Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΘΕΙΣΜΟΥ

Η ΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΘΕΙΣΜΟΥ

===============

Μια εικοσαετία ἀπό τότε. 1990–2010. Ὁ μέγας θρίαμβος τοῦ Χριστιανισμοῦ: Ἡ πτῶσις τοῦ ἀθεϊστικοῦ Σοβιετικοῦ καθεστῶτος. Τό γεγονός, τό ὁποῖον συνεκλόνισε τόν κόσμον. Οἱ δικτάτορες ἔπεσαν. Οἱ Ναβουχοδονόσορες, οἱ Νέρωνες, οἱ Δέκιοι καί οἱ Διοκλητιανοί συνετρίβησαν. Τά στρατόπεδα Γκουλάγκ, αἱ φυλακαὶ καί αἱ ψυχιατρικαὶ κλινικαὶ τῆς κολάσεως τῶν βασανιστηρίων, ἔκλεισαν. Αἱ συλλήψεις ἐσταμάτησαν.

Οἱ ἱεροί χριστιανικοί ναοί ἄνοιξαν εἰς ὁλόκληρον τήν χώραν καί εἰς ὅλας τάς ὁμοιοπαθεῖς χώρας. Αἱ ἱεραί Μοναί, καί αὐταί ἀποκτοῦν τήν ἀναγέννησίν των.

Οἱ κώδωνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν, οἱ ὁποῖοι ἐσίγησαν ἐπί 72 ἔτη, ἠχοῦν καί πάλιν χαρμοσύνως. Αἱ Ἐκκλησιαστικαί καί Θεολογικαί Σχολαί –προσφάτως καί εἰς τήν Δημοτικήν καί Μέσην ἐκπαίδευσιν– ἐπαναρχίζουν τήν Χριστιανικήν Κατήχησιν.

Τά ἱερά λείψανα ἐπαναφέρονται θριαμβευτικῶς καί λιτανεύονται καθ΄ ἅπασαν τήν Ρωσίαν καί τάς ἄλλας ὁμοδόξους Ἐκκλησίας. Εἰδικῶς, ἡ μεγάλη λειψανοθήκη, ἡ περιέχουσα τό λείψανον τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, ἀπωλεσθεῖσα ἐπί τόσα πολλά ἔτη, ἀνευρίσκεται πεταμένη εἰς τό ἀθεϊστικόν μουσεῖον καί λιτανεύεται εἰς πᾶσαν τήν χώραν, ὡς ὁ ὕψιστος θρίαμβος τῆς εὐσεβείας τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ. Τά Κατηχητικά σχολεῖα εἶχον καί αὐτά καταργηθῆ. Ἄλλωστε, τό 1947 τό ἐπιτελεῖον τῶν ρωσικῶν κομμουνιστικῶν νεολαιῶν εἶχεν ἐκδώσει δεκάλογον, τοῦ ὁποίου ἄρθρον ἔλεγεν ὅτι: «ἄν δέν εἶσαι ἐν πεποιθήσει ἄθεος, δέν μπορεῖς νά εἶσαι καλός κομμουνιστής». Καί ἐκεῖ πού δέν ὑπῆρχεν οὔτε ἕνας μαθητής τοῦ Κατηχητικοῦ σχολείου,τώρα, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας δηλώνει ὅτι, ὑπάρχουν καί λειτουργοῦν 11.000 Κατηχητικά σχολεῖα.

Ποῦ εἶναι λοιπόν οἱ νέοι πολέμιοι καί διῶκται τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἁγίας Του Ἐκκλησίας; Ποῦ εἶναι ὁ Μάρξ, ὁ Λένιν, ὁ Στάλιν, ὁ Κροῦστσεφ, ὁ Μπρέζνιεφ; «Σκληρόν πρός κέντρα λακτίζειν». Ἡ ἀθεΐα τούς ἐσκλήρυνε καί νοῦν καί καρδίαν. Τούς μετεποίησεν εἰς υἱούς τῆς κολάσεως. Δέν ἔμαθον ὅτι, «ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾶ˙ ὑβριζομένη, λαμπροτέρα καθίσταται˙ κλυδωνίζεται, ἀλλʼ οὐ καταποντίζεται˙ παλαίει ἀλλ΄ οὐχ ἡττᾶται....».

Ὁ Ἰησοῦς «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. ΣΤ΄ 2).Ὦ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, σοί πρέπει δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες,

«Ορθόδοξος Τύπος»