Saturday, August 19, 2017

ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΣΧΙΣΜΑ Δ΄


ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΣΧΙΣΜΑ

Δ΄ 

Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις


Του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση
=====

4. Δέν ἔχουμε σχισματικά σχέδια. Τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας στήν Ὀρθόδοξη Πίστη προφυλάσσουμε.

Συμπερασματικά καί πρός ἀναίρεση τῶν κακόβουλων συκοφαντιῶν καί ἐφησυχασμό ὅσων καλοπροαίρετα ἀνησυχοῦν καί θέλουν ἐπίσημα νά μάθουν, δηλώνουμε, ὅτι γνωρίζοντας πόσο μεγάλο κακό εἶναι τό σχίσμα, τό ὁποῖο οὔτε τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου μπορεῖ νά διορθώσει, ἀλλά ἐπίσης καί πόσο μεγαλύτερο ἐκκλησιολογικά κακό εἶναι ἠ αἵρεση, ἡ ὁποία στερεῖ τήν σωτηρία, μέ τήν διακοπή τῆς μνημονεύσεως τῶν αἱρετιζόντων ἐπισκόπων προφυλασσόμαστε καί προφυλάσσουμε τούς πιστούς ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χωρίς νά δημιουργοῦμε σχίσμα, ὑπαγόμενοι σέ ἄλλη ἐκκλησιαστική διοίκηση, μή κανονική, καί μνημονεύοντας στίς ἀκολουθίες ἄλλους ἐπισκόπους. Ὅπως ἔχουμε δηλώσει, προχωρήσαμε μέ πόνο καί θλίψη εἰς αὐτήν τήν ἐνέργεια, γιατί οἱ ἐπίσκοποί μας δέν κατενόησαν εἴτε ἀπό ἄγνοια εἴτε ἀπό πρόθεση, τά ἱεροκανονικά καί ἀπολύτως ἐκκλησιολογικά κατοχυρωμένα κίνητρα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου, μᾶς ἔδιωξαν ἀπό τούς Ναούς πού λειτουργούσαμε καί διεσκόρπισαν τό μικρό μας ποίμνιο, πού εἶναι κυρίως δικό τους, στούς τέσσερις ἀνέμους, ἀπογοητευμένο, καί προβληματισμένο γιά τήν ἀγάπη τῶν «ποιμένων» του.

Ἐμεῖς κάναμε τό καθῆκον μας καί ἔχουμε τήν συνείδησή μας ἀναπαυμένη, γιατί ἀκολουθοῦμε τήν ἀσφαλῆ ὁδό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀγωνιζόμενοι ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, ὅπως Ἐκεῖνοι. Θά ἐπαναλάβουμε τήν μνημόνευση τῶν ἐπισκόπων, ὅταν δημοσίως καταδικάσουν τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀποκηρύξουν τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ἐδῶ στεκόμαστε καί δέν κάνουμε βῆμα οὔτε δεξιά οὔτε ἀριστερά. Μένουμε μέσα στά ἀσφαλῆ τείχη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τά ὅρισαν καί τά οἰκοδόμησαν διαχρονικά οἱ Ἅγιοι Πατέρες, καί γκρεμίζουμε τά τείχη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ πρόμαχοι καί ὑποστηρικτές του δημιουργοῦν παρα-εκκλησίες μέσα στήν Ἐκκλησία, μέ τήν ὑποστήριξη τῶν αἱρέσεων καί αὐτοί εἶναι ὑπόλογοι ἔναντι τοῦ συνόλου τῶν Ἁγίων Πατέρων καί Ὁμολογητῶν, πού ἔχουν ἤδη στήσει γι΄ αὐτούς στόν οὐρανό ἐπισκοπικά καί συνοδικά δικαστήρια.

