Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟ (ΚΑΨΑΝΗ) ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟ (ΚΑΨΑΝΗ) ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στο πρώτο μου προσκύνημα στον Αθωνα το 1975 είχα την ευλογία να γνωρίσω τον μ. Αρχιμανδρίτη Γεώργιο (Καψάνη). 

Πριν τον γνωρίσω είχα ακούσει μια εμπνευσμένη ομιλία του στο φροντιστήριο Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας στην Αθήνα.

Μου μίλησε με την αγάπη που ο μακαριστός Γέροντας χάριζε πλουσιοπάροχα σε όλους και όταν άκουσε τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες μου, μου είπε ότι στο Παλαιό Φάληρο υπάρχει το Κέντρο Νεότητας “Ο Παντοκράτωρ” και ότι χρειάζεται κάποιο να αναλάβει την ευθύνη του.

Ενιωθα αδύναμος να αναλάβω την ευθύνη ενός τομέα στον οποίο δεν είχα απολύτως καμία πείρα και μου έκανε εντύπωση επειδή με εμπιστεύθηκε τόσο γρήγορα, χωρίς ουσιαστικά να με γνωρίζει.

Ο π. Γεώργιος εμπιστευόταν όλους και τους ενίσχυε με διάκριση, με κατάλληλες νουθεσίες και προπαντός με την προσευχή στην πορεία τους.

Στο Ιδρυμα “Ο Παντοκράτωρ” διαπίστωσα πόσο μεγάλο και ουσιαστικό έργο είχε επιτελέσει ως λαικός.

Ενέπνευσε κυριολεκτικά εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, νέα παιδιά και τα οδήγησε στο Χριστό και στην Εκκλησία.

Οταν κατέβαινε ορισμένες φορές τον χρόνο για να επιβλέψει το έργο του Ιδρύματος και για να εξομολογήσει τα πνευματικά του παιδιά, ο “Παντοκράτορας” γινόταν καμίνι ψυχικών μεταμορφώσεων.

Κάθε κουβέντα και κάθε του ενέργεια ήταν πηγή έμπνευσης σε όλους όσους συνεργάζονταν μαζί του ή είχαν την ευλογία να τον έχουν πνευματικό ή να ακούουν τις ομιλίες και τα κηρύγματά του.

Πάνω από όλα ήταν πηγή έμπνευσης η γνήσια πατρική του αγάπη, η αληθινή του ταπείνωση, η μεγάλη διάκριση και το ακμαίο του εκκλησιαστικό φρόνημα.

Η ομολογία της πίστεως του ήταν πάντοτε ορθόδοξη και γενναία, αλλά ποτέ υβριστική.

Μιλούσε ευθαρσώς, αλλά με πόνο και είχε βαθειά συναίσθηση ότι ο χριστιανός -πόσον μάλλον ο μοναχός!- έχει υποχρέωση να βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή των αγώνων υπέρ των αληθειών της πίστεως.

Η γνωριμία μου με τον π. Γεώργιο είναι μία από τις μεγαλύτερες ευλογίες της ζωής μου. Την ίδια αίσθηση έχουν χιλιάδες άνθρωποι που  συναντήθηκαν μαζί του, που άκουσαν τις ομιλίες του και που τον είχαν πνευματικό.

Ο π. Γεώργιος συνδέθηκε ιδιαίτερα με την Κύπρο. 

Στο οικοτροφείο του “Παντοκράτορα” έμειναν -κατά τη διάρκεια των σπουδών τους- πολλοί φοιτητές Κυπριακής καταγωγής. 

Ο Παγκύπριος Σύλλογος Ορθοδόξου Παραδόσεως “Οι φίλοι του Αγίου Ορους” -που δημιουργήθηκε με την προτροπή του- τον προσκάλεσε στο νησί με την ευλογία των ιεραρχών της Εκκλησίας της Κύπρου όπου και έδωσε μια σειρά από πολύ πνευματικές ομιλίες που έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση στον κλήρο και στο λαό της Κύπρου.

Το περιοδικό του Συλλόγου “Ορθόδοξη Μαρτυρία” είχε βασικά πρότυπο το περιοδικό “Οσιος Γρηγόριος” που εκδίδει η Μονή.

Χιλιάδες προσκυνητές από την Κύπρο τον επισκέφθηκαν κατά καιρούς στη Μονή Γρηγορίου για να εξομολογηθούν ή για να ακούσουν λόγο παρηγορίας και αρκετοί μοναχοί της Μονής Οσίου Γρηγορίου μεταξύ των οποίων ο σημερινός της ηγούμενος Αρχιμανδρίτης Χριστοφόρος -ένας αληθινά ταπεινός και ασκητικός ιερομόναχος- είναι Κυπριακής καταγωγής. 

Ο Θεός ας αναπαύσει τον πιστό δούλο Του Αρχιμανδρίτη Γεώργιο για τη μεγάλη του αρετή και για όλα όσα μας πρόσφερε τόσο απλόχερα.