραφέων που γράφουν για το θέμα με άλλο πνεύμα.

Παραθέτει μάλιστα το εν λόγω ιστολόγιο τα ακόλουθα αποσπάσματα από την εργασία του π. Βασιλείου για να πείσει τους αναγνώστες του για το πόσο σπουδαίος κληρικός είναι, ενώ ο ίδιος ισχυρίζεται ότι όσοι του προσάπτουν κατηγορίες επί νεωτερισμώ δεν παραπέμπουν στα έργα του. 

Τα παραθέτουμε στη συνέχεια για να μπορέσουν οι αναγνώστες να σχηματίσουν δική τους άποψη για το νεωτεριστικό πνεύμα που διακρίνει τον εν λόγω κληρικό.

«Πῶς μποροῦμε νά καταλογίσουμε ἐγωκεντρικότητα σέ ἕναν ὁμοφυλόφιλο, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τόν σύντροφό του μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση;» (σ. 159).

• «…Ἐδῶ ἔχουμε μία τεκμηρίωση τῆς διάχυτης ἐκκλησιαστικῆς προκατάληψης πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται ὡς πρωτίστως σεξουαλικό πάθος. Ἡ ἐσφαλμένη αὐτή ἀντίληψη εἶναι προσβλητική πρός τά ἑκατομμύρια παιδιά τοῦ Θεοῦ πού ἡ ἐρωτική τους ἀφύπνιση κατά τήν ἐφηβεία συνοδεύεται ἀπό ὁμοφυλόφιλη συναισθηματική ἕλξη» (σ. 161).

• «Ὁ ὁμοφυλόφιλος ἐρωτεύεται ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου, γι᾿ αὐτό καί προχωράει σέ σεξουαλική σχέση μαζί τους. Δέν ἰσχύει τό ἀντίστροφο, ὅπως ἄλλωστε δέν ἰσχύει καί γιά τήν πλειονότητα τῶν ἑτεροφυλόφιλων… Μέ ἄλλα λόγια, τό σέξ ὑπαγορεύεται ἀπό τό συναίσθημα, ὅπως εἶναι καί ἡ φυσική τάξη. Ὁ καλός κληρικός δείχνει νά τό ἀγνοεῖ…» (σ. 161).

• «Ἀλλά ἀπό ποῦ συνάγεται ὅτι [ἡ ὁμοφυλοφιλία] ἀποτελεῖ τό βαρύτερο ἁμάρτημα;» (σ. 162).

• «Μέ θεολογικά κριτήρια, ὅμως, εἶναι ἀμφίβολο, ἄν εὐσταθεῖ ἡ διατύπωση [τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μίας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας] ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι πτώση καί ἀσθένεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, δεδομένου ὅτι τό νά ἀνακαλύπτει κάποιος νέος τήν ὁμοφυλόφιλη ἕλξη μέσα του συνιστᾶ ἀσθένεια τῆς φύσεως καί ὄχι τοῦ προσώπου» (σ. 169).

• «[Οἱ ἐκκλησιαστικοί] συνεχίζουν νά ἐντάσσουν τήν ὁμοφυλοφιλία στίς σεξουαλικές διαστροφές, μαζί δηλαδή μέ τήν ἡδονοβλεψία, τήν ἐπιδειξιομανία, τήν παιδεραστία, τόν φετιχισμό…» (σελ. 170).

• «Ὅσο πιό σκληρός ἐμφανίζεται κάποιος κατά τῶν ὁμοφυλόφιλων τόσο περισσότερες ἀσυνείδητες ἀμφιβολίες τρέφει γιά τόν δικό του ἀνδρισμό. Μέ τήν ἐπίθεση καταφέρνει νά ξορκίζει προσωρινά τίς ἀμφιβολίες του» (σ. 175).

• «…εἶναι σπάνιο ἕως ἀνέφικτο νά συναντήσει κανείς ὑψηλή ἠθική ποιότητα σέ κάποιον παιδεραστή ἤ σαδιστή ἤ ἡδονοβλεψία κ.λπ., ἐπειδή αὐτοί ὅλοι ἔχουν ὑποστεῖ μιά ἀναστολή τῆς ψυχικῆς ἀνάπτυξης μέ ἐγωκεντρικές συνέπειες, δηλαδή σοβαρότατη φθορά τοῦ γνωμικοῦ θελήματος. Ἡ διαφορά αὐτή ἀποτελεῖ ἄλλη μία ἀπόδειξη πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν πρέπει νά κατατάσσεται στίς σεξουαλικές διαστροφές (ἐπισήμως παραφιλίες) ὡς ψυχιατρική διαταραχή» (σ. 179).