ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΠΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΠΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Η κατωτέρω επιστολή εστάλη στον γράφοντα ως “ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ” “για να καθησυχάσει τη συνείδησή μου” - όπως αναφέρει ο συντάκτης της Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ - εξαιτίας των όσων ακούγονται εις βάρος του.

Διευκρινίζω ότι δεν επικοινώνησα με τον Σεβασμιότατο για να του κοινοποιήσω την απόφασή μου να δημοσιεύσω την - επαναλαμβάνω - προσωπική επιστολή που μου απέστειλε.

Τη δημοσιεύω αυτοβούλως επειδή άπτεται θέματος αληθείας και δικαιοσύνης.

Αν δημιουργήθηκαν στην ψυχή μου ερωτηματικά εξαιτίας των φημών σε βάρος του Σεβασμιότατου πολλώ μάλλον δημιουργήθηκαν ερωτηματικά στην ψυχή ανθρώπων που γνωρίζουν λιγότερα από μένα για το εκκλησιαστικό παρασκήνιο.

Γι’ αυτό η δημοσίευση της επιστολής του Σεβασμιότατου επιβάλλεται για να μην κερδίζει δάφνες αισχύνης ο αντίδικος ημών διάβολος με τη διασπορά συκοφαντιών κατά εκκλησιαστικών προσώπων.

Ευχαριστώ θερμά τον Σεβ. Πειραιώς για την ευγένεια να συντάξει μακροσκελή επιστολή για να καθησυχάσει τη συνείδησή μου, γεγονός που μαρτυρεί την ευαισθησία του για τη σωτηρία του αδελφών του.

Η επιστολή του Σεβ. Πειραιώς αναφέρεται και στις αντιρρήσεις μου για τη συνεχή αναφορά του στο διεθνή σιωνισμό. Δεν δημοσιεύω αυτή την παράγραφο της επιστολής για να μπορέσω να μελετήσω τα κείμενα που με παρέπεμψε ο Σεβασμιότατος πριν καταθέσω τις απόψεις μου.

Ακολουθεί η επιστολή του Σεβασμιότατου.

*****

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 11ῃ Ἀπριλίου 2012

Ἀγαπητέ κ. Τελεβάντε,

Εὐχόμενος ἐκ βάθους καρδίας εὐλογημένον καί ἅγιον Πάσχα δι’ Ὑμᾶς καί τούς οἰκείους Ὑμῶν, φιλαδέλφως προάγομαι ὅπως ἐκφράσω πρός χάριν τῆς Ὑμετέρας συνειδήσεως ὀλίγα τινά περί τῶν προσαπτομένων εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου, ὅτι δῆθεν κατ’ ἀντικανονικόν τρόπον καί ἀήθη ἐξελέγην Μητροπολίτης Πειραιῶς.

Τό ὅλον θέμα τό διέδωσεν τό 2006 μετά τήν ἐνθρόνισίν μου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης πρ. Ἀττικῆς κ. Νικόδημος (Γκατζιρούλης) αἰσθανόμενος ἴσως πικρίαν διά τήν ἰδικήν μου προαγωγήν, ἡ ὁποία μεταδοθεῖσα διά τῆς τηλοψίας ἴσως τόν προεκάλεσεν.

Ἔγραψε εἰς τό φυλλάδιον του ἄρθρον ὑπό τήν τίτλον «Εὑρηματική Σιμωνία» καί εἰς αὐτό μοῦ ἀπέδιδε τήν μομφήν χρησιμοποιῶν καί τμῆμα ἀναφορᾶς πρός τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. κ. Βαρθολομαῖον καί τήν περί Αὐτόν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ, ὅτι δῆθεν προσέφερα ὡς μέρος τοῦ παραδικαστικοῦ κυκλώματος «βρώμικες» ὑπηρεσίες εἰς τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον κυρόν Χριστόδουλον, πού ἀνελύοντο εἰς τήν δῆθεν ὑπεράσπισιν ἐνώπιον δικαστικῶν ἀρχῶν τοῦ πρ. Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονος (Μπεζενίτη) καί τοῦ τότε Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος καί νῦν Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου (Κουμαριανοῦ) καί ἴσως ἔγραφε προσέφερα καί χρήματα διά νά ἐπιτύχω τήν πολυπόθητον Μητρόπολιν Πειραιῶς.

