ΠΑΣΧΑ, ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ, ΚΡΟΤΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΙ

ΠΑΣΧΑ, ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ, ΚΡΟΤΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΙ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Τις κροτίδες άρχικά έρριχναν κάποιοι απερίσκεπτοι την ώρα του «Χριστός ανέστη». Τώρα η επιδημία αυτή έχει επεκταθεί και περιλαμβάνει ολόκληρη την περίοδο της Σαρακοστής. Παλιά κατεσκεύαζαν με διάφορα υλικά που υπάρχουν στην αγορά, όπως θειάφι, κάλλι κ.τ.ό. αυτοσχέδιες κροτίδες, που ήταν επικίνδυνες διότι οι κατασκευαστές, παιδιά ως επί το πλείστον, ήταν αδαείς και δεν μπορούσαν να φανταστούν τον κίνδυνο. 

Θυμάμαι κάποιο περιστατικό που συνέβηκε σε προάστειο της Λευκωσίας πρίν από δεκαετίες, που έμεινε έντονα χαραγμένο στη μνήμη μου. Κάποιος βιοπαλαιστής, κατασκεύαζε τέτοιες εκρηκτικές κατασκευές (κροτίδες) στο σπίτι του και κατόπιν γύριζε τις γειτονιές και τις πουλούσε. Κάποια μέρα κάτι δεν πήγε καλά. Ακούστηκε μια φοβερή έκρηξη, ο ερασιτέχνης κατασκευαστής σκοτώθηκε και το σπίτι μετατράπηκε σε καπνίζοντα ερείπια, αφού διατηρούσε, όπως ήταν φυσικό και ποσότητες ευφλέκτων υλικών σ’ αυτό. 

Σήμερα επιτρέπεται στους εμπόρους να εισάγουν τέτοια πράγματα και από την άλλη υπάρχει, μέσω του Διαδικτύου και η τεχνογνωσία, που βοηθά τα απερίσκεπτα παιδιά να προβαίνουν σε τέτοιες άκρως επικίνδυνες ενέργειες. Τούρκοι λαθρέμποροι, επίσης, διοχετεύουν τεράστιες ποσοτητες κροτίδων σε δικούς μας ασυνείδητους μεταπράτες που, με τη σειρά τους, μοσχοπουλούν στα παιδιά τούρκικες κροτίδες. Να πέφτει το παραδάκι και ότι ήθελε προκύψει. Πλημμυρίζουν τις γειτονιές, αλλά και τις αυλές των σχολείων μ’ αυτές και τρέχουν να προλάβουν το κακό οι δόλιοι διευθυντές δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων με διαλέξεις, με νουθεσίες, με φοβέρες κι ό,τι άλλο μπορούν. 

Μια φορά σ’ ένα σχολείο, του όποιου ήμουν διευθυντής, είχαμε καλέσει ένα κύριο από το Υπουργείο της Παιδείας. Αυτός, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ενώ μιλούσε στους μαθητές, είχε το ένα χέρι γυρισμένο στην πλάτη του. Δεν θέλησε να νουθετήσει. Απλά διηγήθηκε την ιστορία ενός μάγκα μαθητή, φίλου του, όπως είπε,που δεν φοβόταν κανένα και τίποτε και νόμιζε πως δεν θα πάθαινε ποτέ κακό. Μια μέρα,συνέχισε,έγινε το κακό. Η έκρηξη, που ήταν φοβερή, του «έφαγε» τρία από τα δάκτυλα του χεριού του και τον άφησε να αιμορραγεί με φρικτούς πόνους. Κι ενώ όλοι κοίταζαν ν’ ακούσουν το τέλος της ιστορίας ο ομιλητής συνέχισε: "Θέλετε να δείτε ποιος ήταν ο φίλος μου;" Σήκωσε τότε το ακρωτηριασμένο του χέρι (που είχε γυρισμένο στην πλάτη του) και όλοι πάγωσαν. Αυτός ό ίδιος ήταν ο παθών. Ας κάνουμε ο καθείς από τη θέση μας ό,τι μπορούμε. Γονιοί, δασκαλοι, διευθυντές, αστυνομία, όλοι χωρίς εξαίρεση. Και μια προσευχή: Να φωτίσει ο Θεός τα παιδιά μας να βάλουν μυαλό, εδώ και τώρα, πρωτίστως για το δικό τους το καλό.