ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΑ ΟΤΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΧΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Οι τρεις φωτογραφίες, που προτάσσονται της ανάρτησης, μαρτυρούν αδιάψευστα ότι οι κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης βρίσκονται σε απόλυτη ισχύ.
Στην πρώτη φωτογραφία ορθόδοξος κληρικός ρίχνει το σταυρό. Στη δεύτερη Παπικός και στην τρίτη Προτεστάντης (Λουθηρανή πάστορας).!!!
Ως γνωστόν η Μητρόπολη Γερμανίας είναι η υπό αριθμό ένα οικουμενιστική Μητρόπολη της Ορθοδοξίας. Η ανάξια -εν παντί- εκκλησιαστική ηγεσία της, με την εφαρμογή του λεγόμενου “λαικού οικουμενισμού”, επιδιώκει να καταστήσει τα μέλη της Ουνίτες. Κοινές ποιμαντικές παραστάσεις και συμπροσευχές με τους αιρετικούς δίνουν και παίρνουν επί καθημερινής βάσεως. Έτσι παίρνει καθημερινά σάρκα και οστά, στη συνείδηση των μελών της Μητροπόλεως Γερμανίας, η απόφαση της Συνόδου της Κρήτης ότι οι αιρετικοί δεν είναι αιρετικοί αλλά μέλη ετεροδόξων Εκκλησιών.
Τρεις παρατηρήσεις:
Ο ΟΡΟΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ" ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΕΙΤΑΙ ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 6 ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
_____________
1.) Πολλοί ιεράρχες υπέγραψαν το κακόδοξο Κείμενο 6 της Συνόδου της Κρήτης, που αναγνωρίζει εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς, με την ψευδαίσθηση ότι υπέγραψαν ένα όρο που χρησιμοποιείται συμβατικά. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τους πείσουν ότι οι Οικουμενιστές άλλα είχαν κατά νουν που τα βάζουν τώρα σε εφαρμογή.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
________
2.) Ορισμένοι διαδίδουν ανακριβώς ότι η Εκκλησία της Ρωσσίας δήθεν είναι αντιοικουμενιστική Εκκλησία. Αλλά τότε, αφού βλέπουν οι παντεπόπτες ταγοί της τί συμβαίνει στην πράξη, για ποιο λόγο δεν καταδικάζουν τη Σύνοδο της Κρήτης σαν οικουμενιστική;
Αφελής φυσικά η ερώτησή μου. Αν η Εκκλησία της Ρωσσίας είχε αντιρρήσεις για τον οικουμενιστικό χαρακτήρα του Κολυμβαρίου δεν θα ενέκρινε χωρίς επιφυλάξεις τα προσυνοδικά Κείμενα, ούτε θα έσπευδε λίγες βδομάδες πριν τη σύγκληση της Συνόδου της Κρήτης, να υπογράψει στην Αβάνα Διακήρυξη, η οποία λέγει ακριβώς όσα λέγει το διαβόητο Κείμενο 6 της Συνόδου της Κρήτης.
ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΓΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ
_______
3.) Τα φαινόμενα αυτά, επίσης, ελπίζω να βοηθήσουν όσους πατέρες και αδελφούς μας ιερώς αποτειχίστηκαν (προφανώς δεν απευθύνομαι σε όσους ανιέρως απεσχίθησαν), ότι η Αποτείχιση ΕΑΝ γίνεται από τον οικείο ιεράρχη που είναι απροκάλυπτα αιρετικός και ΕΦΟΣΟΝ έχουν εξασφαλιστεί ΑΠΟΛΥΤΩΣ τα εχέγγυα ότι δεν θα καταλήξει σε Σχίσμα, είναι πολύ ευλογημένη ενέργεια ως καταλύτης εξελίξεων, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι πανάκεια.
ΜΟΝΟΝ Πανορθόδοξη Σύνοδος μπορεί να ακυρώσει τις αποφάσεις μιας Πανορθόδοξης Συνόδου. Αντικανονική, βεβαίως, είναι η Σύνοδος του Κολυμβαρίου και κακόδοξες οι αποφάσεις που εξέδωσε (ποιος το διαμφισβητεί;), αλλά ΜΟΝΟΝ Πανορθόδοξη Σύνοδος μπορεί να ακυρώσει τις αποφάσεις της.
Όσοι πιστεύουν το αντίθετο “πλανώνται πλάνην οικτράν”.
Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι στο σεβαστό π. Βασίλειο Βολουδάκη, επειδή -ως γνωστόν- ο αγαπητός παππούλης των Εξαρχείων, είναι ένας απίστευτα προβληματικός άνθρωπος που κατατρύχεται από ιδεοληψίες και εμμονές που θολώνουν την κρίση του και λέγει κυριολεκτικά ασυνάρτητα πράγματα.