Ἐνταῦθα ὀφείλω νά διευκρινίσω ὅτι ἰδιαιτέρως ἀγαπῶ καί σέβομαι τόν Σεβ. Μητροπολίτην πρ. Ἀττικῆς κ. Νικόδημον, γαλουχηθείς καί μέ τά ἐξαίρετα πονήματά του ἔχω δέ διακηρρύξει urbi et orbi ὅτι ἠδικήθη προδήλως ὑπό τῆς μητρός Ἐκκλησίας διότι ναί μέν ἐξελέγη ἀντικανονικῶς ὑπό ἀριστείνδην Συνόδου, ἀλλά ἡ ἀντικανονικότης του ἤρθη καί ἐθεραπεύθη πλήρως διά τῆς συλλειτουργίας αὐτοῦ ἐπί ἔτη μετά τῆς λεγομένης τότε «πρεσβυτέρας» Ἱεραρχίας.

Μάλιστα εἰς ἐπίρρωσιν τούτου τοῦ γεγονότος συνεκέντρωσα 33 ὑπογραφάς μελῶν τῆς Ἱεραρχίας διά νά συζητηθῆ τό θέμα τῆς ἀποκαταστάσεως αὐτοῦ, τό ὁποῖον δυστυχῶς ὅμως δέν ἐτελεσφόρησεν.

Ἐπί τῶν αἰτιάσεων τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Νικοδήμου ἀπήντησα διά τῆς Ἐφημερίδος «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» δι’ ἐπιστολῆς μου τήν 15/5/2006 ἀλλά δέν ἠθέλησα σεβόμενος τόν Μητροπολίτην κ. Νικόδημον νά δώσω περαιτέρω ἔκτασιν, ἀναγκασθείς προσφάτως ὅμως κατόπιν δημοσιευμάτων τοῦ ἰστολογίου «Ἰδιωτική ὁδός» τοῦ κ. Παναγιώτου Ἀνδριοπούλου νά ἐπανέλθω ἐξηγῶν τά πράγματα.

Φρονῶ ὅτι ἀντιβαίνει εἰς τούς κανόνας καί τούς νόμους τῆς λογικῆς ἡ ἐναντίον μου αἰτίασις περί καταλήψεως τῆς Μητροπολιτικῆς ἕδρας τοῦ Πειραιῶς διά χρημάτων δοθέντων εἰς τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον κυρόν Χριστόδουλον, διαπραχθέντος οὕτω τοῦ κανονικοῦ ἐγκλήματος τῆς σιμωνίας διότι ἐάν ἤμουν εὐεπίφορος εἰς τοιούτου εἴδους αἰσχράς πρακτικάς καί ἐάν τάς ἀπεδέχετο ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος μπορεῖ τις νά ἐξηγήσῃ διατί θά ἔπρεπε παρ’ ὅλον ὅτι ἤμην ἐπί σχεδόν 20ετίαν Γραμματεύς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εἰδικός ἀνακριτής τῆς Ἱ. Συνόδου ἔχων διενεργήσῃ 1054 ἀνακρίσεις ἀνά τήν Ἑλληνικήν ἐπικράτειαν καί Προϊστάμενος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν καί ἑπομένως ἐγνωσμένος τοῖς πᾶσι Κληρικός κατέχων ὑψίστας θέσεις ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ διοικήσει, νά ἀπολυθῶ τῇ αἰτήσει μου ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί Ἀρχιεπισκοπείας κυροῦ Χριστοδούλου, νά προσληφθῶ εἰς τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως καί διά προτάσεως τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ νά ἐκλεγῶ βοηθός Αὐτοῦ Ἐπίσκοπος Χριστιανουπόλεως ἐντός μάλιστα 5 ἡμερῶν ἀπό τῆς μεταβάσεώς μου εἰς Αὐστραλίαν, νά ὑποβληθῶ εἰς σοβαρά ἔξοδα μετακινήσεως καί μετεγκαταστάσεως εἰς τήν πέμπτην ἤπειρον εἰς ἀπόστασιν 12.000 μιλίων ἐκ τῆς πατρίδος μου, νά ἔλθω εἰς ρῆξιν μετά τοῦ εὐεργέτου μου Ἀρχιεπισκόπου κ. Στυλιανοῦ, νά ὑποστῶ τήν βάσανον τῆς ἐνώπιον τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ἐξηγήσεως διά τήν σχᾶσιν μετά τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ, νά ἐπανέλθω εἰς τήν γενέτειραν ὡς ἐφησυχάζων εἰς ἠλικία 46 ἐτῶν, νά παρακαλῶ διά τήν ἄδειαν τελέσεως Θ. Λειτουργίας ὡς παρείσακτος ἐντός τῆς ἰδίας μου πατρίδος, νά λάβω κατόπιν πολλῶν παρακλήσεων Κανονικόν Ἀπολυτήριον ἐκ τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί νά ἐπανέλθω εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί ὅλα ταῦτα νά τά ὑποστῶ μέ ἀπίστευτη ψυχική φθορά καί πικρία καί ἀφαντάστους ταλαιπωρίας καί τό κυριώτερον νά φέρω τό βάρος τῆς μήνιδος τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας ἄχρι τῆς σήμερον ἐνῶ ἠδυνάμην «ἀνηθίκως» καί ἀντικανονικῶς φερόμενος, τόσον ἐγώ ὅσον καί ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος διά τοῦ ἐγκλήματος τῆς σιμωνίας νά ἔχω ἀπό τοῦ ἔτους 1998 ἐκλεγεῖ Μητροπολίτης, λαμβανομένου ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ μακαριστός γέροντάς μου Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ μοῦ εἶχε δώσει σχετικόν «χρίσμα» μέ τό ὁποῖον συνεφώνουν a priori ὁ τότε Θηβῶν καί Λεβαδείας καί νῦν Μακαριώτατος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, ὁ τότε Ἀλεξανδρουπόλεως καί νῦν Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος καί ὁ τότε Βρεσθένης καί νῦν Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος.

