Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ…

Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ…

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

====== 

Ρίχνοντας μια προσεκτική ματιά στο πρόσφατο ταξίδι του Πάπα Φραγκίσκου στο Άμπου Ντάμπι (Ηνωμένα Αραβικά  Εμιράτα) βλέπουμε πέραν της φιγούρας (που ήταν η παπική μίσσα (λειτουργία) σε στάδιο του Εμιράτου ενώπιον χιλιάδων Παπικών, μεταναστών από τις Φιλιππίνες κ.ο.κ.) την προσπάθεια να απενοχοποιήσει το Μωαμεθανισμό από τις απάνθρωπες πρακτικές του. Σαν αφορμή βρήκε τη συνάντηση του Φραγκίσκου της Ασσίζης με το σουλτάνο της Αιγύπτου Αλ Μαλίκ αλ Καμίλ πριν από 800 χρόνια. 

Δεν είναι τυχαίο που ο ιμάμης του μωαμεθανικού πανεπιστημίου Αλ Αζάρ του Καΐρου (κορυφαίου πνευματικού ιδρύματος των Σουννιτών Μωαμεθανών) άρπαξε κυριολεκτικά την ευκαιρία από τα μαλλιά και βρέθηκε κι αυτός εκεί και μάλιστα υπέγραψαν αμφότεροι κοινό έγγραφο. 

Σ’ αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι αμφότεροι κατεδίκασαν «κάθε μορφή βίας, ειδικά εκείνες που ντύνονται θρησκευτικά κίνητρα» και δεσμεύτηκαν «να εξαπλώσουν τις αυθεντικές αξίες και την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο». Η απορία του γράφοντος είναι πώς μπορεί  ένας Μωαμεθανός και δη Σουννίτης να καταδικάσει τη βία αφού αυτή αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο της πίστης του κατά το «ιερόν Κοράνιον». Απλώς θυμίζουμε κάτι για το τζιχάντ («ιερό» πολέμο) που σημειώνεται στο «ιερό» βιβλίο του Μωάμεθ: «Νέοι και γέροι βαδίστε στη μάχη και θυσιάστε τα πλούτη σας και τη ζωή σας για την υπεράσπιση της πίστεως» (Σούρα 9, Η Μεταστροφή, 49). 

Μίλησα για δούλεμα, διότι περί αυτού πρόκειται. Αυτό που ενδιαφέρει τον ιμάμη του αλ Αζάρ είναι η απενοχοποίηση του Μωαμεθανισμού κι όχι η ειρήνη. 

Το τζιχάντ ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να τροποποιηθεί. Κατά τους Μωαμεθανούς ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη: 

α.) Το Νταρ ουλ Ισλάμ (τον οίκο του Ισλάμ, ήγουν του Μωαμεθανισμού) και 

β.) Το Νταρ ουλ Χαρμπ (τον οίκο του πολέμου). 

Ο πόλεμος θα παύσει και θα επέλθει ειρήνη στην υφήλιο όταν ολόκληρος ο κόσμος γίνει Νταρ ουλ Ισλάμ. Όλα τα υπόλοιπα, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα τα τελευταία χρόνια είναι ανούσια φληναφήματα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τα φρικιαστικά εγκλήματα του «Ισλαμικού κρατους», την Αλ Κάιντα, της Σαμπάμπ, της Μπόκο Χαράμ κ.ο.κ. Όσον αφορά τον Πάπα (και τον Παπισμό) αυτό που τον ενδιαφερει διαχρονικά είναι να αναγνωριστεί από όλους σαν ο θρησκευτικός πλανητάρχης και ουδέν έτερον. Η ειρήνη για την οποία μιλάνε είναι «επίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης».