ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΣΕ ΑΗΘΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΣΕ ΑΗΘΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο καθένας δικαιούται να έχει τις αντιρρήσεις του για τα γλαφυρά και γενναία κείμενα που γράφει ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος.

Αυτό που κανείς, όμως, δεν μπορεί να αρνηθεί είναι το γεγονός ότι ο Άγιος Καθηγούμενος είναι δόκιμος χειριστής του λόγου που δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Δεν μπορούμε, ίσως, πάντοτε να συμμεριστούμε 100% τις απόψεις του, αλλά κανένας έντιμος άνθρωπος δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος μιλά με παρρησία χωρίς να φοβάται να συγκρουστεί με όλους -ακόμη και με “τους δοκούντας στύλους είναι”- για να καταθέσει τη μαρτυρία του.

Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΛΕΚΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

_________

Πρόσφατα ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος είπε ορισμένες πικρές αλήθειες για την εκκοσμίκευση του Αγίου Όρους. Αλήθειες παγκοίνως γνωστές που οι πολλοί κρύβουν κάτω από το χαλί με τη δικαιολογία ότι το Άγιον Όρος είναι η Ακρόπολη της Ορθοδοξίας και γι’ αυτό δεν πρέπει να επισημαίνουμε τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται στον Άθωνα για να μη σκανδαλιστεί ο κόσμος.

Συγκεκριμένο εκκλησιαστικό πρακτορείο -ένα από τα πολλά που λαμβάνει, από συγκεκριμένη Μονή, “ευλογίες”- εξαπέλυσε δριμεία επίθεση εναντίον του Καθηγούμενου της Μονής Δοχειαρίου επειδή είπε κάποιες αλήθειες για την εκκοσμίκευση του Αγίου Όρους.

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΑΠΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

_______

Η τραγική αλήθεια είναι ότι το άρθρο του Αγίου Καθηγουμένου είπε την πάσαν αλήθεια για την εκκοσμίκευση του Αγίου Όρους. Αλήθεια που ομολογούσε κατ' ιδίαν και ο Άγιος Παίσιος. 

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το άρθρο του Γέροντα της Δοχειαρίου δεν καταγράφει τις ευθύνες των είκοσι Μονών του Άθωνα για την κατάσταση που επικρατεί. 

Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους δεν θέσπισε κανένα μέτρο για να περιορίσει την εκκοσμίκευση που παρατηρείται στις Μονές αλλά προπαντός σε κελλιά και δη σε ορισμένα κελλιά των Καρυών.

Αντί, όμως, να επισημανθεί αυτή η παράλειψη του άρθρου του Αρχιμανδρίτη Γρηγόριου, το συγκεκριμένο εκκλησιαστικό Πρακτορείο επιτέθηκε στον Άγιο Καθηγούμενο με ανοίκειους χαρακτηρισμούς και ύβρεις που σκοπό έχουν να κρύψουν την αδυναμία του συντάκτη του άρθρου να απαντήσει τις κατηγορίες του Ηγουμένου της Μονής Δοχειαρίου.

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

_______

Επίσης! Η Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου -όπως γνωρίζει το Πανελλήνιο και επέκεινα- έχει καταστεί κέντρο εκκοσμίκευσης και επιχειρηματικός οργανισμός, που εξαγοράζει -με κάθε είδους εκδουλεύσεις- πολιτικούς, επισκόπους, φορείς, Πατριάρχες, δημοσιογράφους, Καθηγητές Πανεπιστημίων και ιστολόγους. Παράλληλα γελά ή και αγανακτεί το Πανελλήνιο με τα δήθεν “θαύματα” του πλανεμένου και θεομπαίκτη μοναχού Ιωσήφ Βατοπαιδινού, του Αρχιμανδρίτη της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ και του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου Βατοπαιδινού.

Αφού, λοιπόν, όλοι κατάπιαν τη γλώσσα τους γι’ αυτά τα θέματα είναι ευχής έργον ότι ο Γέροντας Γρηγόριος ομολογεί, με παρρησία, την τραγική αλήθεια. 

Προσευχόμαστε να φωτίσει ο Θεός τον Άγιο Καθηγούμενο να θέσει, στα αρμόδια όργανα διοίκησης του Αγίου Όρους, τα προβλήματα που καταγράφει στο άρθρο του για να δρομολογηθούν πρακτικά μέτρα καταπολέμησης της εκκοσμίκευσης και της αχαλίνωτης θεομπαιξίας των Βατοπαιδινών.

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

_________

Παράλληλα αναμένουμε ο Πανοσιολογιώτατος να θέσει επιτακτικά, στα αρμόδια όργανα του Άθωνα, τις κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης. 

Παρόλον ότι θα ήταν ευχής έργον να είχε συμβεί, δεν απαιτούμε από τον Ηγούμενο της Μονής Δοχειαρίου ή από τους άλλους Αγιορείτες Ηγουμένους να διακόψουν κατ' ανάγκην το μνημόσυνο του Πατριάρχη, αφού αυτό επαφίεται αποκλειστικά στη δική τους κρίση. 

