Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΡΩΜΑΝΙΔΗ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΡΩΜΑΝΙΔΗ

==============

“Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης στην Αμερική κατάλαβε καλά ότι οι Ορθόδοξοι βρίσκονταν σε μια σύγχυση, πράγμα το οποίο παρατηρεί κανείς και σε άλλους χώρους. Δηλαδή, όταν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τους προτεστάντες χρησιμοποιούσαν επιχειρήματα παπικά, και όταν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τους παπικούς χρησιμοποιούσαν επιχειρήματα προτεσταντικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχαν δικό τους ορθόδοξο λόγο. Αυτό παρατηρούσε κανείς παλαιότερα, ίσως και τώρα, και σε μερικούς δικούς μας θεολογικούς κύκλους.

Έχοντας αυτό υπ’ όψη του ο π. Ιωάννης προσπάθησε να βρη τον αυθεντικό ορθόδοξο λόγο. Γι’ αυτό στράφηκε στο Ευχολόγιο της Εκκλησίας, τις προσευχές, τις ευχές και τον τρόπο των Μυστηρίων, δηλαδή το lex orandi της Εκκλησίας, καθώς επίσης επιδόθηκε στην ανάγνωση των έργων των Πατέρων της Εκκλησίας, ήτοι των Αποστολικών Πατέρων, των μεγάλων Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων και των λεγομένων Φιλοκαλικών, δηλαδή το lex credendi της Εκκλησίας, όπως λέγει και ο Andrew Sopko στο εξαιρετικό βιβλίο του Ο προφήτης της Ρωμαϊκής Ορθοδοξίας, η θεολογία του Ιωάννου Ρωμανίδη. Γι’ αυτό ο λόγος του είναι ατόφια ορθόδοξος. Και επειδή ο ίδιος ήταν ευφυής και είχε έκτακτα διανοητικά χαρίσματα, τα διετύπωνε με πολύ ωραίο τρόπο. Η δε έντονη και βαθειά φωνή του, καθώς επίσης, η ηρεμία τού λόγου του, αλλά ενίοτε και ο παλμός του, όταν καυτηρίαζε αιρετικές αποκλίσεις μερικών ορθοδόξων θεολόγων, ενθουσίαζε τους ακροατές του και μετέδιδε προσωπικά βιώματα και έδινε έμπνευση.

Σε μερικούς έχει σχηματισθή η εντύπωση ότι ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης ήταν μονομανής και επιθετικός εναντίον των Φραγκολατίνων και του Αυγουστίνου, τον οποίον εκείνοι εχρησιμοποίησαν για να στηρίξουν τις απόψεις τους. Πράγματι, αυτό φαίνεται από μιά πρόχειρη και επιφανειακή ανάγνωση των κειμένων του π. Ιωάννη. Όμως, αν μελετήση κανείς στο βάθος την θεολογική του σκέψη, όπως καταγράφεται κυρίως στους δύο τόμους της «Εμπειρικής Δογματικής» και σε άλλα κείμενά του, θα διαπιστώση ότι το όλο θεολογικό του έργο ήταν έργο ενότητας και οδηγούσε προς την ενότητα.

Ήδη έχω αρχίσει να μελετώ αυτήν την πλευρά του π. Ιωάννη και επεξεργάζομαι το θέμα της ενότητας στο θεολογικό του έργο σε τέσσερα κυρίως σημεία, ήτοι ενότητα μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, στην ενότητα μεταξύ εβραϊκής σκέψης και ελληνικής νοοτροπίας, στην ενότητα μεταξύ ελληνοφώνων και λατινοφώνων Ρωμαίων Πατέρων των πρώτων αιώνων της Εκκλησίας και στην ενότητα μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και άλλων Χριστιανών. Μέσα από αυτήν την νοοτροπία έβλεπε το διασπαστικό έργο των αιρετικών και των Φράγκων, γι' αυτό και καταφερόταν εναντίον τους. Στην πραγματικότητα μέσα από αυτές τις τέσσερεις πλευρές έβλεπε την επιστροφή των Χριστιανών στην ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.”

*Απόσπασμα της ομιλίας του Σεβασμιότατου κατά την παρουσίαση του νέου δίτομο έργου του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου «Εμπειρική Δογματική, τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, κατά τίς προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη». Την εκδήλωση - παρουσίαση διοργάνωσε η εκδότρια Ιερά Μονή Γενεθλίου Θεοτόκου – Πελαγίας τής Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών καί Λεβαδείας.

ΠΗΓΗ:

Ζωηφόρος,

Εκκλησιαστική Παρέμβασις