ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΚΡΙΣΗΣ

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΚΡΙΣΗΣ

Του Κωνσταντίνου Χολέβα

===========

Στις 21 Δεκεμβρίου 1956 συνελήφθη από τους Βρετανούς αποικιοκράτες στην Κύπρο ο μαθητής, αθλητής και ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Μετά από τρεις μήνες βασανιστηρίων και ταπεινώσεων καταδικάσθηκε σε θάνατο ως επικίνδυνο μέλος της ΕΟΚΑ και απαγχονίσθηκε τη νύχτα μεταξύ 13ης και 14ης Μαρτίου 1957.

Ο πατέρας του εκλήθη από την Αγγλική Αστυνομία να πιέσει τον γιό του να ομολογήσει ονόματα συμμαχητών του και να γλυτώσει τη ζωή του. Ο υπερήφανος Έλληνας της Κύπρου αρνήθηκε. Προτίμησε να δει το 18χρονο παιδί του να θανατώνεται παρά να γίνει προδότης. Αλλά και ο νεαρός Ευαγόρας δεν λύγισε.

Ήταν ο τελευταίος από τους εννέα απαγχονισθέντες Κυπρίους αγωνιστές που θυσιάσθηκαν στην αγχόνη για την ελευθερία της Μεγαλονήσου και την Ένωση με την Ελλάδα. Μάς άφησε ως ιερή παρακαταθήκη τους στίχους των πολλών ποιημάτων του. Φοβούμαι ότι τέτοια ποιήματα δεν υπάρχουν σήμερα στα σχολικά βιβλία, τα οποία προωθούν μία προκλητική πολιτική αποδόμησης της εθνικής συνείδησης στο όνομα μιας παγκοσμίως αποτυχημένης πολυπολιτισμικότητας.

Κι όμως παρά την προσπάθεια που γίνεται από διάφορους παράγοντες να χλευάσουν την εθνική μας ταυτότητα και να προπαγανδίσουν την υλιστική και ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση η πλειοψηφία των Ελλήνων αντιστέκεται. Ιδίως δε σε μία εποχή οικονομικής κρίσης, όταν η χώρα βρίσκεται σε συνθήκες υποτέλειας και υποταγής στα κελεύσματα των δανειστών, η αναζήτηση παραδειγμάτων ελληνικής υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας γίνεται εντονότερη. Σε τέτοιες κομβικές εποχές κάθε έθνος ψάχνει την αυτοσυνειδησία του, εμβαθύνει στις ρίζες του και προσπαθεί να δώσει ένα μέλλον στο παρελθόν του. Ο Έλληνας, όσο και αν καταπιέζεται οικονομικά από την Τρόϊκα και πνευματικά από μία ανελλήνιστη και ανιστόρητη ψευδοδιανόηση, βρίσκει τρόπους να εκδηλώσει την αναζήτησή του για κάτι πιο ελληνικό, πιο ελπιδοφόρο.

Παρατήρησα με προσοχή τα βιβλία που έγινα best-sellers (ευπώλητα) την χρονιά που τελειώνει, συμφώνως προς τις ειδικές στήλες των αθηναϊκών εφημερίδων. Μού έκανε εντύπωση ότι άρχισαν να υποχωρούν τα συνήθη θολοκουλτουριάρικα και αντιθέτως κατέλαβαν υψηλές θέσεις επί πολλές εβδομάδες βιβλία ποιοτικών προδιαγραφών με επίκεντρο το Έθνος, την εθνική ταυτότητα, την αξιοπρεπή εξωτερική πολιτική. Είναι πρωτοφανές κατά την άποψή μου ότι επί έναν ολόκληρο χρόνο μέσα στα δέκα πρώτα βιβλία ήταν το πρόσφατο πόνημα της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ με τίτλο «Γιατί το Βυζάντιο» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Ποτέ μέχρι τώρα βιβλίο μέ τέτοιο θέμα δεν είχε κατακτήσει επί τόσο μεγάλο διάστημα τιμητική θέση στον κατάλογο των πολυδιαβασμένων και πολυαγορασμένων. Είναι προφανές ότι το πανευρωπαϊκό ρεύμα μελέτης του ελληνοβυζαντινού πολιτισμού έρχεται καθυστερημένο στην Ελλάδα και επιτέλους αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τη συνέχεια του Ελληνισμού μέσα από το κράτος της Ορθόδοξης Χριστιανικής «Ρωμανίας», όπως ήταν το πραγματικό όνομα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Επίσης με εξέπληξε η σταθερή επί μήνες θέση στα ευπώλητα του «Ετυμολογικού Λεξικού» του καθηγητού Γεωργίου Μπαμπινιώτη από τις εκδόσεις του Κέντρου Λεξικογραφίας. Ένα ογκώδες και εξειδικευμένο βιβλίο-εργαλείο προξένησε το ενδιαφέρον χιλιάδων Ελλήνων, που έσπευσαν να το αγοράσουν, όπως μαρτυρούν οι στατιστικές. Η ελληνική γλώσσα, αν και υποβαθμίζεται από τα ΜΜΕ και υπονομεύεται από την παγκοσμιοποιητική επέλαση της αγγλικής, εξακολουθεί να θεωρείται κορυφαίο στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας και εθνικής συνέχειας από τους Έλληνες, οι οποίοι σπεύδουν να αγοράσουν έναν τόμο με αναφορές στις ρίζες των λέξεών μας. Δεν θα με εξέπληττε η κίνηση του βιβλίου αν επρόκειτο για ένα καθημερινής χρήσης ορθογραφικό λεξικό. Όταν πρόκειται για ένα ετυμολογικό σύγγραμμα τα στοιχεία δείχνουν μία δίψα του αναγνώστη για ελληνογνωσία.

ΠΗΓΗ:

Θρησκευτικά,

Δημοκρατία