ΠΡΟΣΕΡΧΩΜΕΘΑ ΜΕΤΑ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ ΤΩ ΘΡΟΝΩ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Του Πανοσ. Αρχιμ Ιωήλ Κωνστάνταρου
=====
Δεν αρκεί να υπάρχει μόνο ο μεσίτης και αρχιερεύς για τη συγχώρεση. Χρειάζεται και να καταφεύγει σε Αυτόν ο αμαρτωλός (ο κάθε άνθρωπος) με τις ορθές προϋποθέσεις και εντός τού λειτουργικού Σώματος του Χριστού δηλ. της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, μακράν από αιρέσεις, σχίσματα, και παρασυναγωγές που σχίζουν τον άρραφο του Χριστού χιτώνα.
Όχι απλώς να ποθούμε την σωτηρία, αλλά και να “προσερχώμεθα τω θρόνω τής χάριτος”. Με θάρρος αλλά και με συντριβή που γεννά η μετάνοια. Διότι επιτέλους “το σφάλλειν ανθρώπινον, το μη μετανοείν σατανικόν” και επιπλέον το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι δύναται ο άνθρωπος να σωθεί και εκτός του Σώματος της Εκκλησίας, αυτό πια καταντά εωσφορικόν.
Μακριά λοιπόν από οιαδήποτε μορφή απογνώσεως και ως από προσώπου πυρός μακριά από κάθε ίχνος απελπισίας, αφού για εμάς τους αμαρτωλούς ήλθε ο Χριστός και λειτούργησε το μυστήριο της αναδημιουργίας για την δική μας προσωπική σωτηρία.
Και ας μη λησμονούμε, ότι το μόνο δικαίωμα ώστε να καταφεύγουμε στον θρόνο τής χάριτος, μας το δίδει όχι κάποια μορφή συναισθηματισμού που μπορεί να οδηγεί στη διαίρεση και άρα στο χάος, αλλά το πιστοποιητικό της αυθεντικής μετανοίας που εκδίδεται στον χώρο της Εκκλησίας μας.
No comments:
Post a Comment