Αναφέρομαι, όμως, οπωσδήποτε σε άλλους καλοπροαίρετους αντιοικουμενιστές, οι οποίοι λανθασμένα νομίζουν ότι οι αποφάσεις μιας κακόδοξης Πανορθόδοξης Συνόδου αίρονται αυτόματα.
Γι’ αυτό ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο πιο σθεναρός πολέμιος της Συνόδου του Κολυμβαρίου, προτείνει συγκεκριμένο τρόπο σύγκλησης νέας Πανορθόδοξης Συνόδου για να ακυρώσει τις κακόδοξες αποφάσεις του Κολυμβαρίου, χωρίς να επαναπαύεται μόνον με τις Αποτειχίσεις.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΙΝΩΝ «ΑΦΕΛΩΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ» ΟΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΗΜΑ «ΣΥΝΟΔΙΚΑ» ΑΠΟΦΑΣΙΣΘΕΝΤΑ
ReplyDeleteΤοῦ Παναγιώτη Π. Νούνη
Ἀξιότιμε κ. Παναγιώτη Τελεβάντε ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἐν λόγῳ ἰδιαίτερα ἐνδιαφέροντος κειμένου σας ἐπιτρέψτε μου νὰ καταγράψω ἐκτενῶς τὴν σκέψιν μου σὲ μερικά σημεία πρὸς πληροφόρησιν τῶν φιλότιμων ἀναγνωστῶν σας.
Κατὰ πρῶτον: ἄν καὶ μόνον ἄν υἱοθετήσουμεν τὴν Πατερικὴ Ἀρχὴ, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία μας, Κλῆρος καὶ Λαὸς, εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας παρατεινόμενον εἰς τοὺς αἰῶνας, τότε ἡ ἐκασταχοῦ καὶ ἐκάστοτε ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις ΔΕΝ ἀποτελοῦν (αὐστηρὰ ἐκκλησιολογικῶς ὁμιλοῦντες) τὴν Ἐκκλησία Του. Πρόκειται γιὰ ἐκκλησιο-λογικὴ καὶ λογικο-μαθηματικὴ συνεπαγωγή.
Οἱ ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις ἀποτελοῦν, εἴτε μέλη Της, εἴτε καὶ ἐκπροσωποῦν τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του.
Ἄραγὲ, τὸ πλήρωμα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων, ἐκπροσωπεῖται, ἀπὸ ἀμειγῶς ὀρθοδόξους παραδοσιακοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγούς; Ἡ «Πανορθόδοξη Σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου, ἀπέδειξεν, ὅτι ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀποφατική. Συνεπῶς, οἱ ἐκκλησιαστικὲς διοικήσεις τῶν Δώδεκα σχεδὸν ἀρχιΟικουμενιστῶν Προκαθημένων, κατ΄ οὐσίαν δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του, διότι δὲν ἐκπροσωποῦν τὴν ἁγιοπνευματικὴ Ἀλήθεια τῆς Προφητικῆς Ἀποστλικῆς καὶ Πατερικῆς Θεολογίας.
Τὰ ἐπόμενα στοιχεία ποὺ θὰ καταγράφοῦν ἐντὸς τῶν εἰσαγωγικῶν εἶναι δάνειο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἱστορία τοῦ Ῥώσσου μεγάλου ἀκαδημαϊκοῦ Πατρολόγου καὶ πατρὸς Γεωργίου Φλωρόφσκυ: «ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» (ἐκδόσεις: ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Θες/νίκη 2003, σσ. 364).
Ἕνα βιβλίο ἄκρως ἀποκαλυπτικὸ καὶ δὴ ἱστορικὸ-θεολογικὸ στὸ ὁποῖο ἀποδεικνύεται, τεκμηρειωμένα, μέσα ἀπὸ πολύτιμες ἱστορικὲς πηγὲς ἡ διαχρονικὴ μεταμόρφωσις καὶ παραλαγὴ τοῦ Θρησκευτικοῦ Συγκρητισμοῦ. Καὶ καταγράφεται ἡ σημαίνουσα διασύνδεσις καὶ ὁ συσχετισμὸς τοῦ ἐκλατινισμένου, Ῥωσσικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὸ φιλοσοφικὸ σύστημα τοῦ Γερμανικοῦ Ἰδεαλισμοῦ καὶ τὴν Θεοσοφία.
