Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Του ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη

=====

Το χείριστον όλων συνίσταται στο θλιβερό και δυσπαράδεκτο από κάθε ορθοφρονούσα χριστιανική ψυχή γεγονός ότι επίσκοποι τινές και πρεσβύτεροι δεν σιωπούν σχετικώς όπως ένιοι των συλλειτουργών και συν-ποιμένων τους αλλά εμμέσως ευθυγραμμίζονται και συμπορεύονται (πιθανώς ανεπιγνώστως μερικοί εξ αυτών όπως επιθυμούμε να πιστεύουμε τιθέμενοι, εν προκειμένω, υπεράνω όλων  τον αγαθό λογισμό) διά σχετικών, κατά καιρούς, δηλώσεων και εκδηλώσεών τους με τους σκοτεινούς σχεδιασμούς και τις ανομολόγητες (τελευταίως έχουν καταρριφθεί τα προσχήματα και η σχετική στοχοθεσία ομολογείται και κυνικώ τω τρόπω διακηρύσσεται) διαθέσεις και μεθοδεύσεις των νεοταξιτών και παγκοσμιοποιητών. 

Βλέπεις, επί παραδείγματι, επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας να χρησιμοποιούν στις κατά καιρούς εξαπολυόμενες εγκυκλίους τους αλλά και σε περιπτωτικές,  προφορικές και γραπτές τους παρεμβάσεις, "πολιτικά ορθή" φρασεολογία με ορθόδοξο χριστιανικό επίχρισμα και περικάλυμμα βεβαίως-βεβαίως. Άκρατος, "διαρροικός", ας μου επιτραπεί η έκφραση, "πολιτικά ορθός" επισκοπικός λόγος, διανθισμένος με τσιτάτα αγαπολογίας, σχεσιολογίας, ερωτολογίας, "προσληψιολογίας"  (του κόσμου), "φεμινιστικής" και "μεταπατερικής" "θεολογίας", "περιβαλλοντικής θεολογίας" (όρα το αίσχος της "θεολογικής" σφηκοφωλιάς του Βόλου). Πληθωρικές οι αναφορές ενίων ποιμένων στο "ρατσισμό", τη "μισαλλοδοξία", την "ετερότητα", το "σεβασμό στη διαφορετικότητα", τη μεταναστολαγνεία και μεταναστολατρεία, την "ανοικτή κοινωνία", το" σεβασμό του διαφορετικού" (στοχοποιώντας, ταυτοχρόνως, και τους εκφέροντες εθνοκεντρικό λόγο ιεράρχες). 

Δεν αντιλαμβάνονται, άραγε, οι ενεχόμενοι για την εκφορά και δημοσιοποίηση τοιούτου είδους λόγου ότι πίσω από τα θελκτικά και εντυπωσιάζοντα τους αδαείς και απροβλημάτιστους φραστικά αυτά σχήματα υποκρύπτεται η αποδόμηση και υπονόμευση της Ορθοδοξίας, του Ελληνισμού και της ηθικής και πνευματικής συγκροτήσεως του Έθνους και της κοινωνίας; Πρόκειται, άραγε, για ασυγχώρητη αφέλεια ή για συνειδητή στράτευση (αδύνατον να πιστεύσουμε κάτι τέτοιο για ορθοδόξους Έλληνες κληρικούς) των ηγητόρων της στρατευομένης του Χριστού Εκκλησίας στο πλευρό των αντιχρίστων;