ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΙΕΡΩΝΥΜΕ Β΄ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ!!!
ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΡΥΒΕΣΑΙ!!!
ΣΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΙΑΝΟΣ!!!
Β΄
=====
ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ;!
Του ιστολογίου “Αγών”
________
Ο σημερινός αρχιεπίσκοπος δεν είναι σε θέση να προγραμματίσει και να εμπνεύσει, διότι κατά την 11ετή αρχιεπισκοπική θητεία φέρνει το μελάνωμα απραξίας. Κινήθηκε στις τροχιές των μυστικών διαβουλεύσεων και της ίντριγκας εμφανιζόμενος στην εκκλησιαστική επικαιρότητα, ως ένας από τους περισσότερο ασκημένους μαέστρους της σκοτεινής διαπλοκής.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε και να τονίσουμε με έμφαση, ότι αυτά που διαβάζετε είναι λίγα απ’ όσα είδαν τη δημοσιότητα και συνηγορούν στην παραίτηση του αρχιεπ. Ιερωνύμου.

Θεούς και δαίμονες έβαλε στο στόχαστρο ο Χρυσόστομος αλλά τον αρχιεπίσκοπο τον “τσουβάλιασε”…». Η απάντηση σκληρή ήρθε άμεσα από τον Ζακύνθου στην ίδια εφημερίδα ζητώντας την παραίτηση του Ιερωνύμου: «Εάν ο συντάκτης του σχολίου – έγραφε – επιθυμεί την Αλήθεια, ας ρωτήσει τον πληροφοριοδότη του, για ποιον ζήτησα να παραιτηθεί και για ποιους λόγους…».

Για την κακή συγκυρία, την οποία διέρχεται η πατρίδα μας και μαζί της η Εκκλησία μας, χρειάζεται εκκλησιαστικός ηγέτης με αποφασιστικότητα και ήθος, χαρακτηριστικά που ΔΕΝ διαθέτει ο Ιερώνυμος Β΄…» .
Μετά από πέντε ημέρες (23-12-2011) σε μια πλατιά συνέντευξη του Ζακύνθου στο δημοσιογράφο Ν. Παπαδημητρίου (εφ. “FREE SUNDAY”) ζωγραφίζει με σκοτεινές αποχρώσεις την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου που μέχρι πριν λίγες ημέρες την ασπάζονταν αδελφικά και την ιστορούσε επαινετικά.
Δημοσιογράφος: «Δώσατε μάχη για να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος ο κ. Ιερώνυμος. Αισθάνεστε δικαιωμένος σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά;».

Σε ερώτηση για οικονομικές υποθέσεις.
Χρυσόστομος: «Γιατί, δεν έχουμε οικονομικές τώρα; Τι έγινε με την “Αλληλεγγύη”; Τι έγινε με το Ίδρυμα Κόκκορη; Τι έγινε με τα… φιλέτα της Βουλιαγμένης, που τα πούλησαν αντί πινακίου άνευ φακής στη Σύνοδο; Ποια είναι η αλλαγή;».
Και συνέχισε να περιλούζει τον παλαιό του φίλο και νυν Αρχιεπίσκοπο:
«… Σε αυτούς τους αρχηγούς που δεν έχουν και πολλά κότσια αρέσει το κοινώς λεγόμενο γλείψιμο. Είναι η γνωστή παροιμία με τον αετό και το σαλίγκαρο».
Ζακύνθου: «Εννοώ και τον Αρχιεπίσκοπο. Όταν έχεις αδυναμίες, πρέπει να κρύβεσαι. Να μην ανεβαίνεις σε σκαλοπάτια ψηλότερα από εκείνα που μπορείς».
Δημοσιογράφος: “Δεν βλέπετε κάτι θετικό αυτά τα τέσσερα χρόνια”;
Χρυσόστομος: «Ναι, ότι δεν βγαίνουμε στους δρόμους να κραυγάζουμε. Ένα χαμηλό προφίλ περνάει πιο εύκολα, και οι ανομίες»…
Σε άλλη συνέντευξη στην εφ. “ΤΟ ΠΑΡΟΝ” καταφέρθηκε με ακόμα πιο σκληρή γλώσσα για την αθέτηση της υπόσχεσης που του είχε δώσει, λέγοντας:
«Τα περί διδακτορικού και άλλων φληναφημάτων ανήκουν στα βρώμικα μαγειρεία και στις επινοήσεις του νέου ήθους της νέας εκκλησιαστικής “Τρόικας”… Όλα τα περί πρότασης του Αρχιεπισκόπου και άλλα αποτελούν παραμύθια της Χαλιμάς… Είναι τερατώδη ψέματα του νέου ήθους…».