Θεωρῶ ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει λογικός ἄνθρωπος ὄχι πνευματικός ἄνθρωπος, πού νά δύναται νά δεχθῇ μιά τοιαύτην εἰς βάρος μου μομφήν μετά ἀπό τήν πραγματικότητα ὅλων τῶν ἀνωτέρω.

Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τό γεγονός τῆς χρησιμοποιήσεώς μου ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου ὡς Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱ. Συνόδου, αὕτη προεκλήθη ἐκ τοῦ συγκλονισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τό περιώνυμο «τσουνάμι» τό 2005 ἔνεκεν τοῦ ὁποίου ἐκινδύνευσεν ὁ Ἀρχιεπισκοπικός θρόνος καί βέβαια ἀνεκλήθην εἰς τήν ὑπηρεσίαν ἔνεκεν τῆς νομικῆς μου ἐμπειρίας, γνώσεως καί ἀκεραιότητος.

Μετά ταῦτα βεβαίως ὡς θά ἐνθυμεῖσθε ὑπῆρξαν κατηγορίαι κατά τοῦ Σεπτοῦ Προκατόχου μου κ. Καλλινίκου, ἰδίᾳ ἀπό πρόσωπον τοῦ στενοῦ περιβάλλοντός του καί τούτου παραιτηθέντος, ἐξελέγην μέ 64 ψήφους ὑπό τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας ὡς διάδοχος Αὐτοῦ, Ἀρχιγραμματεύς ὤν τῆς Ἱ. Συνόδου.

Αἰ αἰτιάσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου πρ. Ἀττικῆς κ. Νικοδήμου περί τῆς δῆθεν «εὑρηματικῆς σιμωνίας» πού ἀναλύεται εἰς παροχήν «βρώμικων ἐκδουλεύσεων» πρός τῶν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Χριστόδουλον καί εἰδικώτερον μέ τήν δικαστικήν συνδρομήν μου πρός τούς κατηγορηθέντας Σεβ. πρ. Ἀττικῆς καί νῦν μοναχόν κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτην καί πρ. Θεσσαλιώτιδος καί νῦν Βρεσθένης κ. Θεόκλητον εἶναι ἕωλες, ἀβάσιμες καί ἀνεπέρειστες καί αὐτό προκύπτει ἐκ τῶν γεγονότων τά ὁποῖα τυγχάνουν καί πασίδηλα καί εἰδικώτερον ἐπικαλοῦμαι τά Πρακτικά τοῦ 3μελοῦς καί 5μελοῦς Ἐφετείου Κακουργημάτων, δι’ ὧν κατεδικάσθη ὁ νῦν Μοναχός Παντελεήμων Μπεζενίτης, ὅτι οὐδέποτε κατέθεσα ἐνώπιόν των ὡς μάρτυς ὑπερασπίσεώς του.