Ἔγγραφε καὶ διεκήρυττε, ἤδη ἁπὸ τὸ 1936, ὁ μακαριστὸς Ῥώσσος Πατρολόγος π. Γ. Φλωρόφσκυ, στὴν Ἀθήνα, γιὰ τὶς Δυτικὲς ἐπιδράσεις στὴ Ῥωσικὴ Θεολογία (σελ. 187): «Ἦταν μᾶλλον μιὰ μισοασυνείδητη ἀφομοίωση ξένων πνευματικῶν ἀξιῶν μὲ τὴν ἀφελῆ πεποίθηση ὅτι μπορεῖ κανεὶς νὰ παραμείνει ἀκόμη πιστὸς στὴν πατρικὴ καὶ παραδοσιακὴ πίστη. Ἔτσι, ταυτόχρονα, μιὰ «δυτικὴ» ψυχολογία κατὰ παράξενο τρόπο συνυπῆρχε μὲ μιὰ μισαλλοδοξία ἔναντι τῆς Δύσεως».
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Καὶ ἐρωτῶ ὥς ἀφελῆς Σχολιογράφος, ἐν ἕτει 2018:
ReplyDelete1. Ἔχει ἀλάξει κάτι ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ «μισοασυνείδητη ἀφομοίωση» καὶ συγκρητιστικὴ νοοτροπία τῶν ἀδελφῶν μας Ῥώσσων; Καὶ ἐννοῶ βέβαια τὴν ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τους, διότι, ὁ κλῆρος καὶ λαός ἄγεται καὶ φαίρεται, κυρίως καὶ ἀδιακρίτως, ἀπὸ τοὺς ταγούς του. Χωρὶς νὰ μηδενίζω τὸ ὀρθόδοξο καὶ καλόδοξο ἔργο τῶν ῥωσσικῶν ἐνοριῶν καὶ Κοινοβίων. Ἡ ὁποῖα ἐκκλησιαστικὴ διοίκησις τῶν Ῥώσσων, σημειωτέον, ἦρθε σ΄ἐπαφὴ μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ πολὺ πρὸ τοῦ 1821; Ἐμεῖς στὴν Κύπρο καὶ τὴν Ἑλλάδα, εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστὸν, ὅτι προσπαθούσαμε (!) γιὰ 400 χρόνια νὰ ἀποτινάξουμε τότε τὴν «μισοασυνείδητη ἀφομοίωση» μας ἐκ τῶν Ὀθωμανῶν.
2. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖον τοῦ Γένους μας, ἄραγὲ, δὲν θεμελιώνει τοὺς σύγχρονους Διαθρησκειακοὺς καὶ Διαχριστιανικοὺς Διαλόγους του στὴν προειρρημένη ταυτόσημη «ἀφελῆ πεποίθηση»;
3. Στὸ Κολυμπάριο μὲ τὴν Ἰσκαριώτικη ὑπογραφὴν τῶν κακοδόξων «Συνοδικῶν» ἀποφασισθέντων δὲν ἐκαλλιεργεῖτο καὶ καλλιεργείται ἀκομη, ἡ ταυτόσημη ἀφελῆ πεποίθηση, περὶ τεχνολογικῶν θεολογικῶν ὁρολογιῶν;
4. Σήμερα, οἱ ὅπου γῆς Ὀρθόδοξοι καὶ Ἑτερόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν «κουλιαντιρίζουμεν» (=κουβαλοῦμε) τὴν ἴδια καὶ ἀπαράλακτην, ἐξάπαντος παγιωμένη ἀφελῆ πεποίθηση/νοοτροπεία, ποὺ λαλεῖ μέσες ἄκρες, ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι τῶν γνωστῶν καὶ ἄγνωστων Θρησκειῶν ὁδηγοῦν στὸν ἴδιον Θεόν;
5. Ἡ κοινὴ λογικὴ δὲν καλλιεργεῖ τέτοια θρησκόληπτη ψευδαίσθηση ποὺ καταντάει μάλιστα ἕνας νοσηρὸς καὶ στεῖρος δογματισμός;
6. Συνεπὼς, οἱ Ἕλληνες καὶ Σλάβοι ἀρχιΟικουμενιστὲς ταγοὶ, ἄν θέλουν πράγματι νὰ πατάξουν ἀπόλυτα τὸν θρησκευτικὸ φονταμενταλισμό, φανατισμὸ καὶ μισαλλοδοξία, γιὰ ποιὸ λόγο καλλιεργοῦν ἕνα «Δυτικὸ» ψυχολογισμὸ καὶ συγκρητισμὸ στὶς διάνοιες καρδιὲς καὶ ψυχὲς τῶν θρησκευομένων πιστῶν; Κάθε ἐνέργεια ἤ δράση δὲν φέρνει καὶ τὴν ἀνάλογη ἀντίδραση; Ὅποιος δὲν ἀντιδρᾶ στὸ ἑμετικὸ ληστρικὸ ἐξάπαντος μοιχεπιβατικὸ φαγοπότι τῶν οἰκουμενιστῶν δὲν ἐμπίπτει στοὺς χλιαροῦς;
7. Συνεπῶς, ὁ «λαϊκὸς Οἰκουμενισμὸς» καὶ ἡ Οἰκουμενικὴ Κίνηση τῶν οἰκουμενιστῶν Προκαθημένων, καλλιεργείται, ἐπάνω στὴν ἀφέλεια καὶ μὴ ἀγνῆ ἄγνοια τοῦ Κλήρου καὶ τοῦ Λαοῦ.
8. Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε, ὅτι τὸ θέατρον τοῦ παραλόγου περί τῆς σύγχρονης θρησκευτικὴς λαίλαπας τῆς Οἰκουμενικὴς Κινήσεως εἶναι προκατασκευασμένο ἀπὸ τὴν πρό Χριστοῦ ἐποχὴ, ὅπου μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΩΣ ἡ θεόπνευστη Παλαιᾶ Διαθήκη, καὶ τὸ συναντάμε μάλιστα καὶ στὰ πρώιμα Ἀποστολικὰ χρόνια μὲ τὴν Αἵρεση τοῦ Γνωστικισμοῦ ὅπου μεταλλάσεται μέσα στὸν χρόνο σὲ ἑτέρα μορφῆ;
9. Δυστυχῶς, ὡς λαὸς, πέραν τοῦ ὅτι ἐκκλησιαστικῶς, εἴμεθα βαθιᾶ ἀνιστόρητοι, ἔχουμε γνώμη καὶ ἄποψιν σύν τοῖς ἄλλοις. Μπορεῖ νὰ σπεύδουμε νὰ μαθαίνουμε λ.χ. Πολιτικὴ Ἱστορία, Ἀρχαία Ἱστορία, Νεώτερη Ἱστορία κ.ο.κ. δὲν ξέρω γιατὶ, ἀλλὰ πάμπολλοι Χριστιανοὶ παθαίνουμε ἀλεργικὸ σόκ στὴν ἰδέα καὶ μόνο νὰ μελετήσουμε τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἱστορία μας. Ἄν αὐτὴ ἡ σκόπιμη ἄγνοια μας δὲν πρόκειται γιὰ ψιλὴ κακία καὶ ἀναίδεια τότε τι εἶναι ἡ κακότης καὶ ἡ ἀμάθεια;
10. Συνεπῶς, καταλήγω, ὅτι σημαντικὸ κλειδὶ τῆς ὑπόθεσης «Οἰκουμενισμὸς» εἶναι, νομίζω, νὰ γνωρίσουμε, νὰ ἐρευνήσουμε, νὰ μελετήσουμε, νὰ κοπιάσουμε νὰ ὑποψιασθοῦμε γιὰ τὸ παχυλὸ ἄγνωστο ἐκκλησιαστικὸ ἱστορικὸ παρελθὸν μας, γιὰ νὰ διαχειριστοῦμε λίαν καλῶς τὸ ἐκκλησιαστικὸ παρόν μας, ἄν θέλουμε νὰ ἀτενίζουμε μὲ κάμποση αἰσιοδοξία τὸ μέλλον τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅσοι δὲν μελετοῦν καὶ δὲν διδάσκονται ἀπὸ τὴν ἱστορία τους, εἶναι καταδικασμένοι, ὅπως τὸν μύθο τοῦ Σισύφου, νὰ (ἀνα)βιώνουν διηνεκῶς τὰ ὅποια λάθη τους μέσα σ΄ ἕναν φαῦλο κύκλο τῆς λεγομένης Σισύφειου Κολάσεως.
11. Θέλετε χαϊβάνια μου τὴν Κόλαση τοῦ Δάντη, τὴν Κόλαση τοῦ Σισύφου… τοὺς δαίμωνες τοῦ Καρβέλα καὶ τῆς Βίσσης, τὴν κόλαση τοῦ ἐσκοτισμένου νοός μας… θέλετε θρησκευτικὸν «παράδεισον» Οἰκουμενισμοῦ, φᾶτε τότε ἐπίγειον κόλασιν!...
Γράφει ὁ Φλωρόφσκυ: «Ἡ αδιαφορία γιὰ τὴν ἱστορία ὁδηγεῖ πάντα σὲ μιὰ αἱρετικὴ ξηρότητα, σὲ μιὰ δογματιστικὴ διάθεση» (σελ. 224).
Π.Π.Ν.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Νὰ σημειώσω ἕνα ἀκόμη στοιχείο: Κάπου σημειώνει, ὁ περίφημος Πατρολόγος Φλωρόφσκυ, γιὰ τὴν Λειτουργικὴ Μεταρρύθμιση τοῦ Μογίλα (17ον αἰώνα) καὶ γιὰ τὸν διαβόητο «ἐκλατινισμὸ τῆς θρησκευτικῆς ψυχολογίας» (σελ. 191) τῶν Ῥώσσων πρὸ 300 ἑτῶν…! Κάντε ἄν θέλετε, νοερῶς, τὴν ἀνάλογην θεο-λογικὴ ἀντιπαραβολὴ μὲ τὴν «Μεταρρύθμιση τοῦ Βαρθολομαίου» διὰ τὴς Ληστρικῆς Συνόδου, συγκριτικὰ, εἴμεθα κάπως διανοητικὰ καθυστερημένοι… οἱ Ῥώσσοι αἰῶνες τώρα ἔγιναν μανοῦλες στὸν Θρησκευτικὸ ἐκλατινισμένο Συγκρητισμὸ πρὸ 300 ἑτῶν! Ἐνὼ ἐμεῖς ἀκόμη βρισκόμεθα στὴν ἀλφαβήτα του….
