ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ (ΝΟΝΟΙ)

ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ (ΝΟΝΟΙ)

Του Σεβ. Γόρτυνος Ιερεμία

=====

1. Τό βάπτισμα εἶναι τό πρῶτο καί τό κύριο μυστήριο, γιατί χωρίς αὐτό δέν εἴμαστε χριστιανοί. Ἡ πόρτα ἀπό τήν ὁποία περνᾶμε γιά νά μποῦμε στήν ἱερή Οἰκογένειά μας, πού λέγεται «Ἐκκλησία», εἶναι τό βάπτισμα. Ὁ βαπτισμένος εἶναι παιδί τοῦ Θεοῦ καί μόνο μέ τό βάπτισμα ἔχει τό δικαίωμα νά λέγει τόν Θεό «Πατέρα». Γι᾽ αὐτό τό βάπτισμα τό λέγουμε «υἱοθεσία» μας μέ τόν Θεό.

2. Μιλώντας γιά τό βάπτισμα, θά ἤθελα νά σᾶς πῶ κατά πρῶτον γιά τόν νονό ἤ τήν νονά. Προσοχή στόν νονό πού διαλέγετε γιά τό παιδάκι σας, χριστιανοί μου, γιατί εἶναι πολύ ἱερή ἡ θέση του. Ἀκοῦστε: Πρῶτα οἱ χριστιανοί βαπτίζονταν σέ μεγάλη ἡλικία: Διδάσκονταν πρῶτα καί κατηχοῦνταν καί ἔπειτα βαπτίζονταν. Ἔτσι, οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί παλαιά, γνώριζαν τήν πίστη τους, ἤξεραν νά τήν ὁμολογήσουν καί νά τήν ὑπερασπίσουν, γιατί τήν εἶχαν διδαχθεῖ πρῶτα. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως ἔπειτα θέσπισε τόν νηπιοβαπτισμό, γιατί ἄν πέθαινε κανείς σέ νεαρή ἡλικία καί δέν εἶχε βαπτιστεῖ δέν σωζόταν. Τό δύσκολο ὅμως εἶναι τώρα ὅτι τό βαπτισμένο παιδάκι μεγαλώνει, γίνεται ἄνδρας καί δέν γνωρίζει τήν πίστη του. Ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε μέριμνα γι᾽ αὐτό. 

Προτοῦ νά γίνει τό βάπτισμα τοῦ μικροῦ, ἕνας χριστιανός ἤ μία χριστιανή ἔπρεπε νά παρουσιαστεῖ στήν Ἐκκλησία καί νά ὑποσχεθεῖ ὅτι «ἀναδέχεται», ὅτι ἀναλαμβάνει δηλαδή τήν ὑποχρέωση, ὅταν θά μεγαλώσει τό παιδάκι πού θά βαπτιστεῖ, νά τοῦ διδάξει αὐτός ἤ αὐτή, ἤ νά φροντίσει νά τοῦ διδαχθοῦν τά βασικά μαθήματα γιά τήν πίστη, πού πρέπει πρῶτα νά μαθαίνει ὁ ἄνθρωπος καί ἔπειτα νά βαπτίζεται. Αὐτό τό πρόσωπο εἶναι ὁ νονός. Λέγεται καί «ἀνάδοχος» ἀπό τήν ὑποχρέωση πού «ἀναδέχεται». Ἀπό αὐτό πού σᾶς λέγω, χριστιανοί μου, καταλαβαίνετε ὅτι ὁ νονός πρέπει νά εἶναι δασκαλεμένος στήν πίστη καί σωστός χριστιανός. Ἄνθρωποι λοιπόν πού δέν ἐκκλησιάζονται καί εἶναι ἀδιάφοροι ὡς πρός τήν πίστη μας, δέν πρέπει νά γίνονται νονοί καί νονές.