"ΜΙΑΣΜΑ ΤΟ "ΒΑΠΤΙΣΜΑ" ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ"

“ΜΙΑΣΜΑ ΤΟ “ΒΑΠΤΙΣΜΑ” ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

========

Πολύ ορθές οι παρατηρήσεις του περιοδικού “Απολύτρωσις” αναφορικά με την επιστολή του Παπικού “Αρχιεπίσκοπου” Τήνου, Νάξου και Αιγαίου κ. Νικόλαου.

Ο εκλαμπρότατος κ. Νικόλαος μας καλεί να αρνηθούμε την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας για να γίνουμε Ουνίτες.

Και ο μεν Παπικός “Αρχιεπίσκοπος” τη δουλειά του κάνει. Αυτές ακριβώς είναι οι κατευθυντήριες γραμμές που έδωσε η Β΄Βατικάνεια Σύνοδος για την ένωση.

Αλλά εμείς "we know better than that!"

Κανένας “χιτώνας του Κυρίου” δεν έχει σχισθεί, εκλαμπρότατε. Τα σχίσματα συμβαίνουν ΑΠΟ - όχι ΕΝΤΟΣ - της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία είναι αρτιμελής.

Δεν έχει λειψό πνεύμονα για να χρειάζεται μεταμόσχευση.

Οι Παπικοί - όλοι οι Παπικοί του ιδίου του εκλαμπρότατου “Αρχιεπισκόπου” κ. Νικολάου και του λεγόμενου “Αγίου Πατέρα” της Ρώμης μη εξαιρουμένων - χρειάζονται να εγκεντρισθούν με το Αγιο Βάπτισμα και να γίνουν μέλη της Εκκλησίας, επειδή “το βάπτισμα των Λατίνων δεν είναι βάπτισμα, αλλά μίασμα”.

Ποιο βάπτισμα άλλωστε; Για ράντισμα μιλούν έτσι κι αλλιώς!

Οτι το “βάπτισμα” των “Λατίνων είναι μίασμα” δεν το λέμε μόνον εμείς “που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το παρελθόν”, εκλαμπρότατε, αλλά ο μεγαλύτερος Πατέρας και Διδάσκαλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας τους τελευταίους αιώνες: Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, πραγματικό κάρφος στον οφθαλμό των Οικουμενιστών και των Νεορθόδοξων! Ασφαλώς και των Φραγκολατίνων.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Του περιοδικού “Απολύτρωσις"

=========

Μέ ὑποκριτική εὐγένεια καί ... «μέ τό γάντι» ὁ ρωμαιοκαθολικός ἀρχιεπίσκοπος Τήνου, Νάξου καί Αἰγαίου στήν ἀνοικτή του ἐπιστολή καυτηριάζει ὅσους τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας διάβασαν κατά τήν παράδοση αἰώνων τά ἀναθέματα: «Μέ ἀφορμή τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκούσαμε ἀπό χείλη ἱεραρχῶν καί ἱερέων, σέ πολλά μέρη τῆς πατρίδας μας, κρίσεις καί κατακρίσεις γιά τούς μή ὀρθοδόξους χριστιανούς.

Ὅλοι καταδικάστηκαν ὡς αἱρετικοί καί ὡς ἄτομα ἤ ὁμάδες ἤ καί Ἐκκλησίες... Ἀθώωσαν μέ εὐκολία τούς ἑαυτούς των καί τήν Ἐκκλησία τους καί ἔρριξαν ὅλους τούς μή Ὀρθοδόξους στή γέενα τοῦ πυρός...Πότε ἄραγε θά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἔφθασε ὁ καιρός νά ἀφήσουμε πίσω τό παρελθόν μέ τά ὅποια λάθη Ἀνατολῆς καί Δύσης, Δύσης καί Ἀνατολῆς καί νά ἀναλάβουμε τήν κοινή εὐθύνη πού ἔχουμε νά "ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους" καί μαζί νά προσπαθήσουμε νά ἐπανενώσουμε τόν ἄρραφο χιτώνα τοῦ Χριστοῦ;»!