Είναι αδιανόητο, όμως, το Άγιον Όρος να σιωπά ή να μιλά χλιαρά, χωρίς ομολογιακό φρόνημα, για την ανάγκη να αναθεωρηθούν οι κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης ή να διώκει Αγιορείτες μοναχούς επειδή έκαναν χρήση του αναφαίρετου κανονικού δικαιώματος που έχουν να διακόψουν το μνημόσυνο του Πατριάρχη.

Παραθέτουμε, στη συνέχεια, την απάντηση του Αριχμανδρίτη Γρηγορίου:

“Μεγάλο εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ ἔδωσες στὴν ἐφημερίδα ποὺ διευθύνεις. Ὅταν ὅμως τὸ βῆμα δὲν εἶναι ἀμερόληπτο, δὲν εἶναι ἀπροσωπόληπτο καὶ δὲν μένει ἀνεπηρέαστο ἀπὸ φίλους καὶ χρηματοδότες, τότε αὐτὸ δὲν εἶναι βῆμα, εἶναι βλῆμα, καὶ ἀφήνει θλίψη καὶ στενοχωρία στοὺς ἀνθρώπους ποὺ γαυγίζουν ἔξω ἀπὸ τὰ ἐξωμάντρια. Ἔτσι, ἐὰν κάτι προσβάλλη τοὺς φίλους σου καὶ τοὺς χρηματοδότες σου, δὲν θὰ τὸ ἀνεβάσης, θὰ τὸ ρίξης στὰ ἀζήτητα. Δὲν σὲ γνωρίζω προσωπικά, δὲν σκέφθηκα ποτέ μου νὰ ἐπηρεάσω βῆμα δημοσιογράφου, οὔτε γιὰ χάρη μου οὔτε γιὰ τοὺς φίλους μου• τὸ θεωρῶ μεγάλη προδοσία τῆς διακονίας καὶ τῆς προσφορᾶς μου στὸν κόσμο. Τὰ βάλεις-δὲν τὰ βάλεις τὰ μικρά μου κείμενα, δὲν μὲ κόφτει. Αὐτὰ ποὺ πιστεύω δὲν θὰ σταματήσω νὰ τὰ ἀντιλαλῶ στὸν κόσμο.

Δὲν μπαίνω στὴν προσωπικὴ ζωὴ κανενός. Γίνομαι ὁρμητικός, ὅταν ἀλλοιώνωνται οἱ θεσμοί, ὅπως εἶναι ὁ θεσμὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ ὀρθόδοξος ἀνατολικὸς μοναχισμὸς ὑπῆρξε πάντοτε ἀγροτικὸς καὶ ὄχι ἐπιχειρηματικός. Τὸ ἐπιχειρεῖν εἶναι ὀθνεῖο πρᾶγμα γιὰ τὸν ὀρθόδοξο μοναχισμό. Αὐτό, εἴτε κρυφὰ γίνεται εἴτε φανερά, ἐκφράζεται καὶ προδίνεται στὰ πρόσωπα τῶν μοναχῶν, ὅσο καὶ νὰ καμουφλάρωνται μὲ ὁράσεις καὶ ὀπτασίες καὶ δυσαπόδεικτες θαυματουργίες. Βλέπεις μέσα στὸ μάτι τοῦ μοναχοῦ, ὄχι τὰ σύμπαντα, ἀλλὰ τὸ ἐπιχειρεῖν, τὴν συναλλαγή. Ἐνῶ στὸ μάτι τοῦ ἁπλοῦ μοναχοῦ βλέπεις τὸ γραφικό: «πλοῦτος ἐὰν ῥέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίαν».

Εἶναι φοβερὸ καὶ τρομερὸ νὰ χρησιμοποιῆ ὁ μοναχὸς τὸν εὐπορισμὸ μὲ πρόφαση τὴν ἐλεημοσύνη καὶ ὄχι βέβαια στοὺς ἀναξιοπαθοῦντες, ἀλλὰ δοσίματα γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουμε ὀπαδούς. ῾Υλικὰ τί ἄφησε ὁ Χριστὸς στοὺς Ἀποστόλους; Φτώχεια, εὐλογημένη φτώχεια. Αὐτὸς ὁ μεγάλος Βασιλιᾶς ἔκοψε μουρέλα γῆς, γιὰ νὰ δώση στοὺς μαθητές του; Δὲν εἶχε; Αὐτὸς βαστάει στὴν παλάμη του ὅλη τὴν κτίση. 

