ΣΥΝΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΟ ΠΟΙΜΝΙΟ"

“ΣΥΝΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΕΝΟ ΠΟΙΜΝΙΟ”

Του Θεολόγου Ιωάννη Ρεντζίδη

==================

“καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος μεγάλης͵ καὶ ἐπισυνάξουσιν τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ΄ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν” (Ματθ. κδ’ 31).

Στη δύσι οι Ορθόδοξοι κληρικοί πρέπει να συνάξουν το διασκορπισμένο ποίμνιο.

Το ξεχασμένο εδώ και χίλια περίπου χρόνια ποίμνιο τού Κυρίου.

Αυτό ήδη μέσα στο πνεύμα της ελευθεροθρησκείας βρίσκει τον εαυτό του και ζητά την οικεία πίστη και πατρίδα.

Οι Ορθόδοξοι Έλληνες κληρικοί οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Να ξαναφορέσουν τα ράσα τους, να αφήσουν τα μαλλιά και τα γένια τους και εν γένει να ενδυθούν την παραδοσιακή στολή και κυρίως να αρθούν στο πατερικό ήθος.

Να αναλάβουν όλα τα καθήκοντά τους και να μη μένουν προσκολλημένοι στη νοοτροπία της καλοπεράσεως.

Δεν θα κάνουν “προσηλυτισμό”, αλλά από μόνα τους θα επαναφέρουν τα αποπλανηθέντα ή βιαίως εκπαπισθέντα πρόβατα, στην μάνδρα τού Κυρίου.

Θα κάνουν βεβαίως και ιεραποστολή με αγάπη και ειλικρίνεια, και σε όσους άλλους επιθυμούν την επιστροφή τους στην πρώτη αποστολική Εκκλησία των Ορθοδόξων, ετεροδόξους ή αλλοδαπούς.

Α. Το λησμονημένο ποίμνιο ζητά με πόθο να επιστρέψει στην οικεία Ορθόδοξη πίστη

Το ξεχασμένο ποίμνιο αναζητά την επιστροφή στην Μάνδρα τού Χριστού. Νιώθει την πείνα από την βίαιο στέρηση της αληθείας. Ποθεί την επιστροφή στη πρώτη Εκκλησία των Αποστολικών χρόνων.

Το ποίμνιο αυτό, κατά ένα ποσοστό, είναι χριστιανοί με ρίζες βαθιές Ελληνικότητος και Ορθοδοξότητος, από τα παλαιά.

Υπάρχουν και άλλοι χριστιανοί, πού οι ρίζες τους είναι βαθειά στον χρόνο μέσα στον παπισμό και στον προτεσταντισμό. Και από αυτούς, πολλοί βλέπουν με νοσταλγία το Παλάτι του Χριστού, της Αληθείας, της Ορθοδοξίας.

Ποθούν τα Παλατιανά αγαθά πού επαγγέλλεται στους δικούς του μέσα σε πνεύμα αληθείας, ελευθερίας και χάριτος ο Κύριος.

Β’. Οι ξεχασμένοι Ρωμιοί επιστρέφουν στην οικεία πατρίδα της ελληνικότητος

Ο κόσμος μας έγινε μία πατρίδα και μία γειτονιά. Σ’ αυτή τη γειτονιά οι παλαιοί Ρωμιοί αναζητούν και επανέρχονται στην ελληνικότητα, έστω και εάν ζουν ως πάροικοι μακριά από την Ελληνική Πατρίδα.

Έστω και εάν πέρασαν αιώνες ή και μία χιλιετία, δεν ξέχασαν την ρίζα τους και την καταγωγή τους. Ζητούν ελεύθερα να βρουν ξανά τον εαυτό τους.

Σ’ αυτό κάθε αρμόδιος της Ελληνικής Πολιτείας πρέπει να κάνει το καθήκον του. Κάθε Έλλην πού μεταβαίνει στις χώρες πού αναπνέει ο παλαιός ελληνισμός, οφείλει να μιλά για την επιστροφή στις ίδιες ρίζες της υπάρξεώς τους.

Προ πάντων οι κληρικοί να σηκώσουν σημαία το ράσο και να πρωτοπορήσουν στην ελευθέρα επιστροφή μυριάδων Ρωμιών.

Γ’. Οι λίγοι πού καταλαβαίνουν ας διδάξουν τούς πολλούς.

Οι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται πόσο αναζητούν την επιστροφή, οι Ρωμιοί, στην Ρωμιοσύνη τους. Οι λίγοι όμως πού το καταλαβαίνουν, ας το διδάξουν και στους πολλούς.

Λίγοι αντιλαμβάνονται ότι οι συνθήκες της ελευθερίας, ευνοούν την επιστροφή στον εαυτό μας.

Λίγοι συνειδητοποιούν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κοσμογονικές αλλαγές.

Αλλάζουν εντελώς οι μυστικοί χάρτες οι χαραγμένοι στην των αγωνιώντων ανθρώπων.

Χαράσσονται νέα σύνορα στις συνειδήσεις με την παλαιά ερυθρογάλανη μελάνη.

Ερυθρά, από το χρώμα του Αίματος του Κυρίου.

Γαλάζια, από το χρώμα της Ελληνικότητος και της ελευθέρας νοοτροπίας του Γένους.