Λάθος τοῦ παρελθόντος εἶναι καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος; Αὐτός πού θεόπνευστα ἔγραψε τόν ὕμνο τῆς ἀγάπης (Α΄ Κο κεφ. 13), τόν ὁποῖο θέτει ὡς προμετωπίδα στήν ἐπιστολή του ὁ ρωμαιοκαθολικός ἀξιωματοῦχος, αὐτός ὁ ἴδιος, ἐπίσης θεόπνευστα, ἔγραψε στήν ἐκκλησία τῆς Γαλατίας· «ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ΑΝΑΘΕΜΑ ἔστω»!

Ἐκτός ἄν οἱ παπικοί καί ὅλη ἡ πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν ἐθελοτυφλώντας δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι μέ τίς προσθῆκες καινοφανῶν διδασκαλιῶν κηρύττουν ἕτερο εὐαγγέλιο...

Τί προτείνει;

Σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ἐπιστολῆς του ὁ παπικός ἀξιωματοῦχος σημειώνει: «Εἶναι δυνατόν νά θεωροῦμε προετοιμασία γιά τό Πάσχα τοῦ Κυρίου τόν προφορικό ἤ γραπτό πόλεμο ἐναντίων τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν; Εἶναι αὐτή χριστιανική συμπεριφορά πού κάποιος χριστιανός ἔστω καί μέ ὑποτυπώδη πνευματική ζωή μπορεῖ νά θεωρήσει ὅτι εἶναι σύμφωνη μέ τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ;». Σύμφωνα δηλαδή μέ τήν (κατά-)κρίση τοῦ ἐπιστολογράφου, οἱ πατέρες πού διακρίθηκαν γιά τήν ὀρθή πίστη, τήν ἁγία ζωή τους καί τή θαυματουργική τους χάρη καθιέρωσαν τήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν νά γιορτάζεται ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων, ἐπειδή δέν εἶχαν «ἔστω καί ὑποτυπώδη πνευματική ζωή»!

Τί μᾶς προτείνει; Ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι χριστιανοί πού «ξεχειλίζουμε» ἀπό πνευματικότητα νά καταργήσουμε τήν ἱερή παράδοσή μας ἐν ὀνόματι τῆς «λυκοφιλίας» μέ τούς «ἀδελφούς μας Χριστιανούς»; Ἑκάς οἱ βέβηλοι!

Ἡ αἰτία

Γιατί οἱ ἑτερόδοξοι ἔχουν στρέψει τά βλέμματά τους στήν Ἀνατολή; Ἡ βασική αἰτία δέν εἶναι οὔτε ὁ πόνος γιά τόν ἄρραφο χιτώνα τοῦ Χριστοῦ οὔτε ὁ διακαής πόθος γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ πραγματικότητα πού ἔρχεται καθημερινά στό φῶς τῆς δημοσιότητας δίνει τήν ἀπάντηση:

Λόγῳ συρρίκνωσης τῶν ἐκκλησιαζομένων, στή Γερμανία ἀπό τό 2000 ἔκλεισαν 400 ρωμαιοκαθολικοί καί 100 προτεσταντικοί ναοί καί ἀναμένεται νά κλείσουν ἄλλοι 700 ρωμαιοκαθολικοί. Στή Γαλλία ἔκλεισαν πάνω ἀπό 60, στή Βρετανία 10.000 καί ἀναμένεται νά κλείσουν 4.000 ἀκόμη. Τούς ἄδειους ναούς καταλαμβάνουν μουσουλμάνοι καί τούς μετατρέπουν σέ τζαμιά...

Τό ὀρθόδοξο πλήρωμα, καθώς διατηρεῖ ἀκόμη τήν ἐμπιστοσύνη του στό θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ ἑλκυστική «λεία» γιά τή Δύση.

ΠΗΓΗ:

Περιοδικό “Απολύτρωσις” – Απρίλιος 2012