Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Γράφει ο ευσεβής γιατρός κ. Λυκούργος Νάνης, σε ένα από τα ιστολόγια που ελέγχει ο σατανικός, πεζοδρομιακός και παρανοικός Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Βαδραχάνης:

“Ο αείμνηστος διακεκριμένος νομομαθής υπουργός στην πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου Νικόλαος Δημητρακόπουλος σκοπούσε να απαλείψει το από πλευράς κανονικού δικαίου αίσχος, κατά Αμίλκα Αλιβιζάτο, της υπάρξεως τεσσάρων εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών εντός του ελλαδικού χώρου που απέβη πηγή τεραστίων προβλημάτων για την ομαλή πορεία της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Δυστυχώς η εξ αιτίας των βαλκανικών πολέμων δημιουργηθείσα κατάσταση απέτρεψε την εν λόγω ρεαλιστική λύση.

Η Ελλαδική Εκκλησία ειδικά σήμερα οπότε και η οικουμενιστική λαίλαπα που εκπορεύεται κυρίως απ το Φανάρι απειλεί να ισοπεδώσει τα πάντα έχει χρέος να αναθεωρήσει την έως τούδε σχέση της με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και να την προσαρμόσει προς περισσότερο κανονικές και λιγότερο γέμουσες εθνικών σκοπιμοτήτων κατευθύνσεις και προσανατολισμούς.

Η χούντα της 21ης Απριλίου 1967 παρά το γεγονός ότι είχε επιβάλλει αυταρχικό και στερητικό των ελευθεριών του λαού καθεστώς ενεφορείτο εν προκειμένω από ορθές κατά τη γνώμη μου απόψεις.

Οι εκκλησιαστικές διαρρυθμίσεις με βάση κανόνα του μεγάλου Φωτίου θα πρέπει να ακολουθούν τις αντίστοιχες πολιτικές.

ΥΓ: Αναγκαία διευκρίνηση:Οι παραπάνω απόψεις επ’ ουδενί διεκδικούν το αλάθητο. Θεωρώ πάντως ότι εκφράζουν ικανή μερίδα του πιστού λαού και στοιχούν στις επιταγές του κανονικού δικαίου.”

Δυστυχώς! Ενώ γι’ αυτό το θέμα ο κ. Λυκούργος Νάνης έχει απόψεις και τις καταθέτει - για τις οποίες έχει την ταπείνωση να αναγνωρίζει ότι δεν διεκδικεί το αλάθητο -, εντούτοις για δύο άλλα θέματα, για τα οποία έχει τις απαιτούμενες γνώσεις τηρεί αιδήμονα σιωπή.

Η πρώτη αφορά τις κακοδοξίες του ανεκδιήγητου Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Αεράκη, ο οποίος έγραψε ανήκουστα πράγματα για τον Οικουμενισμό, τον Νεοβαρλααμισμό, την αποφατική θεολογία, τη μεταπατερική θεολογία, τα λείψανα των αγίων και πολλά άλλα που προσβάλλουν τη λαική ορθόδοξη ευσέβεια.

Και όμως! Ο κ. Νάνης δεν είπε τίποτα για να βοηθήσει τον κακόδοξο κληρικό να συνέλθει από την πορεία ολέθρου που ακολουθεί.

Γιατί άραγε;

Φαίνεται ότι ο κ. Λυκούργος Νάνης στοιχείται στη λογική της "ομερτάς" ότι οι “δικοί” μας μπορούν να ασχημονούν σε θέματα πίστεως και να μένουν στο απυρόβλητο.

Αλλά δεν είναι σ’ αυτό μόνον που μας απογοητεύει οικτρά ο κ. Λυκούργος Νάνης.

Δημοσιεύθηκε στον “Ορθόδοξο Τύπο” κύριο άρθρο που αναφέρει ότι ο αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α΄κυκλοφορούσε με αμφίεση καρδιναλίου.

Ο καταγγέλων την παράβαση - ο π. Νικόδημος Μπιλάλης - φέρει εις επίρρωσιν των ισχυρισμών του τη μαρτυρία του π. Γεώργιου Μεταλληνού και ισχυρίζεται ότι κατέχει κασέτα που αποδεικνύει την διαμαρτυρία των πιστών για την παρουσία του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου με τόσο προκλητική αμφίεση.

Γιατί δεν απάντησε στους ισχυρισμούς του π. Νικόδημου Μπιλάλη ο κ. Λυκούργος Νάνης;

Γνωρίζει μήπως ότι ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αττικής κ. Νικόδημος θα δώσει εμπεριστατωμένη απάντηση στις καταγγελίες του π. Νικοδήμου και γι’ αυτό σιωπά;

Ή μήπως σιωπά επειδή οι καταγγελίες του π. Νικόδημου είναι αληθείς;

Οσο για την ανάγκη να μεθοδευτεί ο στραγγαλισμός του Πατριαρχείου με την αφαίρεση της δικαιοδοσίας του από τις Νέες Χώρες, την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, την Πάτμο, το Αγιον Ορος, την Διασπορά και την Κρήτη, αρκεί και μόνον να υπενθυμίσουμε ότι αυτή την πρόταση υποστήριξαν φανατικά ο αρχιοικουμενιστής Αμίλκας Αλιβιζάτος, πνευματικός πατήρ του “κακού δαίμονα” της εν Ελλάδι θεολογίας αείμνηστου Αγουρίδη, η χούντα του Παπαδόπουλου και ορισμένα άλλα φυντάνια του ιδίου φυράματος.

Αν οι Ελληνες χριστιανοί ορθόδοξοι πρωτοστατήσουμε να στραγγαλιστεί το Πατριαρχείο ποιος θα το υποστηρίξει; Ο Ερογλου, ο Ερντογάν ή ο Νταβούτογλου;

Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τους ανθρώπους και τη λανθασμένη οικουμενιστική πολιτική που ακολουθεί το Πατριαρχείο από τους θεσμούς;

Θα επανέλθουμε όμως - συν Θεώ - στο θέμα, επειδή διαπιστώνουμε ότι έχει καταντήσει εμμονή σε πολλούς.