Τήν Ἐκκλησία δέν τήν ἐκφράζουν οὔτε ὁ Βαρθολομαῖος οὔτε ὁ Ἱερώνυμος· τήν ἐκφράζει ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων (consensus Patrum) καί ὅσοι συμφωνοῦν μέ αὐτούς, καί ὄχι ὅσοι στήνουν ψευδοσυνόδους, νεωτεριστικές, ὡσάν τῆς Κρήτης, ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐπαναλαμβάνουμε αὐτά πού εἶπε ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὅταν πρώην συμμοναστής καί φίλος του τόν κατηγοροῦσε ὅτι προκαλεῖ σχίσμα. Τοῦ γράφει λοιπόν ὅτι δέν σχίζει τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ κανένα τρόπο. Καί μολονότι δέν εἶναι ἀναμάρτητος, ἐν τούτοις εἶναι ὁμόσωμος καί τρόφιμος τῆς Ἐκκλησίας καί φυλάσσει τά δόγματα καί τούς ἱερούς κανόνες. Τήν Ἐκκλησία ταράσσουν καί σχίζουν ὅσοι διαστρέφουν τήν πίστη, καί ὁ βίος τους εἶναι ἀκανόνιστος καί ἄθεσμος: «Οὐκ ἐσμέν ἀποσχίσται, ὦ θαυμάσιε, τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, μήποτε τοῦτο πάθοιμεν· ἀλλ’ εἰ καί ἄλλως ἐν πολλοῖς ἁμαρτήμασι τυγχάνομεν, ὁμόσωμοι αὐτῆς καί τρόφιμοι μετά τῶν θείων δογμάτων καί τούς κανόνας αὐτῆς καί διατυπώσεις γλιχόμενοι φυλάττεσθαι. Τό δέ ταράττειν αὐτήν καί ἀποσχίζειν ἀπ΄ αὐτῆς, τῆς μηδεμίαν κηλῖδα ἤ ῥυτίδα κατά τε τόν τῆς πίστεως λόγον καί τόν τῶν κανόνων ὅρον ἀπ’ ἀρχῆς αἰῶνος καί μέχρι τοῦ δεῦρο, ἐκείνων ἐστίν, ὧν ἡ πίστις τό ἐνδιάστροφον ἔχει καί ὁ βίος τό ἀκανόνιστον καί ἄθεσμον»[23].

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ – ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ

