ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

Ο ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΘΕΤΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥΣ. ΑΝ ΕΝΩΤΙΣΘΟΥΝ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΧΑΡΑ ΣΕ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ. ΑΝ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΘΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΣΤΟ ΘΕΟ!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Του Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικοδήμου

=================

ΜΕΡΟΣ Α΄

Συλλειτουργοί και συνδιάκονοι

του Μυστηρίου της Σταυρικής Αγάπης

Συνήχθητε, εν διασκέψει, την 12ην Μαΐου 2010 και ησχολήθητε, δια πολλοστήν φοράν, με την υποχρέωσιν άρσεως του ανυποστάτου «επιτιμίου της ακοινωνησίας», του επιβληθέντος το έτος 1993 εις εμέ και εις τους μακαριστούς αδελφούς Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνον και Λαρίσης Θεολόγον, εν ασυγγνώστω περιφρονήσει των Ιερών Κανόνων και της κειμένης Καταστατικής Νομοθεσίας και κατά βάναυσον τρόπον διαχειρισθέντος επί δεκαεπταετίαν όλην. Η επινοηθείσα αύτη «ποινή» επεβλήθη τότε, όλως αυθαιρέτως, άνευ διεξαγωγής Κανονικών και Νομίμων ανακρίσεων, άνευ κλήσεως ημών εις απολογίαν και άνευ συζητήσεως της υποθέσεως εν εκκλησιαστικώ δικαστηρίω, παρόντων και ημών, ως κατηγορουμένων και δικαιουμένων να εκφέρωμεν ένστασιν η αντίκρουσιν. Αλλά και τώρα, μετά τόσα έτη, αντί της θεραπείας και της αδελφικής υπερβάσεως των καταλυτικών αντιθέσεων και των πικριών, εδρομολογήσατε την συζήτησιν δια την «άρσιν» η την «μη άρσιν» του ποινικοποιημένου, όλως αυθαιρέτως, επιτιμίου, χωρίς να δεχθήτε, εν Ιεροκανονική δεσμεύσει η, έστω, εν αδελφική προσεγγίσει και την ιδικήν μου παρουσίαν και να θέσετε υπό κρίσιν την άποψίν μου η το παράπονόν μου.

Μετά την Συνεδρίασιν, διεσπείρατε τας αποφάσεις σας εις τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημερώσεως, χωρίς, έως της παρούσης στιγμής, να κοινοποιήσετε και εις εμέ, τον επί τριάκοντα επτά συναπτά έτη στόχον της ακορέστου οργής μερίδος εξ υμών και θύμα των εν σκότει σχεδιασθεισών και ανασχεδιασθεισών εξοντωτικών διώξεων, εις ποίαν Ιεροκανονικήν βάσιν και εις ποίαν Νομικήν αρχήν εδράζονται αι παλαιαί, αλλά και αι πρόσφατοι αποφάσεις σας και κατά ποίον τρόπον αύται θεραπεύουν την πυορροούσαν πληγήν, την διαπιστουμένην, καθημερινώς, υπό πάντων, ακόμη και υπό των ιδίων των συντελεστών της εκτροπής.

Το δημοσιευθέν ανακοινωθέν σας, λακωνικόν,αλλά και ανέρειστον, έχει ως εξής

α) Το επιτίμιον αίρεται από της σήμερον (ex nunc) και όχι αναδρομικώς.

β) Δεν θίγονται οι έως σήμερα επελθούσες έννομες συνέπειες.

γ) Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης (πρόκειται περί εμού) θα αναγνωρίσει το διαμορφωθέν και υφιστάμενον νομοκανονικό καθεστώς των τεσσάρων Ιερών Μητροπόλεων, δηλαδή, Μεγάρων και Σαλαμίνος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού και Ιλίου Αχαρνών και Πετρουπόλεως.

Σύρων επί ολόκληρον τριακονταεπταετίαν τας απροσδοκήτους συνεπείας μιας αλογίστου καταστρατηγήσεως των Ιερών Κανόνων, των διεπόντων, εν σοφία και διακρίσει, τα της διοικήσεως της αγιωτάτης Εκκλησίας μας και ενός δριμυτάτου διωγμού, σας πληροφορώ, ότι ουδόλως εξεπλάγην από την νέαν καταιγίδα της αδελφικής (!!!) εμπαθείας. Τούτο, όμως, δεν με σύρει εις απέλπιδα σιωπηλήν αναμονήν της πραγματώσεως των σκοτεινών σχεδιασμών σας. Αντιθέτως, με διεγείρει εις διατύπωσιν και urbi et orbi διακήρυξιν προσθέτου αντιλόγου και εις υπογράμμισιν σταθερών Ιεροκανονικών και Νομικών δεσμεύσεων, αι οποίαι υψούνται ως ακατάλυτα αναχώματα εις την οιανδήποτε ευρηματικήν, αλλ οὐχί δόκιμον και «κατά Θεόν» μεθόδευσίν σας.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

_______________

Αι προθέσεις-ουχί της Συνοδικής Ολομελείας-αλλά της κυριάρχου ολιγαρχίας-ως απεδείχθη εκ των διαφυγόντων μυστικών σχεδιασμών, δεν ήσαν και δεν είναι η άρσις του αμαρτωλού επιτιμίου της ακοινωνησίας και η επάνοδος του Συνοδικού Σώματος εις την χαρισματικήν λειτουργίαν Του, αλλ ἡ δημιουργία κλίματος και συνθηκών, αι οποίαι θα απέκλειον οριστικώς την ιδικήν μου επάνοδον εις τα καθήκοντά μου, με την έμμονον προσδοκίαν, ότι η τοιαύτη εξέλιξις θα έκλεινεν οριστικώς τον φάκελλον των αυθαιρεσιών και των σκανδάλων της τριακονταεπταετίας.

Η πρώτη μου ένστασις-αδελφοί και, μη αδελφικώς διακείμενοι, Σύνεδροι της Ιεραρχίας της 12ης Μαΐου 2010-συνοψίζεται εις ένα επίμονον ερωτηματικόν. Διατί, εφ ὅσον απεφασίσατε να ασχοληθήτε με το «επιτίμιον της ακοινωνησίας», με διάθεσιν απαλείψεώς του η με οραματισμόν επιμηκύνσεώς του, δεν με εκαλέσατε να παρακολουθήσω την διαλεκτικήν των Θεολογικών και των Ιεροκανονικών επιχειρημάτων σας και να ακούσετε και σεις, ως δικασταί και ως κριταί, τας ιδικάς μου απόψεις η και τας ενδεχομένας ενστάσεις μου επί των ασυμφώνων προς τους Ιερούς Κανόνας περαιτέρω ενεργειών σας; Η Σύναξις αυτή τι ήτο; Δικαστήριον η Βουλευτήριον; Εάν ελειτούργησεν ως Δικαστήριον, είχετε την δεσμευτικήν υποχρέωσιν, να με καλέσετε και να με ακούσετε. Εάν συνεσκέφθηκε ως το Ανώτατον Βουλευτικόν Σώμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, υποχρέωσίς σας ήτο να διαγράψετε, άνευ του παραμικρού δισταγμού το αμαρτωλόν, το αντικανονικόν και παράνομον επιτίμιον και-εν εντιμότητι-να δηλώσητε εις το σκανδαλιζόμενον εκκλησιαστικόν πλήρωμα, ότι η επιβολή του παρεβίασε την Κανονικήν τάξιν.

Επί τριανταεπτά έτη με καταδικάζετε, χωρίς κατηγορίαν, χωρίς να με δικάζετε και χωρίς να με καλείτε δια να ακούσετε ακόμη και ψίθυρον απολογίας εκ μέρους μου. Πλέκετε αλυσίδα ποινών, χωρίς να διασαφηνίζετε την ποιότητα και την βαρύτητα των παραπτωμάτων μου και χωρίς να με καλείτε, υπόλογον και υπόδικον, δια να παράσχω εις σας, τους δικαστάς μου, στοιχειώδεις εξηγήσεις και να αποσείσω-εάν έχω πειστικά επιχειρήματα-τας κατ ἐμοῦ μη συγκεκριμενοποιημένας κατηγορίας.

Γνωρίζετε όλοι, ότι κατά το μακρότατον αυτό χρονικόν διάστημα, ουδέποτε εζήτησα παρά τινος εξ υμών εύνοιαν η φιλικήν εκδούλευσιν. Το μόνον, το οποίον εζήτησα και εξακολουθώ να ζητώ, είναι να με δικάσετε.Τιμίως και δικαίως. Εφ ὅσον, παρακολουθούντες την αναστροφήν μου και την διακονίαν μου, με θεωρείτε, ότι, εις ο,τιδήποτε, έσφαλα, καλέσατέ με εις το Συνοδικόν Δικαστήριον και, ακολουθούντες την Ιεροκανονικήν Δικονομίαν κρίνατέ με και καταδικάσατέ με. Μην επιμένετε να επιβάλλετε ποινάς, χωρίς δίκην, διότι αύται αποβαίνουν επιβαρυντικαί δια την ιδικήν σας αρχιερατικήν υπόληψιν. Το σημερινόν Σώμα της Εκκλησίας,αλλά και το αυριανόν και η ιστορία, η οποία δεν ευνοεί την πλάνην η την δολίαν σκοπιμότητα, θα σχολιάζουν δυσμενώς την πρακτικήν σας και θα στιγματίζουν το ιστορικόν προφίλ σας.

Ήτο άραγε τόσον δύσκολον η τόσον ασύμβατον με την αρχιερατικήν αξιοπρέπειάν σας, να ακούσετε-εστω και κατ ὀλίγον-την απολογίαν η και τον στεναγμόν ενός αδελφού σας; Είσθε τόσον πεπεισμένοι, ότι δικαιούσθε να καταδικάζετε, χωρίς να δικάζετε; Να απομακρύνετε βιαίως, με μόνην την διαταγήν σας, τον συνεπίσκοπόν σας από τον θρόνον της διακονίας του και της ευθύνης του και να προωθήτε τους φίλους σας και τους ευνοουμένους σας;