ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Πραγματική μυσταγωγία θεολογίας ο διάλογος (που παραθέτουμε στη συνέχεια) των διωκτών του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή με τον κορυφαίο Πατέρα και Διδάσκαλο της Εκκλησίας μας.

Στο διάλογο αυτό οι απεσταλμένοι του αιρετικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως προσπαθούν να στριμώξουν τον Άγιο με σοφιστείες και ερωτήματα πονηρά άμοιρα θεολογικής κατοχύρωσης. 

Οι διώκτες του προσπαθούν να του υποβάλουν ότι ενεργεί μόνος του κατά της αιρέσεως αλλά ο Άγιος Μάξιμος τους απαντά ότι είναι ενωμένος με το τότε Ορθόδοξο Πατριαρχείο της πρεσβυτέρας Ρώμης που καταδίκασε εν Συνόδω την αίρεση τους Μονοθελητισμού και τους αιρετικούς εκφραστές της.

Αυτό ας το προσέξουν όσοι ανακριβώς διαδίδουν ότι δήθεν ο Άγιος Μάξιμος έμεινε μόνος του να πολεμά την αίρεση, επειδή στο διάλογο με τους διώκτες τους, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, διακηρύσσει ότι είναι ενωμένος με το ορθόδοξο τότε Πατριαρχείο της Ρώμης.

Πώς να έχω εκκλησιαστική κοινωνία και σχέση με καταδικασμένους από το Πατριαρχείο της Ρώμης, ρωτά ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής τους διώκτες του, στην ερώτηση γιατί δεν έχει κοινωνία εκκλησιαστική κοινωνία με τους Θρόνους της Ανατολής;

Όταν, πάλιν, οι διώκτες του τον ρώτησαν αν πιστεύει ότι μόνος αυτός θα σωθεί ο Άγιος τους ξεκαθάρισε ότι έγνοια του είναι να μην προδώσει την ευσέβεια των Αγίων Πατέρων και το θέλημα του Θεού. Όχι να καταδικάσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο οποιονδήποτε άνθρωπο, επειδή δεν τον ακολουθεί στην οδό της ομολογίας και της ευσέβειας.

Το τελευταίο ας το προσέξουν όσοι θεωρούν υποχρεωτική και όχι δυνητική τη διακοπή του μνημοσύνου των αιρετικών. Ο Άγιος Μάξιμος αρνείται να καταδικάσει όσους δεν διακόπτουν την εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς τότε Θρόνους της Αναντολής.

Ανέκαθεν έγνοια των Αγίων, εξηγεί στους απεσταλμένους του διώκτη του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ήταν οι ίδιοι: Να ομολογήσουν ορθόδοξα την πατρώα ευσέβεια και όχι να αρπάξουν την κρίση από τα χέρια του Θεού.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τον διάλογο του Αγίου Μαξίμου με τους διώκτες του που μας έδωσε την αφορμή για να γράψουμε το πιο πάνω σχόλιο.

Με μαύρα στοιχεία παραθέτουμε το πρωτότυπο κείμενο και σε παρένθεση με συνήθη στοιχεία τη μετάφραση.

*****

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

=====

Ρώτησαν, λοιπόν, οι Διώκτες, ιερείς και απεσταλμένοι του Πατριάρχη Κωσταντινουπόλεως, τον Αγιώτατο Μάξιμο:

-Ου κοινωνείς τω θρόνω Κωνσταντινουπόλεως;

(Δεν έχεις εκκλησιαστική κοινωνία -και σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως;)

Και είπεν:

-Ου κοινωνώ (όχι, δεν έχω εκκλησιαστική κοινωνία και σχέση).

-Διά ποίαν, ου κοινωνείς, αιτίαν; είπον.

Απεκρίθη, (ο άγιος Μάξιμος) ότι τας Αγίας Τέσσερας Συνόδους εξέβαλον δια των εν Αλεξανδρεία γενομένων εννέα κεφαλαίων.

Και δια της εν ταύτη τη πόλει γενομένης παρά Σεργίου Έκθέσεως, και δια τούτο προσεχώς επί της έκτης Ινδικτιώνος εκτεθέντος Τύπου. Και ότι όπερ εδογμάτισαν δια της Εκθέσεως, δια του Τύπου ηκύρωσαν.

