Η ΟΛΙΓΟΤΕΚΝΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΔΙΟΠΡΟΣΩΠΙΑ

Η ΟΛΙΓΟΤΕΚΝΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΔΙΟΠΡΟΣΩΠΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνας καταθέτει τις θέσεις του για τις σχέσεις του ρωσικού πολιτισμού με τη Δύση. Αναφέρεται επίσης στην ολιγοτεκνία που μαστίζει τη Ρωσία και κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης.

Δύο σημαντικές επισημάνσεις.

"ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΣΤΗ ΔΥΣΗ"

__________

Ο Σεβασμιότατος απαντά θετικά μεν, κριτικά δε και νηφάλια το ερώτημα, “ανήκομεν στη Δύση” που απασχόλησε και απασχολεί τον Ελληνισμό για αιώνες.

Είμαστε μέρος της Δύσης, επιδιώκουμε να γίνουμε μέρος της Δύσης από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, είπε, αλλά μπορούμε, πρέπει και έχουμε διατηρήσει την ιδιοπροσωπία μας.

Η θέση αυτή του Σεβ. Βολοκολάμσκ είναι ορθή.

Η Ιστορία ειναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι ένας πολιτισμός δεν μπορεί να αποκοπεί από την υπόλοιπη ανθρωπότητα και μάλιστα τη σημερινή εποχή του διαδιχτύου, της άνευ προηγουμένου μαζικής μετακίνησης των ανθρώπων και της αλληλεπίδρασης των πολιτισμών που συντελείται με ένα πρωτοφανή τρόπο και ρυθμό λόγω των ΜΜΕ, της τηλεφωνίας, της τηλεόρασης, του Διαδιχτύου, κτλ.

Κάθε άλλη προσέγγιση ότι δηλαδή θα αποκοπούμε από τον υπόλοιπο κόσμο και θα κτίσουμε τη νεφελοκοκκυγία μας αποκομμένοι από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, είναι από εξωπραγματική μέχρι γραφική.

Η ΡΩΣΙΚΗ ΙΔΙΟΠΡΟΣΩΠΙΑ ΥΠΕΣΤΗ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΗ

_____________

Αυτό που ζωηρώς αμφιβάλλουμε όμως από τα λεγόμενα του Αγίου Βολοκολάμσκ είναι ότι ο Ρωσικός πολιτισμός από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και εξής κατόρθωσε πάντοτε επιτυχώς να κρατήσει αλώβητη την ιδιοπροσωπία του Ρωσικού πολιτισμού.

Τα έργα των Τολστόι, Τσέχωφ, Προκόπιεφ, Σοστακόβιτς, Τσαικόκφσκυ, ακόμη και του Πούσκιν και του Ντοστογιέφκσι, τα μπαλέτα κλασσικού χορού, κτλ. μαρτυρούν ότι η Ρωσική ιδιοπροσωπία υπέστη βαθύτατη επίδραση από τη Δύση.

ΚΑΙ Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΗ

__________

Αλλά και η εκκλησιαστική παράδοση της Ρωσίας υπέστη βαθιά επίδραση από τη Δύση. Με την εισαγωγή των φραγκοχορωδιών στις ακολουθίες, την επί αιώνες απόλυση του πατριαρχικού συστήματος, το οποίο απεκατεστάθη μόλις τον τελευταίο αιώνα, και το βαθύτατο εκδυτικισμό που ακολούθησε την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης όταν οι άνθρωποι διδάσκονταν επίσημα την αθεία σαν τρόπο ζωής, μια τάση η οποία φέρει μέχρι σήμερα εκδηλα τα σημάδια της στη ζωή της Ρωσικής Εκκλησίας και του Ρωσικού Λαού.

Η ΟΛΙΓΟΤΕΚΝΙΑ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

__________

Αλλωστε το θέμα της ολιγοτεκνίας συζητά στη συνέντευξή του ο Σεβασμιότατος. Η ολιγοτεκνία δεν είναι καρπός του εκδυτικισμού της Ρωσικής κοινωνίας;

Στην Κύπρο θυμάμαι μέχρι πριν λίγες δεκαετίες ότι οι άνθρωποι ήταν σχεδόν στην ολότητά τους όχι απλά πολύτεκνοι αλλά υπέρπολυτεκνοι. Για δέστε τι γίνεται τώρα!

Και το χειρότερο δεν είναι ότι η πολυτεκνία έχει εγκαταλειφθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού και του Κυπριακού λαού, αλλά ότι επιπλέον υπάρχει διάχυτη τάση υποτίμησης και εμπαιγμού των πολυτέκνων.

ΝΕΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΟΤΕΚΝΙΑΣ

__________

Και το ακόμη χειρότερο γίνεται προσπάθεια να κατοχυρωθεί η ολιγοτεκνία με “θεολογικά” επιχειρήματα του τύπου “ο σκοπός του γάμου δεν είναι η απόκτηση των τέκνων αλλά η τελείωση των συζύγων”!!!, λες και ο αγιασμός του ανθρώπου είναι ανοιχτός σε μια ολιγότεκνη περισσότερο από μια πολύτεκνη οικογένεια!!!

Γιατί άραγε; Επειδή οι πολύτεκνοι σηκώνουν μεγαλύτερο σταυρό;

Ο ΣΕΒ. ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑΣ

___________

Γι’ αυτό είναι ευχάριστο ότι ο Σεβασμιότατος Βολοκολάμσκ διαφοροποιείται απο τη στάση των "Νεορθοδόξων" για το θέμα της πολυτεκνίας.

Η Ρωσία - όπως και η Ελλάδα και η Κύπρος - πρέπει να ενσωματωθούν στο Δυτικό πολιτισμό οικονομικά. Η διαδικασία της εκδυτικοποίησης άλλωστε βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.

Ο Δυτικός πολιτισμός είναι παγκόσμιος με την όλη σημασία του όρου και η αποκοπή από αυτόν είναι αδύνατη γι’ αυτό - όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός - "τα σύνορα της παγκοσμιοποίησης πρέπει να χαραχθούν στην ψυχή του ανθρώπου".

Τα συστατικά της ιδιοπροσωπίας του Ελληνικού του Ρωσικού και των άλλων ορθόδοξων λαών πρέπει να συνεχίσουν να διαπνέονται και να διαμορφώνονται από την ορθόδοξη πίστη.

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει τη Ρωσία; Άλλωστε η Ρωσία είναι μέρος της Ευρώπης και όλες αυτές οι τάσεις, έστω και μετά από λίγα χρόνια και εξασθενημένες εμφανίζονται και στον τόπο μας.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ ΙΛΑΡΙΩΝΑΣ:

Δε νομίζω ότι η Ρωσία πρέπει να φοβάται να ακολουθεί τη δική της πορεία. Στο διάβα των αιώνων, αρχίζοντας από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου καταβάλλουμε προσπάθειες να ενσωματωθούμε στο δυτικό πολιτισμό, τη δυτική κοινωνία και τη δυτική νοοτροποία.

Σε ορισμένα σημεία τα καταφέραμε και έχουμε γίνει πλέον μέρος της δυτικής κοινωνίας. Αλλά ωστόσο εώς σήμερα πετύχαμε να διατηρούμε την ιδιοπροσωπία μας.

Χωρίς να ερχόμαστε σε κάποια σύγκρουση με τη Δύση, χωρίς να αντιπαραβαλλόμαστε τεχνητώς με το δυτικό κόσμο, μπορούμε ωστόσο και πρέπει να διατηρούμε και να αναπτύσσουμε την πολιτιστική, την εθνική και την πνευματική μας ταυτότητα.

Άλλωστε η Ρωσία είναι μια χώρα όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι και όπου επί αιώνες μαζί με τους Ορθοδόξους συγκατοικούν οι οπαδοί των άλλων δογμάτων.

Φρονώ ότι ο κάθε πιστός στον τόπο μας πρέπει να φροντίζει κυρίως για να ζει σύμφωνα με την πίστη του, τις εντολές, τις οποίες του διδάσκει η Εκκλησία ή η θρησκεία του.

Ώστε το γεγονός ότι ανήκει σε α΄ η β΄ ομολογία να μην έχει ένα χρακτήρα πολιτισμικό, αλλά να επηρεάζει και την καθημερινή ζωή του ανθρώπου.

Π.χ. εάν η θρησκεία διδάσκει ότι η οικογένεια είναι ένωση ενός άνδρα με μια γυναίκα, ένας πιστός μόνο έτσι πρέπει να εκλαμβάνεται την οικογένεια.

Εάν η θρησκεία διδάσκει ότι ένα ζευγάρι πρέπει να έχει τόσα παιδιά όσα τους αφήνει ο Θεός και όχι όσο προγραμματίζουν οι ίδιοι (έτσι διδάσκει ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός, το Ισλάμ) αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούν αυτές τις εντολές.

Θα είμαστε βιώσιμοι μόνο σε περίπτωση εάν δεχόμαστε σοβαρά τις εντολές των θρησκευτικών μας παραδόσεων.

Οι μουσουλμανικές χώρες ή περιοχές, όπου εξακολουθεί να επικρατεί η παραδοσιακή αντίληψη της οικογένειας, εκεί παρατηρείται η σταθερή αύξηση του πληθυσμού.

Ενώ εκεί, όπου αυτή έχει χαθεί ή αλλοιωθεί, παρατηρείται η συρρίκνωση του πληθυσμού και η δημογραφική κρίση. Αυτός είναι ένας πολύ απλός και σαφής δείκτης.

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”