Ἡ μόνη ἐμπλοκή μου εἰς τήν συγκεκριμένην ὑπόθεσιν ἦτο ὅτι εἰς ἀνύποπτον χρόνον ὡς Γραμματεύς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων εἶχον λόγῳ ἁρμοδιότητος διαβιβάσει εἰς τόν Προκάτοχόν του Σεβ. Μητροπολίτην κυρόν Δωρόθεον ἔγγραφον καταγγελίαν τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς τῆς Ν. Μάκρης, διότι εἰς Ἱ. Μονήν τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ ἐκ λειψανοθήκης ἐδημιουργήθη λάρνακα μέ δῆθεν ἀδιαλώβητον σκήνωμα ἐκ κηρομαστίχης.

Τό ἔγγραφον αὐτό ἀνεῦρε εἰς τό Ἀρχεῖον τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς ὁ κατηγορούμενος τότε Μητροπολίτης Ἀττικῆς κ. Παντελεήμων καί τό ἐχρησιμοποίησεν πρός ὑπεράσπισίν του.

Εἰς δέ τήν ὑπόθεσιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου πρ. Θεσσαλιώτιδος καί νῦν Βρεσθένης πράγματι μετά παράκλησιν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χριστοδούλου ἐξητάσθην ὡς μάρτυς, ὡς ἔχων εἰδικήν νομικήν κατάρτισιν καί γνῶσιν εἰπών τό αὐτονόητον, ὅτι διά νά στοιχειοθετηθοῦν αἱ καταγγελίαι τοῦ Σεβ. πρ. Ἀττικῆς κ. Νικοδήμου κατά τοῦ Μητροπολίτου κ. Θεοκλήτου ὅτι δῆθεν συνελήφθη ἀσχημονῶν ἐντός ἰδιωτικοῦ ὄχήματος ἤ τήν ἑτέραν ἐκδοχήν τοῦ Σεβ. πρώην Θεσσαλιώτιδος κυροῦ Κωνσταντίνου (Σακελλαροπούλου) ὅτι δῆθεν συνελήφθη εἰς καταγώγιον τῶν Τρικάλων μέ ναρκωτικάς οὐσίας, θά ἔδει νά προσκομισθοῦν ὑπό τῶν καταγγελόντων ἤ ἀντίγραφον τῶν βιβλίων συμβάντων ἤ καταθέσεις τῶν συλλαβόντων ἀστυνομικῶν ὀργάνων καί ἐπικαλοῦμαι τά Πρακτικά τῆς σχετικῆς διαδικασίας.

Πῶς λοιπόν στοιχειοθετεῖται εἰς βάρος μου ἡ ἀπίστευτος μομφή τῆς παροχῆς δῆθεν «βρώμικων ἐκδουλεύσεων» εἰς τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Χριστόδουλον;

Περαίνων θά ἤθελα νά εἴπω ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης πρ. Ἀττικῆς κ. Νικόδημος εὐφυέστατος καί λογιώτατος ἄνδρας, ἀπέκρυψε ἐκ τοῦ κειμένου του εἰς βάρος μου δύο ἐξόχως ἀποδεικτικά τῆς «ἀθωότητός» μου στοιχεῖα:

Α. Ὅτι ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κ. Στυλιανός εἰς τήν ἀπό 3/6/2002 πρός τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον καί τήν περί Αὐτόν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ἀναφοράν του διά τό πρόσωπόν μου ὡς βοηθοῦ αὐτοῦ Ἐπισκόπου, παραδέχεται ἐπί λέξει ὅτι ἡ ἀληθής αἰτία τῆς μετ’ αὐτοῦ σχάσεώς μου ἦτο «ἡ πλημμελής διαχείρησις καί διακυβέρνησις ἐν ἀπαραδέκτῳ ἐσωστρεφείᾳ τοῦ κ. Βασιλείου Ταλιαντζῆ καί τοῦ ἐπί θυγατρί γαμβροῦ του κ. Α. Χρυσοχόου» τῶν ἐν Ν. Αὐστραλίᾳ Ἱδρυμάτων τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς ὅπου διηκόνουν καί ἡ ἄρνησίς του νά τούς ἀπομακρύνει παρά ταῦτα καί

Β. Ὅτι ἐζήτει τήν κανονικήν μου τιμωρίαν παρά τῆς Ἁγίας καί Ἱ. Συνόδου δι’ ἐτησίου ἀργίας διότι δῆθεν ὑπέκλεψα δολίως τήν Ἀρχιερωσύνην πρότασις ἥτις δέν ἐγένετο δεκτή ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, δικαιωθείσης πλήρως τῆς ταπεινότητός μου.

Αἰτούμενος τήν Ὑμετέραν ἐπιείκειαν διά τήν μακρηγορίαν διατελῶ μεθ’ ἑορτίων εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