Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΥΚΛΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

ΚΑΙ Η ΚΥΚΛΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=================

Πολύ ορθά τα όσα αναφέρει ο φίλος της “Χριστιανικής βιβλιογραφίας” και το σχόλιο του ιστολογίου αναφορικά με την χονδροειδή παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας, εκ μέρους των εκκλησιομάχων της εκπομπής του “Σκάι”, οι οποίοι προσπάθησαν να υποβαθμίσουν τον αδιαμφισβήτητο ρόλο της Εκκλησίας για τη διάσωση του ευλογημένου μας Γένους.

Να προσθέσω μόνον ότι, εκτός από την παραχάραξη της Ιστορίας, η εκπομπή του "Σκάι", έκανε και παραχάραξη της χριστιανικής πίστεως.

Ο χριστιανισμός δεν έχει κυκλική αντίληψη του χρόνου, όπως λανθασμένα αναφέρθηκε στην εκπομπή, για να μπορούν να εξαχθούν αυθαίρετα συμπεράσματα για την πίστη της Εκκλησίας.

Εκτός και αν είναι τόσο άσχετοι θεολογικά οι υπεύθυνοι της εκπομπής του “Σκάι” και νομίζουν ότι, επειδή κάθε χρόνο η Εκκλησία γιορτάζει όλο τον κύκλο των εορτών που αφορούν την Ενανθρώπηση, το Πάθος, την Ανάσταση και την Ανάληψη του Κυρίου, την επιδημία του Αγίου Πνεύματος κτλ. σημαίνει ότι και η κοσμολογία και η σωτηριολογία του Χριστιανισμού έχει κυκλική μορφή.

Μια φορά δημιουργήθηκε ο κόσμος. Μια φορά ενανθρώπησε ο Κύριος. Μια φορά αναστήθηκε. Μια φορά έστειλε το Αγιο Πνεύμα. Και μια φορά θα ξανάρθει για να κρίνει ζώντας και νεκρούς ου της Βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Ολα έχουν αρχή εν χρόνω και ο χρόνος θα καταργηθεί με τη Β΄ Παρουσία όταν θα αρχίσει η αιωνιότητα.

Κανένας κύκλος δεν υπάρχει στο σωτηριολογικό σχέδιο αλλά ευθεία γραμμή.

Κυκλική αντίληψη του χρόνου είχαν οι ειδωλολάτρες και έχουν προπαντός οι Ινδουιστές και οι Βουδιστές. Οχι ο χριστιανισμός.

Ας σταματήσουν να προσβάλλουν την ιστορική αλήθεια οι “φωταδιστές” των εκπομπών και ας αφήσουν τη θεολογία ήσυχη για να μη δημιουργούν, με τις αμπελοθεολογίες και τις πλάνες τους, σύγχυση στους πιστούς για τις αλήθειες της πίστης μας πέραν από την παραχάραξη της Ελληνικής Ιστορίας, που μετέρχονται καθημερινά, για να εκφράσουν το αντιεκκλησιαστικό μένος τους

Παραθέτουμε στη συνέχεια το σχόλιο της “Χριστιανικής βιβλιογραφίας” που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ (ΕΠΙΕΙΚΩΣ)

==========

• Ἕνας φίλος τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ» ἀπέστειλε τὰ ἀκόλουθα ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ:

. Στὸ πρῶτο ἐπεισόδιο τῆς ἐκπομπῆς 1821 τοῦ ΣΚΑΙ ὁ Θ. Βερέμης καὶ οἱ συνεργάτες του μᾶς εἶπαν ὅτι οἱ Ἕλληνες ὑπέφεραν κάτω ἀπὸ τὴν τριπλῆ κατοχή, Τούρκων, Ἐκκλησίας καὶ προεστῶν.

Στὸ δεύτερο ἐπεισόδιο (1η Φεβρουαρίου 2011) μᾶς εἶπαν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει κυκλικὴ ἀντίληψη τοῦ χρόνου καὶ εἶναι ἐναντίον τῆς προόδου καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν ἤθελε τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸ ζυγό.

Εἶναι προφανεῖς οἱ στρατευμένες ἀνοησίες. [ΣΧΟΛΙΟ «ΧΡΙΣΤΙΣΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»: Ἐπιεικῶς ἀνοησίες, ἂν δὲν πρόκειται γιὰ αἰχμηρὲς συντεταγμένες καὶ ἱστορικὲς ὕβρεις μιᾶς καλοστημένης ἐργολαβίας ἰδεολογικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ ἀλλοτριώσεως τοῦ λαοῦ] τῶν δημιουργῶν τῆς ἐκπομπῆς. Ἂς μελετήσουν τουλάχιστον τὸν Σβορῶνο ποὺ ὑπῆρξε ὁ δάσκαλος πολλῶν ἀπὸ αὐτούς…

Χ. Κ.

