ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ 

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ 

ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στο ιστολόγιο “Ιδιωτική οδός” εντοπίσαμε το ακόλουθο σχόλιο του αιδεσιμολογιώτατου Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας π. Γεωργίου Τσέτση:

“Η ειδεχθής ερμηνεία των «ορθοδοξιστών», θυμίζει τον αφορισμό ενός επώνυμου ιεράρχου, σημαιοφόρου του «αντι-οικουμενισμού», ο οποίος ισχυρίζεται πως η Μικρασιατική καταστροφή του 1922-23 ήταν τιμωρία Θεού για τις οικουμενιστικές εγκυκλίους του Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄ κατά τα έτη 1902 και 1904!”

Ο Μέγας εν Πρωτοπρεσβυτέροις αναφέρεται -προφανώς- στον Σεβ. Πειραιώς, ο οποίος αποδίδει την Μικρασιατική καταστροφή στις αιρετικές εγκυκλίους του 1902 και του 1904. Διερωτόμαστε: Ο Σεβ. Πειραιώς δεν συγκαταριθμεί και την διαβόητη οικουμενιστική εγκύκλιο του 1920; Αν όχι μεγάλη η παράλειψή του. Αν την αναφέρει, όμως, ο Σεβασμιώτατος για ποιο λόγο αποσιωπά το γεγονός ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος;

Επί της ουσίας τώρα. Δεν έχει υπόψη του ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος ότι στην Παλαιά Διαθήκη οι συμφορές του περιούσιου λαού του Θεού ήταν άρρηκτα συνδεμένες με τη νόθευση της πίστεως; Είναι δυνατόν να αγνοεί ότι και στη Βυζαντινή περίοδο πάντοτε οι εθνικές ταπεινώσεις αποδίδονταν στην παραχάραξη του Ευαγγελίου και στην αποστασία από το νόμο του Θεού; Τι το παράξενο, λοιπόν, αν ο Σεβ. Πειραιώς απέδωσε και τη συμφορά του 1922-1923 στην αποστασία των Φαναριωτών από την αληθινή πίστη όπως αποτυπώθηκε στις αιρετικές οικουμενιστικές εγκυκλίους του 1902, του 1904 και του 1920;

Είναι δυνατόν να αγνοείτε, αιδεσιμολογιώτατε Μεγάλε Πρωτοπρεσβύτερε, ότι η Πόλις εάλω λίγο μετά το συλλείτουργο με τους Παπικούς στο ναό της Αγίας Σοφίας;

Και συνεχίζει, στο ίδιο σχόλιό του, ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος:

“Θυμίζει όμως και την αποτρόπαια εκείνη γνώμη ουκ ολίγων «αμυντόρων»(;) της Ορθοδοξίας που διαλαλούν αναίσχυντα πως ο Θεός τιμώρησε με καρκίνο τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο επειδή αυτός εδέχθη τον Πάπα στην Αθήνα!”

Να τα λέμε όλα, αιδεσιμολογιώτατε, και όχι τα μισά. Ο μακαριστός Χριστόδουλος δεν προσκάλεσε απλά τον Πάπα για να μαγαρίσει τα χώματα της πατρίδας μας, αλλά ανταπέδωσε την επίσκεψη με τη μετάβασή του στο Βατικανό παρά την εκπεφρασμένη αντίθεση της Ιεραρχίας.

Άλλωστε ο μακαριστός Χριστόδουλος -ως Μητροπολίτης Δημητριάδος- παρέστη στον διαθρησκειακό καρνάβαλο που διοργάνωσε ο καθαιρετέος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός στον οποίο συμμετείχαν αιρετικοί, αλλόθρησκοι ακόμη και σαμανιστές μάγοι.

Βεβαίως ουδείς μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα γιατί ο Θεός επιτρέπει κάποια συμβατική επιφορά στη ζωή μας. Αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι ο καρκίνος δεν ήταν παιδαγωγική επίσκεψη του Θεού για να οδηγήσει σε μετάνοια τον μακαριστό Πρωθιεράρχη για τους οικουμενιστικούς του ακροβατισμούς;

Tο μόνον σίγουρο είναι ότι οι χριστιανοί αποδίδουν πάντοτε τις συμφορές που τους βρίσκουν στην αμαρτωλότητά τους και στην αποστασία τους από το θέλημα του Θεού.