ΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΓΑΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ “ΚΛΗΡΟΥ”: Η ΡΙΖΑ ΤΗ ΗΘΙΚΗΣ ΣΗΨΕΩΣ ΤΟΥ Β΄

ΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΓΑΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ “ΚΛΗΡΟΥ”: Η ΡΙΖΑ ΤΗ ΗΘΙΚΗΣ ΣΗΨΕΩΣ ΤΟΥ

Β΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Πιστεύουμε ακράδαντα, ότι η κύρια αιτία της διαχρονικής ηθικής σήψεως του παπικού «κλήρου» είναι η γενική υποχρεωτική αγαμία, η οποία, όπως είναι γνωστό, καθιερώθηκε στη Σύνοδο της Ελβίρας, (300 μ.Χ.), διά του 33^ου Κανόνος της. 

Ο όσιος Κοδρούης, επίσκοπος της Δύσεως, θέλησε να εισαγάγει στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο προς έγκριση την απόφαση της εν Ελβίρα Συνόδου, αλλά συνάντησε την σθεναρή αντίσταση του οσίου Παφνουτίου και έτσι η πρόταση του δεν έγινε δεκτή. 

Κατά της γενικής αγαμίας του κλήρου αποφαίνεται ήδη ο Ε΄ Κανών των αγίων Αποστόλων. 

Αργότερα, η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν της αφ’ ενός μεν το γεγονός ότι η αγαμία είναι χάρισμα, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου: «ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ  οίς δέδοται», (Ματθ.19,11) και αφ’ ετέρου την ιερότητα του μυστηρίου του γάμου, (βλ. Εφ. 5,22), καταδικάζει διά του 13^ου Ιερού Κανόνος της, οριστικά πλέον και τελεσίδικα, την γενική αγαμία του κλήρου, επιτρέποντας τον γάμο, (προ της χειροτονίας), στους υποδιακόνους, διακόνους και πρεσβυτέρους και εξαιρώντας τους επισκόπους, οι οποίοι εξελέγοντο από τις τάξεις των μοναχών, ώστε να μπορούν να επιτελούν τα επισκοπικά τους καθήκοντα απερίσπαστοι από βιοτικές και οικογενειακές μέριμνες.

Κατά την Β΄ Βατικανή Σύνοδο, (1962-1965), ο Βραζιλιανός επίσκοπος Koop τόλμησε να θίξει το πρόβλημα της γενικής αγαμίας του κλήρου, εκφράζοντας τις απόψεις και πολλών άλλων ρωμαιοκαθολικών επισκόπων, ωστόσο ο τότε Πάπας Παύλος ο Στ΄ απέκλεισε κάθε περαιτέρω συζήτηση. 

Αλλά και μέχρι σήμερα δεν παύουν να ακούγονται φωνές, ακόμη και μέσα στους κόλπους του Παπισμού, που επισημαίνουν την αιτία του κακού, οι οποίες όμως δεν εισακούονται. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αρχιεπισκόπου της Βιέννης, καρδιναλίου Κριστόφ Σόνμπορν, ο οποίος δήλωσε παλιότερα ότι «η κατάργηση της αγαμίας ίσως θέσει τέρμα στις σεξουαλικές καταχρήσεις από ιερωμένους, αλλά ο τότε Πάπας τον επανέφερε στην τάξη κάνοντας λόγο για ‘την αρχή της ιερής αγαμίας’» (Ιστ. Το Βήμα)! 

Χαρακτηριστική είναι επίσης μια ηχηρή επιστολή από 39 ιταλίδες, κρυφές ερωμένες παπικών «κληρικών», το 2010, προς τον τότε Πάπα Βενέδικτο ΣΤ΄, οι οποίες του ζήτησαν να καταργηθεί η υποχρεωτική αγαμία του «κλήρου» για να νομιμοποιήσουν τις σχέσεις τους!

(Συνεχίζεται)