«Αγαπητέ μου Ιερώνυμε,
το ερώτημα, το οποίο πολύ με βασανίζει, είναι τούτο: Αλήθεια, πώς κατόρθωσες και έκρυβες ένα τόσον απαίσιον χαρακτήρα όλα αυτά τα χρόνια; Έχεις γίνει αγνώριστος! Κάτω από ένα προσωπείον, με πολλήν τέχνην, πράγματι, έκρυβες ένα μοχθηρόν πρόσωπον και ένα αδίστακτον χαρακτήρα! Δοξάζω τον Θεόν, διότι με ηξίωσεν εγκαίρως να εννοήσω τι έκρυβες μέσα εις την ψυχήν σου… Με κατέκριναν, ότι εις την ομιλίαν μου ενώπιον της σεπτής Ιεραρχίας εχρησιοποίησα σκληρήν γλώσσαν εναντίον σου και κατέφυγον εις βαρείς χαρακτηρισμούς. Η αλήθεια είναι σκληρή από την φύσιν της… Η γλώσσα της διπλωματίας δεν είναι γλώσσα των Χριστιανών. Όσοι εξ ημών δεν έχουν την δύναμιν να ακούσουν την αλήθειαν, ας μη με κατακρίνουν. Λίαν συντόμως θα κατανοήσουν, ότι ήμην επιεικής εις τας κρίσεις μου προς το πρόσωπόν σου. Όταν ένας Ιεράρχης ψεύδεται, συκοφαντή, συλλαμβάνεται επί κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, νέμεται την εξουσίαν, δέχεται αντιπαροχάς από τους επενδυτάς, πραγματοποιεί κρουαζιέρες μαζί των, υποκρίνεται, ωθή εις πλαστογραφίας, συνομολογή χαριστικάς συμβάσεις, χωρίζη τους Αρχιερείς εις ημέτερους και μη, διορίζη τα μέλη Επιτροπών κατά βούλησιν, αναθέτη εις ταύτα άνευ διαγωνισμού Μελέτες έργων, διασπαθίζη το χρήμα της Εκκλησίας και σκανδαλίζη τον Λαόν του Θεού, εις τί διαφέρει από τους κοσμικούς ανθρώπους, οι οποίοι λατρεύουν το χρήμα και διοικούν τον τόπον χωρίς φόβον Θεού;».

Αυτή η απόσταση του ποιμένα από το ποίμνιο, πιστοποιεί την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας ακέφαλη και το πλήρωμα βυθισμένο στη σκοτεινιά της ορφάνιας.
«Και τι έτι λέγω; Επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος» (Εβρ. 11, 32).

«Βρισκόμαστε στο τιμόνι ενός ιστορικού Συλλόγου σε ώρες κρίσιμες… Ζούμε σε ημέρες κρίσιμες περισσότερο για την Πατρίδα και ύστερα για την Ορθοδοξία. Ξεπουλιούνται τα πάντα… Λύκοι βαρείς από παντού και αντίσταση από πουθενά. Από την μία προδοσία, από την άλλη ωχαδελφισμός… Η επίσημος Εκκλησία τηρεί σιγή και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί… Γνωρίζουν καλά την μεγάλη αλήθεια, ότι αν παύσεις να είσαι Ορθόδοξος, πολύ γρήγορα θα παύσεις να είσαι και Έλλην…».
Γι’ αυτό η φράση που ακούγεται εδώ και πολύ καιρό από κλήρο και κυρίως από τον πιστό λαό με το αλάνθαστο αισθητήριό του ΕΙΝΑΙ: Φθάνει πια: ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΙΕΡΩΝΥΜΕ Β΄
ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ ! ! !
No comments:
Post a Comment