Η ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ (ψαλμός ζ´)

Η ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

(ψαλμός ζ´) 

Της Χριστούφαντου

=====

Στόν Κύριό μου καί Θεό στήριξα τήν ἐλπίδα

κι ἄς ἑτοιμάζουν οἱ ἐχθροί μίσους τήν καταιγίδα.

Σῶσον με ἀπό τούς κακούς, πού θέλουν τήν ζωήν μου

κι ἀπ᾽ ὅσους συνταράσσουνε τήν ἄθλια ψυχήν μου.

Μήν ἔλθῃ ὠρυόμενος ὡς λέων ὁ ἐχθρός μου

καί δέν ὑπάρξῃ βοηθός ἄνθρωπος στό πλευρό μου.

Θά μέ σπαράξῃ πάραυτα, θά πάρῃ τήν ψυχήν μου,

μένει ἀνολοκλήρωτος ἀγώνας στήν ζωήν μου.

Ἄν ἔβλαψα καί ἐνοχή βαρύνῃ τήν ψυχήν μου

κι ἄν ἔπραξαν τά χέρια μου ἄνομα στήν ζωήν μου,

κακό ἄν ἀνταπέδωκα κι ὄχι εὐεργεσία,

ἄς νικηθῶ ἀπ᾽ τούς ἐχθρούς, νά σβήσ᾽ ἡ ἀδικία.

Ἄς κατατρέξουν  ἄνθρωποι τήν ὅλην ὕπαρξίν μου 

καί ἄς ποδοπατήσουνε στό χῶμα τήν ζωήν μου,

στόν τάφο ἄς μέ θάψουνε, νά σβήσῃ τ᾽ ὄνομά μου,

ἀτίμωσιν ἄς ὑποστῶ, ἄν βροῦν ἀνόμημά μου.

 Κύριε σπεῦσον δεῖξε τους, πάραυτα τόν θυμό Σου,

τό ἐχθρικό στρατόπεδο ἄς δῇ δυνάμεώς Σου.

Ὑπερασπίσου ταπεινόν ἐν τῷ προστάγματί Σου,

τό δίκαιον ἄς ὑψωθῇ ἐν τῷ ὀνόματί Σου.

Συναγωγή λαῶν πιστῶν θά Σέ περιστοιχίσουν

καί τήν δικαιοσύνην Σου θά τήν δοξολογήσουν.

Γιά τήν ἐλπίδα τῶν πιστῶν ἄνελθε στήν καθέδρα,

ἐξάρθρωσε τῶν δυσεβῶν τήν ὕπουλη ἐνέδρα.

Ἄς λάβῃ τέλος διά παντός κακῶν ἡ πονηρία,

γνωρίζεις Σύ, ὦ Κύριε, ἀνθρώπου τήν καρδία.

Τίς σκέψεις καί τούς λογισμούς δικαίων καί ἀδίκων

καί ὁδηγεῖς τόν ἀγαθόν ἐν μέσῳ ἀντιδίκων.

Θά λάβω τήν βοήθειαν δικαίως ἐκ Κυρίου,

πού σώζει ὅσους ἕπονται τοῦ φόβου Του τοῦ θείου,

τούς ἔχοντας ἄγρυπνον νοῦν, εὐθεῖαν τήν καρδίαν,

καί ὅσους καταρτίζουνε συνείδησιν ἁγίαν.

Ἐάν καταφρονήσετε Θεοῦ μακροθυμίαν

καί δέν μετανοήσετε ἀπό τήν ἁμαρτίαν,

θά βγάλῃ τήν ρομφαίαν του γιά νά σᾶς πολεμήσῃ 

καί θά τεντώσῃ τόξον του νά σᾶς κατανικήσῃ.

Μαζί του μήν τολμήσετε σέ πόλεμο νά ᾽ρθῆτε,

τρόμος ὁ ἀκατάσχετος θά ἔλθῃ σάν Τόν δῆτε.

Τά βέλη Του πυρίκαυστα, ἀλλοίμονο ἄν πέσουν,

αὐτούς πού θά στοχεύσουνε στόν ᾅδη θ᾽ ἀπωλέσουν.

Σάν τήν γυναῖκα πού γεννᾷ, μοιάζει ἀντίδικός μου,

σάν συλλαμβάνει ζοφερές σκέψεις γιά τό κακό μου.

Ἐνέδρες μηχανεύεται γιά νά μέ ἀδικήσῃ,

παράγει ἀνομίαν του γιά νά μέ ἀφανίσῃ.

Ἔσκαψε λάκκο νά ριφθῶ, παγίδα καλυμμένη,

νόμισε θά ἐγκλωβιστῶ, μά τί τόν ἀναμένει.

Αὐτός θά πέσῃ μέσα του, σέ βάραθρο δικό του,

πού τόση τέχνη ἔβαλε μέ μῖσος περισσό του.

Ἄς διδαχθοῦν οἱ ἄνθρωποι θείαν δικαιοσύνη,

 πᾶν τό κακόν καί ἄδικον ἐστί παραφροσύνη.

Σάν πέτρα μοῦ ἐπέταξε βαρεῖαν ἀδικίαν,

τοῦ γύρισε στήν κεφαλήν σάν ἀπό δίκην θείαν.

Ἐγώ ὅμως διηνεκῶς Κύριον θά δοξάζω

καί τήν δικαιοσύνην Του πάντα θά ὀνομάζω. 

Ὕμνον θά ψάλλω στ᾽ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ μου,

πού διώχνει τήν ἐνέργειαν τοῦ κάκιστου ἐχθροῦ μου.