ReplyDeleteΣημειώνει ἐπ΄ αὐτοῦ ὁ Φλωρόφσκυ: «Τὸ οὐσιῶδες αὐτῆς τῆς ῥωμαιοκαθολικῆς ψευδομορφόσεως βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Σχολαστικισμὸς ἀπέκρυψε τοὺς Πατέρες ἀπὸ τοὺς Ῥώσσους καὶ τοὺς ἀπομάκρυνε ἀπὸ τὴ μελέτη τῶν ἔργων τους. Ἦταν περισσότερο μιὰ ψυχολογικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἐκλατίνιση παρὰ ἕνα θέμα ποὺ ἀφοροῦσε τὴν πίστη. Ἐν τούτοις καὶ τὰ κριτήρια τοῦ δόγματος κλονίσθηκαν».
Πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ τὸ καταλάβουμε, μὲ ὅποιονδήποτε τρόπο δύναται ὁ καθένας, εἴτε μὲ τὸ καλό εἴτε καὶ μὲ τὸ στανιὸ, ὅτι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μας εἶναι δέσμιο, αἰχμάλωτο καὶ πλέον θεσμικὸς φορέας τῆς ἴδιας τῆς «ῥωμαιοκαθολικῆς ψευδομορφώσεως» τοῦ Γένους τῶν Ρωμηῶν.
Πλέον, δὲν ἔχουμε τὸν ἐκλατινισμὸ τῆς θρησκευτικῆς ψυχολογίας τῶν Ῥωσσων, ἀλλὰ ἔχουμε κυρίως τὸν λεπτεπίλεπτον ἐξουνιτισμὸν καὶ ἐξοικουμενισμὸν τῆς ψυχολογίας τῶν Ῥωμηῶν.
Βέβαια ἐμεῖς εἴμεθα οἰκτρα προσκολλημένοι στὰ πρόσωπα, ποὺ κατὰ ἄκρα παραχώρηση Θεοῦ, ἐκπροσωποῦν βέβαια, ΑΝΑΞΙΩΣ, τὸν Θεσμὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μας. Κάποτε θὰ ξεκολήσουμε ἀπὸ τὴν ψιλὴ εἰδωλολατρία μας, ὅταν πολεμήσουμε τὴν θεολογικὴ ψευδομόρφωση, διότι ὡς γνωστὸ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ θεσμοὶ δὲν προσωποποιούνται, τουλάχιστον δὲν πρέπει, διότι δὲν ἔχουν αὐτοποίητον δηλ. ἀφ΄ ἑαυτοῦ τους ἐκκλησιαστικὴν αὐθεντία. Ἡ πηγὴ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καὶ Ἐπισκοπικῆς ἀυθεντίας εἶναι ΜΟΝΟΝ ὁ Μέγας Ἀρχιερέας τῶν Συμπάντων, ὁ Κύριος τῆς Δόξης, καὶ ὄχι ὁ κύριος τᾶδε καὶ δεῖνα.
Οἱ μάγοι τῆς φυλῆς παραμένουν, μόνον, σὲ μερικὲς πρωτόγονες ὑποανάπτυκτες κοινωνίες.
Ὡστόσο, νὰ τονίσω, κατὰ τὴν γνώμη μου, ὅτι ὁ πειρασμὸς τῆς Φαναριώτικης οἰκουμενιστικῆς αὐτοϊκανοποιήσεως ἔχει καταντήσει σαχλεπίσαχλος καὶ φαυλεπίφαυλος μάταιος ἀγώνας.
Συνήθως ἡ σεξουαλικὴ αὐτοϊκανοποίηση κυκλοφορεῖ «ἀσορτὶ» καὶ μὲ τὴν ἐπιδειξιομανία. Ἔχω στὸ νοῦν μου μ΄ αὐτὰ ποὺ σημειώνω κυρίως τὸν Κυνικὸ Φιλόσοφο Διογένη ὅπου πέραν ἀπὸ ἀρχαῖος καὶ καπάτσος Φιλόσοφος ἦτο καὶ τὸ Νο1 στὴ δημόσια ἐπιδεικτικὴ αὐτοϊκανοποίηση.