«Πορευθέντες…», τοὺς εἶπε, «καὶ νὰ μὴν ἔχετε στὸν δρόμο μήτε ραβδὶ στὸ χέρι σας μήτε πορτοφόλι». Εἶναι φοβερὸ νὰ τσεπώνουμε τὸν κάθε ἕνα, γιὰ νὰ μᾶς πῆ πόσο καλοὶ εἴμαστε καὶ πόσο σπουδαῖοι! Τὰ φακελάκια τὰ καταραμένα κατέστρεψαν τὴν ἰατρική, κατέστρεψαν τὴν ἱερατικὴ ζωή, κατέστρεψαν τὴν ἀληθινὴ ἀποστολὴ τῶν ὑπουργῶν μέσα στὴν Ἑλλάδα. Αὐτὸ τὸ τρισκατάρατο φακελάκι πρέπει νὰ συνεχίζεται;

Ἀβάστακτα εἶναι αὐτὰ ποὺ εἰσῆλθαν μέσα στὸν μοναχικὸ θεσμό. Ἔχουμε πλούσιους κελλιῶτες μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προσευχῆς κι ἔτσι τὰ ἐργόχειρα, ἀρχαία παράδοση μέσα στὸν μοναχισμό, ἐξέλιπαν. Ποῦ εἶναι οἱ φανοποιοί; Ποῦ εἶναι οἱ ραφτάδες; Ποῦ εἶναι οἱ μπαλλωματῆδες; Ποῦ εἶναι οἱ παπουτσῆδες; Ὅλα πρέπει νὰ ἔρθουν ἀπ᾽ ἔξω. Καλόγερε, μὴ χαχανίζης μὲ αὐτὰ ποὺ ἀκοῦς ἢ διαβάζεις. Τὸ Ὄρος εἶχε καὶ ἀργυροχόους, εἶχε καὶ μπρουντζοκατασκευαστές, ἔκαναν καὶ καμπάνες, ἔπλεκαν καὶ φανέλλες καὶ κάλτσες, ἔφτιαχναν καὶ σκούφους. Τώρα τί φτιάχνεται στὸ Ἅγιον Ὄρος; 

Ὅταν παλαιότερα εἶχα τὸ φῶς μου, πήγαινα ἐπίσκεψη στὰ κελλιὰ καὶ τὸ πρῶτο ποὺ τοὺς ρωτοῦσα: «Τί ἐργόχειρα κάνετε;». Τώρα… «πορτοκαλάδα θέλετε ἢ χυμὸ ἀπὸ φροῦτα;» Λὲς καὶ στέρεψαν οἱ πηγὲς τοῦ Ἄθωνα καὶ δὲν μᾶς δίνουν πιὰ δροσερὸ νερό. Δούλευε καὶ ἡ τσάπα τοῦ μοναχοῦ, ὄχι μόνον στὸν κῆπο του, ἀλλὰ καὶ στὸ μεροδούλι. Ἀμφιβάλλω ἂν θὰ βρῆς σὲ κελλὶ τσάπα, τσεκούρι ἢ κασμᾶ. Κινητό, ταξὶ καὶ φιγούρα.

Δὲν θίγω κανένα. Θυμᾶμαι τὰ περασμένα καὶ κλαίω καὶ θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι. Στὴν Μονὴ Λογγοβάρδας στὸν νέο ποὺ προσήρχετο στὸν μοναχισμό, τοῦ ἔδιναν κομποσχοίνι, Ψαλτήρι, Ὡρολόγιο καὶ τσάπα. Ὁ γέροντας Φιλόθεος, μέχρι τελευταῖα, εἶχε τὴν τσάπα του πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα του. Τώρα, τί μπορεῖ νὰ βρῆ κανεὶς πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ μοναχοῦ;

Ἀξιότιμε κύριε διευθυντὰ τοῦ Βήματος Ὀρθοδοξίας, λὲς ὅτι ἔρχεσαι στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀλλὰ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς μοναχὸς σοῦ λέγω ὅτι δὲν ἦρθες ποτέ. Ἔλα μιὰ φορὰ εὐλαβὴς προσκυνητὴς καὶ δὲν χρειάζεται νὰ ἔρθης ἄλλη φορά. Τὸ «περᾶστε-περᾶστε» καὶ τὸ «ἀπὸ δῶ ὁ κύριος τάδε καὶ ἀπὸ κεῖ ὁ κύριος τάδε» καὶ τιμητικὴ θέση στὸν ὑπουργὸ στὴν ἐκκλησία καὶ στὴν τράπεζα, ὅσο ρεμάλι καὶ νὰ εἶναι, εἶναι μνῆμα καὶ γιὰ τὸν μοναχὸ ποὺ τὸ λέει καὶ γι᾽ αὐτὸν ποὺ ὑποδέχεται.

Καημένε διευθυντὰ τοῦ Βήματος Ὀρθοδοξίας, μαντρωμένο σὲ ἔχουνε καὶ σὲ παντρεύουν κάθε μέρα μὲ ὅσες ἐσὺ δὲν ἐπιθυμεῖς οὔτε νὰ τὶς δῆς. Ἐλευθέρωσον σεαὐτὸν καὶ ὅλους ὅσοι σὲ διαβάζουν καὶ σὲ ἀκροάζονται.

Ὅσο ζῶ θὰ τραβῶ τὶς λαμαρίνες ἀπὸ τὸν φοῦρνο, νὰ μὴ καρβουνιάσουν τὰ πάντα. Κλείνω μὲ τὴν προσευχή: «Ἐπίβλεψον ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με».