Και καθείλον εαυτούς πολλάκις (και αυτοκαθαιρέθηκαν πολλές φορές).

Οι τοίνυν υφ' εαυτών κατακριθέντες (αυτοί λοιπόν, που καθαιρέθηκαν μόνοι τους εξ αιτίας της αιρετικής ομολογίας τους) και υπό των Ρωμαίων (και επίσης καθαιρέθηκαν και από την Εκκλησία της Ρώμης), και οι μετά ταύτα επί της ογδόης Ινδικτιώνος γενομένης συνόδου καθαιρεθέντες, ποίαν επιτελέσουσιν μυσταγωγίαν, ή ποίον Πνεύμα, τοις παρά των τοιούτων επιτελουμένοις επιφοιτά;

(ποια μυσταγωγία, λοιπόν, θα επιτελέσουν αυτοί που έπεσαν στην αίρεση ή ποιο Άγιο Πνεύμα επιφοιτά σε αυτούς που ιεροπρακτούν με αυτόν τον τρόπο;)

Και λέγουσιν αυτώ:

(μια ερώτηση που και σήμερα την κάνουν με οργή και χλευασμό οι μοντερνιστές χριστιανοί, αιρετικοί ή αιρετίζοντες, προς τους Ορθόδοξους:)

-Συ μόνος σώζη, και πάντες απόλλυνται;

(Εσύ μόνος θα σωθείς και όλοι οι άλλοι θα χαθούν;)

Και είπεν (στους Διώκτες του ο Άγιος Μάξιμος):

-Ουδένα κατέκρινον οι τρείς Παίδες, μη προσκυνήσαντες τη εικόνι πάντων ανθρώπων προσκυνούντων (ενώ την προσκυνούσαν πάντες οι άνθρωποι).

Ου γαρ εσκόπουν (διότι δεν πρόσεχαν) τα των άλλων, (τι έκαναν οι άλλοι) αλλ' εσκόπουν (φρόντιζαν) όπως αν αυτοί μη εκπέσωσι της αληθούς ευσεβείας (πώς αυτοί οι ίδιοι- οι Τρείς Παίδες, δηλαδή- δεν θα ξεπέσουν από την αληθινή ευσέβεια).

Ούτω (έτσι) και Δανιήλ βληθείς εις τον λάκκον των λεόντων, ου κατέκρινεν τινά (δεν κατέκρινε κάποιον) των μη προσευξαμένων τω Θεώ (από αυτούς που δεν προσευχήθηκαν στο Θεό) -κατά το θέσπισμα Δαρείου - (σύμφωνα με την διαταγή του Δαρείου) αλλά το ίδιον εσκόπησεν (αλλά κοίταγε τι θα πράξει ο ίδιος, πώς δηλαδή, ο ίδιος, δεν θα παραβεί το Θέλημα του Θεού).

Και είλετο (προτίμησε) αποθανείν (να πεθάνει) και μη παραπεσείν τω Θεώ (παρά να αμαρτήσει ενώπιον του Θεού) και, υπό της ιδίας μαστιγωθήναι συνειδήσεως (και να μαστιγώνεται από τη δική του συνείδηση) επί τη παραβάσει (εξ αιτίας της παράβασης) των φύσει νομίμων.

Καμέ ουν (και μένα, λοιπόν) μη δω ο Θεός (να μην επιτρέψει ο Θεός) κατακρίναι τινά, (να κατακρίνω οποιονδήποτε) ή ειπείν (ή να πω) ότι εγώ μόνος σώζομαι.

Αιρούμαι δε αποθανείν (προτιμώ δε να πεθάνω) ή θρόησιν έχειν περί το συνειδός (παρά να έχω ταραχή στη συνείδηση) ότι περί την εις Θεόν πίστιν παρεσφάλλην, καθ' οιονδήποτε τρόπο (ότι έσφαλλα γύρω από την πίστη -την προς τον Θεό- κατά οποιονδήποτε τρόπο).

Το Πνεύμα το Άγιον δια του Αποστόλου, και αγγέλους αναθεματίζει, παρά το κήρυγμα τι νομοθετούντας (εφόσον νομοθετούν αντίθετα με το κήρυγμα των Αποστόλων). (PG Μigne 90,120,121).