1. «Οἱ ἀξιόλογες προσπάθειες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἐκπαίδευση, ἡ ὁποία στοὺς πρώτους αἰῶνες τῆς Τουρκοκρατίας βρίσκεται ἀποκλειστικὰ στὰ χέρια της, οἱ ἀγῶνες της γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς Χριστιανικῆς πίστης καὶ τὴν καθαρότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, τὰ μέτρα γιὰ τὸ σταμάτημα τῶν ἐξισλαμισμῶν, ἀποτελοῦν θεμελιακὴ συμβολὴ γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἐθνικῆς συνείδησης τῶν Ἑλλήνων. Οἱ Νεομάρτυρες, συχνὸ φαινόμενο τῆς ἐποχῆς, ποὺ δέχονται τὸν μαρτυρικὸ θάνατο γιὰ τὴν Χριστιανικὴ πίστη, εἶναι συγχρόνως καὶ οἱ πρῶτοι ἐθνικοὶ ἥρωες τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία βρίσκεται ἐπικεφαλῆς ἔτσι, τῶν δυνάμεων ποὺ ὀργανώνουν τὴν ἄμυνα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ἐξασφαλίζουν τὴν διατήρησή του μέσα στὶς δύσκολες συνθῆκες τῆς κατάκτησης καὶ συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὸ ἔθνος.» (Νίκος Σβορῶνος, Μαρξιστὴς Ἱστορικός, «Τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος – Γένεση καὶ διαμόρφωση τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ», Ἐκδόσεις «Πόλις», Ἀθήνα 2004, σελ. 84-85 )

1. «…Ἡ Ἐκκλησία, ὅταν πέρασε τὸ πρῶτο χτύπημα τῆς κατάκτησης, θὰ συνεχίσει τὸ ἔργο τῆς ἀνασυγκρότησης τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων. Παρὰ τὶς διαμάχες ἀνάμεσα στὸ Πατριαρχεῖο καὶ στὴν κάστα τῶν ἀρχόντων τῆς Κωνσταντινούπολης, ἡ Ἐκκλησία παραμένει σὲ ὅλη τὴν περίοδο ἀπ’ τὸν ιε´ὡς ιζ´ αἰ., ἡ κατευθυντήρια δύναμη τοῦ Ἔθνους. Ἐπικεφαλῆς τῆς ἐθνικῆς ἀντίστασης σὲ ὅλες τὶς μορφές της, ἐργαζόμενη γιὰ τὸ σταμάτημα τῶν ἐξισλαμισμῶν, συμμετέχοντας σ’ ὅλες τὶς ἐξεγέρσεις ἀκόμα καὶ διευθύνοντάς τες (ἔχει νὰ δείξει μεγάλο ἀριθμὸ νεομαρτύρων, ποὺ εἶναι σύγχρονα καὶ ἥρωες τῆς χριστιανικῆς πίστης καὶ τῆς ἐθνικῆς ἀντίστασης), ρυθμίζει ἐπίσης τὴν πνευματικὴ ζωή. Ἤδη ὁ πρῶτος Πατριάρχης Γεννάδιος ἱδρύει Πατριαρχικὴ Σχολὴ ποὺ ἀναδιοργανώθηκε ἀργότερα. Κι ἄλλοι πατριάρχες ἀκολούθησαν τὸ παράδειγμά του. Τὸ οὐσιαστικὸ πρόβλημα ποὺ ἀπασχολεῖ ὅλη τὴν ἑλληνικὴ σκέψη αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ συγχέεται περισσότερο ἀπὸ ποτὲ μὲ τὴν ἐθνικὴ ἰδέα καὶ ποὺ τὴν ἀπειλοῦν ἀπὸ τὴ μία τὸ Ἰσλὰμ κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ καθολικὴ προπαγάνδα…» (Νίκος Σβορῶνος, Μαρξιστὴς Ἱστορικός, «Ἐπισκόπηση τῆς νεοελληνικῆς Ἱστορίας», Ἐκδόσεις «Θεμέλιο», σελ. 48-49)

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία