Tuesday, October 28, 2014

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 9ης ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ



ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 9ης ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου 
=====

Διαβάσαμε σε πρόσφατη αξιόλογη Ανακοίνωση της “Σύναξης Κληρικών και μοναχών”: 

Ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐνάτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τοῦ 1341-1351, εἶναι οἰκουμενική γιατί, ὅπως λέγει ὁ Σεβ. Γόρτυνος κ. Ἰερεμίας, 
(α) εἶχε ὡς ἀντικείμενο ἕνα σπουδαῖο θέμα, στὸ ὁποῖο συγκεφαλαιώνεται ὅλη ἡ ὀρθόδοξη θεολογία καὶ πνευματικότητα καὶ στὸ ὁποῖο θέμα συγκρούονται δύο παραδόσεις, ἡ ὀρθόδοξη καὶ ἡ φραγκολεβαντίνικη. 
(β) Ασχολήθηκε μὲ σοβαρὸ δογματικὸ θέμα, τὸ ὁποῖο εἶναι συνέχεια τῶν θεμάτων ποὺ ἀπασχόλησαν τὴν ἀρχαία Ἐκκλησία. Τὸν 4ο αἰ. οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα. Καὶ ἡ Σύνοδος τοῦ 1351 στὴν Κωνσταντινούπολη, γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶμε, ἀντιμετώπισε τὴν αἵρεση τοῦ Βαρλαάμ, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι κτιστή.
(γ) Αποδέχθηκε τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Συνόδων, διότι τεκμηρίωσε ὅλη τὴν διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι στὸ «Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας», ποὺ ἐκφράζει τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὴν νίκη καὶ τὸν θρίαμβο τῶν Ὀρθοδόξων, οἱ Πατέρες πρόσθεσαν καὶ τὰ «κατὰ Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου κεφάλαια» τῆς Συνόδου αὐτῆς. 
(δ) Ανέπτυξε τὴν διδασκαλία της ὁ θεούμενος πατὴρ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Πραγματικὰ τὴν αὐθεντία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅπως καὶ τῶν ἄλλων Συνόδων, προσδίδουν κυρίως οἱ θεούμενοι καὶ θεοφόροι ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι τὴν συγκροτοῦν».

Ἡ ἁγία Θ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπεφάνθη περί: 
(α) Τῆς διακρίσεως μεταξύ θείας οὐσίας καί θείας ἐνεργείας, οἱ ὁποῖες διαφέρουν μεταξύ τους εἰς τὸ ὅτι ἡ μέν θεία ἐνέργεια μετέχεται καί διαμερίζεται στούς ἀξίους πιστούς, ἐνῶ ἡ θεία οὐσία εἶναι ἀμέθεκτος καί ἀμέριστος καί ἀνώνυμος, δηλαδή ἐντελῶς ὑπερώνυμος καί ἀκατάληπτος. 
(β) Περὶ τῆς θείας ἐνεργείας ὅτι εἶναι ἄκτιστη καὶ ὅτι αὐτὸ οὐδεμία σύνθεση προκαλεῖ στόν Θεό. 
(γ) Περὶ τῆς θείας καί ἀκτίστου ἐνεργείας ὅτι ὀνομάζεται ἀπό τούς ἁγίους καί Θεότης. 
(δ) Περὶ τῆς θείας οὐσίας καί τῆς θείας φυσικῆς ἐνεργείας ὅτι εἶναι ἀχώριστες. 
(ε) Περὶ τοῦ Φωτὸς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ὅτι εἶναι ἄκτιστο.

Ἐν συνόψει, ἡ Θ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος (1341-1351) ἀπέκρουσε θριαμβευτικά τίς αἱρετικές δοξασίες τοῦ οὐνιτίζοντος φιλοσόφου Βαρλαάμ τοῦ Καλαβροῦ (καί τῶν ὁμοφρόνων αὐτοῦ Ἀκινδύνου καί Νικηφόρου Γρηγορᾶ), ὁ ὁποῖος διεκήρυττε ὅτι μέ τόν φιλοσοφικό στοχασμό προχωρεῖ ἡ διάνοια στήν θεογνωσία καί στήν ἀνάπτυξη τῶν δογμάτων, καί ὄχι μέ τήν νοερά προσευχή καί τόν ἡσυχασμὸ ἐν πνεύματι ταπεινώσεως καί μετανοίας, πού ἦταν ἡ βάση τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τῶν ὁμοφρόνων του νηπτικῶν συνασκητῶν. Ὁ κυριώτερος σκοπός τοῦ ἡσυχασμοῦ εἶναι ἡ μυστική ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ἡ θέωση, διά τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας, τῆς μετανοίας καί τῆς θείας χάριτος. Ὁ ἁρμοδιώτερος τρόπος τοῦ ζῆν, γιά τήν πραγμάτωση τοῦ ὑψηλοῦ αὐτοῦ προορισμοῦ εἶναι ἡ ἄσκηση τῆς ἡσυχίας. Ἐπειδή μέ τόν ἡσυχαστικό βίο ὁ ἄνθρωπος διατελεῖ ἐν «διηνεκεῖ κοινωνίᾳ πρός τόν Θεό διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς, καθαίρων ἑαυτόν τῶν παθῶν». Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο προσευχόμενος ὁ ἡσυχαστής ἀφικνεῖται εἰς τήν ἀνωτέραν βαθμίδα τῆς ἡσυχίας, ποὺ εἶναι ἡ θεωρία, καὶ ἡ ὁποία συνεπάγεται τήν θεία ἔλλαμψη, τήν θέα τοῦ ἀκτίστου Φωτός. Τό Φῶς αὐτό φανερώνεται καί μεταδίδεται παρά τοῦ ἀϊδίου Θεοῦ τοῖς ἀξίοις, τῇ συνεργίᾳ πάντοτε τῆς θείας Χάριτος.

Ὁ χριστοφόρος πατήρ Γρηγόριος Παλαμᾶς ὑπεράσπισε ἐν Συνόδῳ τό βίωμα τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων ὡς τήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, συμπλήρωσε δέ καί ὁλοκλήρωσε τήν διδασκαλία περί ἡσυχασμοῦ τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Σιναΐτη (1255/56-1337). Ἡ διδασκαλία του περί Ἀκτίστου Φωτός καί Ἡσυχασμοῦ «ἀνυψώθηκε εἰς δόγμα».

Αν είναι ποτέ δυνατόν μία Σύνοδος Ιεραρχίας που αποτελείται από ογδόντα τόσους Μητροπολίτες να θεωρεί εαυτήν αναρμόδια να εκφράσει την αυτονόητη αλήθεια ότι οι Σύνοδοι που δικαίωσαν τον Μέγα Φώτιο και τον Αγιο Γρηγόριο Παλαμά είναι Οικουμενικές!

Και όμως αυτό ακριβώς έκαναν οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Πρώτα ανέθεσαν στους Σεβ. Ναυπάκτου και Γόρτυνος την ευθύνη να κάνουν εισηγήσεις και μετά δεν τους επέτρεψαν ούτε να τις αναγνώσουν.!!! Πολλώ μάλλον εμπόδισαν τη λήψη απόφασης.

Η κρίση στην Ελλαδική Εκκλησία είναι κατι περισσότερο από εμφανής.

Η Ιεραρχία αποτελείται από λόχους πανηγυρτζίδων δεσποτάδων, οι οποίοι χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό προς το επισκοπικό τους αξίωμα περιφέρουν την κουφότητα της απραγίας τους από πολυαρχιερατικό συλλείτουργο σε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο για κάθε είδους φιέστα και καταπατούν τους όρκους της αρχιερωσύνης τους αφού αρνούνται να λειτουργούν ως φρουροί της πίστεως.

Το πιο τραγικό. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν είναι Οικουμενιστές. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν πέντε ή το πολύ έξι οικουμενιστές ιεράρχες ανάμεσα στους ογδόντα!

Και όμως! Αφήνουν αυτούς τους πέντε να καθορίζουν τα πάντα με στυλοβάτη φυσικά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο που τους προωθεί από τα παρασκήνια.

No comments:

Post a Comment