Κάτι ἀνάλογο, μεσοβέζικο ὅμως, διότι ὁ φιλόσοφος κυνισμὸς τους καὶ τὸ λογικὸ τους εἶναι εὐνουχισμένο, συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς ἐπιδειξιομανεὶς ἐκλατινισμένους ἤ οὐνῖτες ἀρχιΟικουμενιστὲς, ὅπου μᾶς προβάλλουν, τὴν συγκρΗτιστικὴ αὐτοϊκανοποίησή τους, ἐνίοτε καὶ τὴν δημόσια «Συμπροσευχητικὴ» ψύχωσή τους ἐξάπαντος τὴν φαριζαϊκὴ καὶ πνευματικὴ πορνεία τους. Θέλεις νὰ ἁμαρτήσεις «ἀξιότιμε κύριε Κληρικὲ», κάντο, ἀλλὰ ἰδιωτικὰ καὶ κυρίως στὰ κρυφᾶ μὴ προκαλεῖς «κύριε» τὸ ἀγνὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ πιστοῦ Λαοῦ Του!... Ὄχι στὰ δημόσια καὶ δὴ στὰ προκλητικὰ «ἐκκλησιολογικὰ» ἁμαρτήματα! Γιατὶ; Γιὰ νὰ μὴ ὑποστεῖς, δημόσια, καὶ τὶς ἀνάλογες συνέπειες τῶν Πνευματικῶν Νόμων.
Γιὰ νὰ μὴ κλαψουρίζεις ἑτεροχρονισμένα σὰν μωρὸ γατάκι γιὰ τὸ σύνεφο «ἱεροκατακρίσεων» ποὺ θὰ ὑποστεῖς.
Π.Π.Ν.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Ὁ Φλωρόφσκυ ὁμιλεῖ καὶ γράφει, δικαίως, καὶ περὶ τῆς «εὐσεβιστικῆς ἱκανοποιήσεως» (σελ. 216) ὅπου ἐννοεῖ κυρίως τὴν αἵρεση τοῦ ἐφυσηχασμοῦ δηλ. τῆς ἄνετης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τέτοια χλιδάτη ζωῆ δὲν ζοῦνε καὶ οἱ «εὐσεβεῖς βεβλαμένοι» ἀρχιΟικουμενιστές; Ὁ Οἱκουμενισμὸς, δικαίως ἐγγράφη σὲ ἀκαδημαϊκὸ ἐγχειρίδιο ὑπό τοῦ Καθηγητοῦ Δογματολόγου κ. Δημήτριου Τσελεγγίδη, ὥς πολύ-αἵρεσις.
ReplyDeleteΔηλαδὴ ὁ Οἰκουμενισμὸς, ὡς ἀδογμάτιστη συγκρητιστικὴ «Κοινωνία Θρησκείων» υἱοθετεῖ, ἀπερίφραστα, σωρηδόν, κατεγνωσμένων ἀρχαίων ἤ πανάρχαιων αἱρετικῶν φιλοσοφικῶν συστημάτων. Πρόκειται γιὰ ἕνα πολύχρωμο πλήν κακόγουστο καὶ ἀντιαισθητικὸ συγκρητιστικὸ θρησκευτικὸ ψηφιδωτὸ. Οἱ Θεόφοροι Πατέρες, δὲν εἶναι τυχαῖο ἤ αὐθαίρετο ὅπου ἐκατηγορούσαν σφόδρα τοὺς αἱρετικοὺς καὶ Αἱρεσιάρχες, ὡς ἀθέους. Δὲν εἶναι διόλου τυχαίο, μάλιστα, ὅπου μέχρι καὶ ὁ μαχητικὸς Νεοελληνικὸς Κυβερνητικὸς Νεοαθεϊσμὸς ὅπου ὑποτείθεται μάχεται ἀμερόληπτα (!) ὅλα τὰ θρησκεύματα, ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ συμφωνεῖ νὰ συντάσσεται καὶ νὰ συνεργάζεται στὸ «πανανθρώπινο» διεθνιστικὸ ὅραμα τοῦ Θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ. Ὁ Ἀθεϊσμὸς καὶ δῆθεν Ἀγνωστικισμὸς βρίσκει θρησκευτικὸ νόημα στὴν πολεμικὴ του νὰ συνηγορεῖ ὑπὲρ τῆς παγκόσμιας Οἰκουμενικῆς Κινήσεως. Ἀπ΄ αὐτὸ τὸ παράδοξο πολιτικο-θρησκευτικὸ μείγμα ἔπρεπε νὰ εἴμεθα ἄκρως ὑποψισμένοι. Ἡ Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ καλύπτει σὲ συνενόηση μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, δημοσιογραφικῶς, ἀπὸ τὸ κυβερνητικὸ κανάλι τῆς ΕΡΤ, τὴν λεγομένη «Πανορθόδοξη Σύνοδο» τῆς Κρήτης; Καὶ τὸ κατάπιαμε ἀμάσητο.