[1]. 15ος Κανών Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861): «Οἱ γάρ δι΄ αἵρεσίν τινα, παρά τῶν Συνόδων ἤ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ὑποτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται, πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς Ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι».
[2]. Βλ. σχετικῶς ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ἀποτείχιση ἀπό τήν αἵρεση, ὄχι ἀπό τήν Ἐκκλησία», Θεοδρομία 19 (2017) 3-13. 
[3]. Α΄ Κορ. 1, 11-17 
[4]. Ματθ. 28, 19 
[5]. Λουκ. 22, 20 
[6]. Α΄Τιμ. 6, 5 
[7]. Πράξ. 4, 12 
[8]. Α΄ Ἰω. 2, 23: «Πᾶς ὁ ἀρνούμενος τόν Υἱόν οὐδέ τόν Πατέρα ἔχει». Ἰω. 5, 22-23: «Ἵνα πάντες τιμῶσι τόν Υἱόν καθώς τιμῶσι τόν Πατέρα. Ὁ μή τιμῶν τόν Υἱόν οὐ τιμᾷ τόν Πατέρα τόν πέμψαντα αὐτόν». 
[9]. Ἰω. 15, 26: «Ὅταν δέ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος ὅν ἐγώ πέμψω ἡμῖν παρά τοῦ Πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περί ἐμοῦ».
[10]. Ἐφ. 4, 5 
[11]. Β΄Κορ. 11, 4: «Εἰ μέν γάρ ὁ ἐρχόμενος ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὅν οὐκ ἐκηρύξαμεν ἤ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε ὅ οὐκ ἐλάβετε, ἤ εὐαγγέλιον ἕτερον ὅ οὐκ ἐδέξασθε». Γαλ. 1, 6: «Θαυμάζω, ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπό τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὅ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καί θέλοντες μεταστρέψαι τό εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ».
[12]. Παροιμ. 22, 28: «Μή μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἅ ἔθεντο οἱ πατέρες σου». 
[13]. Βλ. τό κείμενο εἰς Θεοδρομία 16 (2014) 557-570.
[14]. Βλ. ἐπίσης τό κείμενο εἰς Θεοδρομία 19 (2017) 18-29.
[15]. Λόγος 28, Θεολογικός 2, 2, PG 36, 28, ΕΠΕ 4, 36: «Εἰ δέ τις θηρίον ἐστί πονηρόν καί ἀνήμερον καί ἀνεπίδεκτον πάντη λόγων θεωρίας καί θεολογίας μή ἐμφωλευέτω ταῖς ὕλαις κακούργως καί κακοήθως, ἵνα τινός λάβηται δόγματος ἤ ρήματος, ἀθρόως προσπηδῆσαν, καί σπαράξῃ τούς ὑγιαίνοντας λόγους ταῖς ἐπηρείαις· ἀλλ΄ ἔτι πόρρωθεν στηκέτω καί ἀποχωρείτω τοῦ ὄρους· ἤ λιθοβοληθήσεται καί συντριβήσεται καί ἀπολεῖται κακῶς κακός· λίθοι γάρ τοῖς θηριώδεσιν οἱ ἀληθεῖς λόγοι καί στερροί». 
[16]. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Περί τῶν πραχθέντων ἐν τῇ πρώτῃ ἐξορίᾳ, 12, PG 90, 148: «Ἐκείνας οἶδεν ἁγίας καί ἐγκρίτους συνόδους ὁ εὐσεβής τῆς Ἐκκλησίας κανών, ἅς ὀρθότης δογμάτων ἔκρινεν». ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, Ἐπιστολή 24, Θεοκτίστῳ Μαγίστρῳ, G. Fatouros (Ed.), Theodori Studitae Epistulae, τόμ. 1, σελ. 66: «Ἀλλ΄ἡ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία μεμένηκεν ἀπήμαντος, κἄν πολλοῖς ἐβλήθη τοξεύμασι, καί πύλαι ᾍδου κατισχῦσαι αὐτῆς οὐ δεδύνηνται. Οὐδέ παρά τούς κειμένους ὅρους καί νόμους πράττειν τι καί λέγειν ἀνέχεται, κἄν πολλοί πολλαχῶς ποιμένες ἠφρονεύσαντο καί ἐκκλησίας Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασιν καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τό δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι ... Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσιν (κρείσσων γάρ, φησίν, εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου ἤ μύριοι παραβαίνοντες), ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐν τῇ ἐρεύνῃ καί φυλακῇ τῶν κανόνων ... Οὐκ ἔστιν οὖν, οὐκ ἔστιν, ὦ δέσποτα, οὔτε τήν καθ’ ἡμᾶς ἐκκλησίαν οὔτε ἑτέραν παρά τούς κειμένους νόμους καί κανόνας ποιεῖν τι. Ἐπεί εἰ τοῦτο δοθείη, κενόν τό εὐαγγέλιον, εἰκῇ οἱ κανόνες, καί ἕκαστος κατά τόν καιρόν τῆς οἰκείας ἀρχιερωσύνης, ἐπειδή ἔξεστιν αὐτῷ ὡς δοκεῖ μετά τῶν σύν αὐτῷ πράσσειν, ἔστω νέος εὐαγγελιστής, ἄλλος ἀπόστολος, ἕτερος νομοθέτης. Ἀλλ΄ οὐδαμῶς· παραγγελίαν γάρ ἔχομεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἀποστόλου, παρ΄ ὅ παρελάβομεν, παρ΄ ὅ οἱ κανόνες τῶν κατά καιρούς συνόδων καθολικῶν τε καί τοπικῶν ἐάν τις δογματίζῃ ἤ προστάσσῃ ποιεῖν ἡμᾶς, ἀπαράδεκτον αὐτόν ἔχειν μηδέ λογίζεσθαι αὐτόν ἐν κλήρῳ ἁγίων».
[17]. ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Ἀναίρεσις Γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας 3, ΕΠΕ 3, 608: «Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτον μᾶλλον, ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ΄ ἀλλήλων καλούμενοι· μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ΄ ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμνήμεθα». 
[18]. ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, Ἐπιστολή 43, Ἰωσήφ ἀδελφῷ καί ἀρχιεπισκόπῳ, ἔνθ’ ἀνωτ. (Fatouros), τόμ. 1, σελ. 125: «Ἡ δέ σιωπή μέρος συγκαταθέσεως». 
[19]. Πρός τόν εὐλαβέστατον ἐν Μοναχοῖς κύρ Διονύσιον 5, ἐν Γρηγορίου Παλαμᾶ Συγγράμματα, ἔκδ. Π. Χρήστου, τόμ. 2, Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 482: «Τρίτον δέ εἶδος (ἀθεΐας), οὐ πόρρω τῆς ἀνωτέρω πονηρᾶς ξυνωρίδος, τό παραιτεῖσθαι τι λέγειν τῶν δεδογμένων περί Θεοῦ ὑπ’ ἀνευλαβοῦς εὐλαβείας ... ». 
[20]. Ἀποκ. 3, 15-16 
[21]. Βλ. Θεοδρομία 18 (2016) 478-487. Τό παράθεμα στή σελ. 485. 
[22]. Βλ. π.χ. τήν Ἐπιστολή 49, Ναυκρατίῳ τέκνῳ, ἔνθ’ ἀνωτ. (Fatouros) , τόμ. 1, σελ. 142: «Οὕτω κἀν τοῖς ἁγίοις ἐν ταῖς οἰκονομίαις, ὡς καί Κυρίλλῳ τῷ μεγάλῳ ἐν τῷδε· μικρόν γάρ πάντως ἀνέμενε τῶν Ἀνατολικῶν τό βραδύνουν ἤ προσπαθές πρός τό αἱρετικόν μή ὑπολαμβάνειν τόν ὄντως αἱρετικόν. Τί γάρ ἦν ἄλλο τό μεσολαβοῦν, ἐπάν ὀρθοδόξως ἐκήρυττον τήν πίστιν κἀν τούτῳ αὐτόν τόν μνημονευόμενον αὐτοῖς ἀναθεματίζοντες; Ἐπειδή πᾶς ὀρθοδοξῶν κατά πάντα, πάντα αἱρετικόν δυνάμει, κἄν οὐ ρήματι, ἀναθεματίζει».
[23]. Ἐπιστολή 28, Βασιλείῳ μονάζοντι,ἔνθ’ ἀνωτ., (Fatouros), τόμ. 1, σελ. 76.

No comments:

Post a Comment