Ὁ ἀθεϊσμὸς καὶ ἀγνωστικισμὸς, χεράκι μὲ τὸν σύγχρονο Γνωστικισμὸ, ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς εὐσεβείας ἐπιβάλλουν τὸν δογματισμὸ τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως.
Αὐτό ὅλο τὸ τραγελαφικὸ φαινόμενο, ἄν ζοῦσε ὁ Φλωρόφσκυ σήμερα, θὰ τὸ ἀποκαλοῦσε ὡς «θεολογικὴ ἀφασία». Περὶ τῆς θεολογικῆς ἀφασίας γράφει στὴν σελ. 218. Σ΄ αὐτὸ τὸ ἴδιο σημεῖο μᾶς καταγράφει καὶ τὰ περί τῆς ἀναβιώσεως τῆς αἱρέσεως τῶν «ἀντισοφῶν» καὶ «γνωσιμάχων». Ἄν ζοῦσε ὁ περίφημος διάδοχος μαθητής του ὁ π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης, θὰ τὸ ἀποκαλοῦσε, ἀναντίρρητα, ὡς «θεολογικὰ κουραφέξαλα» ἤ καὶ «ορθόδοξη βλακεία». Καὶ ὅμως τὴν ἀπὸ Θεοῦ Σοφία πολλοὶ Τὴν ἐμίσησαν, τὴν βλακείαν ὅμως οὐδεῖς!
Βέβαια, τὴν Πίστη τῶν Ῥώσσων, τὴν διαφυλάττουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τους τὰ κατώτερα στρώματα τῶν Λαϊκῶν καὶ Κληρικῶν πιστῶν. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἀκούγονται καὶ γράφονται ἀντιφατικὰ μηνύματα. Ὑπάρχει χάσμα μέγα καὶ διάσταση ἀνωτέρου Κλήρου μὲ τὸ Βασίλειον ἱεράτευμα. Πλέον οἱ πλείστοι ἐπίσκοποι, πλὴν σπανίων ἐξαιρέσεων ὅπου σιωποῦν καὶ κρύβονται, κατήντησαν πολιτικο-θρησκευτικοὶ διπλωμᾶτες καὶ δίγλωσσοι σφετεριστὲς θρόνων. Ὁ κατώτερος Κλήρος καὶ Λαὸς παραμένει, μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια στὴν πατροπαράδοτη Πίστη του, ὁ ἀνώτερος Κλήρος, προδίδει συστηματικὰ τὴν Ἐκκλησία Του.
Ὁ Φλωρόφσκυ μᾶς καταγράφει (σελ. 219) ὅτι ἐπὶ ἐποχῆς τοῦ Πέτρου τοῦ Α΄ ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τῶν ἀνωτέρων Κληρικῶν («intelligentsia») μολύνθηκε ἀπὸ τὴν ἀπιστία καὶ τὸν λογοκρατικὸ φιλελευθερισμό. Σήμερα ἡ Νεοφαναριώτικη «ἰντελλιγέντσια» τῶν λογιοτατιστῶν Κληρικῶν ἀπὸ ποιὰν πνευματικὴ νόσο μολύνθηκαν; Άπὸ τὴν νόσον τῆς Μαμμωνίτιδας;
Π.Π.Ν.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Ὅντως βιώνουμε μίαν πρωτόγνωρη θεολογικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ Α-ΦΑ-ΣΙ-Α!
ReplyDeleteὉ «ὀρθόδοξος» Οἰκουμενισμὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Κολυμβαρίου πρόκειται καθαρὰ γιὰ ἕναν Θεοκρατικὸ Οὐτοπισμό.
Περὶ τοῦ «ὀρθοδόξου Οἰκουμενισμοῦ» καὶ τῆς «Θεοκρατικῆς οὐτοπίας» συνέγγραψε πολύτιμα ἱστορικὰ στοιχεία ὁ Φλωρόσφκυ, ἀπὸ τὸ 1956, δεῖτε τὶς σχετικὲς πληροφορίες στὶς σελῖδες 247-323. Γι΄ αὐτὸ ὁ Φλωρόφσκυ ἐπολεμήθη σφόδρα καὶ ὕπουλα ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Τὰ ἴδια ὑπέστη καὶ ὁ διάδοχος μαθητής του ὁ π. Ἰ. Ῥωμανίδης. Ὁ «ὀρθόδοξος οἰκουμενισμὸς» εἰσέβαλλε καὶ διαμορφώθηκε στὴν Ῥωσικὴν Ἐκκλησία κυρίως ἀπὸ τὸν 19ον αἰῶνα. Συνεπῶς, θεωρῶ, ὅτι εἶναι λάθος νὰ (κατά)γράφουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ὑφίσταται ὡς καρκίνωμα στὴν Ἐκκλησία μας τὰ τελευταία 100 χρόνια. Τὰ τελευταία 100 χρόνια ἔκανε κατ΄ἀκρίβειαν μετάσταση καὶ στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, καὶ τὸ «ὀρθόδοξο» Πατριαρχεῖο τοῦ Γένους μας, δημιουργεῖ, καλλιεργεῖ καὶ συντηρεῖ, τὸ ἐν λόγῳ καρκίνωμα, τὸ ὁποῖο κάνει μεταστάσεις μάλιστα καὶ σ΄ἄλλες Τοπικὲς ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ἀντὶ ὡς ὤφειλεν, νὰ τὸν πολεμεῖ σφόδρα, κατὰ βάση μὲ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Πατερικὴ Θεολογία της Ἐκκλησίας Του.
Ὁ Ῥωσσικὸς Οἰκουμενισμὸς ξεκίνησε ὡς ἕνα μεγάλο θρησκευτικὸ πείραμα τῆς Βρεττανικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρίας μὲ τὴν κωδικὴ ὀνομασία «Οἰκουμενισμὸς τῆς καρδιᾶς» γιὰ νὰ διαδώσει τὸν «ἐσωτερικὸ Χριστιανισμό». Ὁ «ἐσωτερικὸς Χριστιανισμός» συσχετίζεται μὲ τὸν Θεοσοφισμό.
Ἐπρόκειτο ἐξ ἀρχῆς γιὰ μιὰ μυστικὴ πολιτικὴ καὶ θεολογικὴ ἰδεολογία, γιὰ μιᾶ θρησκευτικο-πολιτικὴ «οὐτοπικὴ προπαγάνδα» ὅπου διέβρωνε καὶ ἀλλοίωνε μεθοδικὰ τὴν ὀρθοδοξούσα συνείδηση τῶν Ῥώσσων. Πλέον διαβρώνει ὁλονῶν μας τᾶς συνειδήσεις…
Γιὰ νὰ μὴ ἐπεκταθῶ ἄλλο στὸ ἐν λόγῳ ἱστορικὸ πλαίσιο προτείνω νὰ μελετηθεῖ τὸ συγκεκριμένο ἐγχειρίδιο τοῦ Φλωρόφσκυ διότι ἔχει ἐνδιαφέρουσα στοιχεία γιὰ τὴν ἐπέλαση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἐν τέλει, προσπάθησα νὰ ἀποδείξω, ὅτι μέσῳ τινῶν ἱστορικῶν «ἀφελῶν πεποιθήσεων» καταλήξαν οἱ συγγνωστὲς, «σλαβόφιλες» καὶ ἀφελεῖς θεολογικὲς πεποιθήσεις τινῶν ἀρχιΟἰκουμενιστῶν (π.χ. οἱ πλανεμένες καὶ αἱρετίζουσες πεποιθήσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα) νὰ μεταβληθοῦν σὲ «Συνοδικὰ» ἀποφασισθέντα ὅπου δεσμεύουν, ἤ αἰχμαλωτίζουν ἄν θέλετε, ὁλόκληρες Τοπικὲς Ἐκκλησίες στὴν οὐτοπικὴ προπαγάνδα τοῦ ἐκλατινισμένου καὶ ἐξουνιτισμένου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μας, μηδενῶς ἐξαιρουμένων καὶ τῶν Ἀρχιεπισκοπῶν μας.
Πιὸ ἁπλᾶ γιὰ τοὺς ἁπλοὺς: Ὑποθέστε ὅτι ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ εἴμαστε Ἑσκιμώοι καὶ ζοῦμε στοὺς Πόλους, καὶ ἔρχονται μερικοὶ ἀριστοκρᾶτες βολεμένοι ἐξυπνόβλακες καὶ (παρα)μορφωμένοι μεγαλόσχημοι γιὰ νὰ μᾶς πουλήσουν παγάκια Α΄ ποιότητας γιὰ τὰ ἀναψυκτικά μας. Ἔχουν τέτοιαν ἀνάγκη οἱ Ἑσκιμώοι; Ὅσοι πιστοὶ, λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ ἀκολουθοῦν τὰ ληστρικὰ ἀποφασισθέντα τῆς Κρήτης, μοιάζουν ὡσᾶν μὲ ἐκείνους τοὺς Ἑσκιμώους ὅπου ἔσπευσαν σὰν χάννοι πρῶτοι-πρῶτοι γιὰ νὰ ἀγοράσουν παγάκια ἀπὸ τοὺς παμπόνηρους ἐμπόρους τοῦ πάγου… τοποθετῆστε νοητικὰ σὲ ἀντιπαραβολὴ τὰ ἀκριβῶς ἀνάλογα μὲ τοὺς ἀρχι-ληστὲς καὶ ἐμπόρους τῆς Πίστεως.
Τοῦ Παναγιώτη Π. Νούνη
(ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΡΟΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)