ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΜΑ

ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΜΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Ηλπιζα σε διάψευση του ανακοινωθέντος της Μητρόπολης Δημητριάδος αναφορικά με τις εντελώς απαράδεκτες θέσεις του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιου για το εθνικό μας θέμα. Δυστυχώς όχι μόνον δεν είδα διάψευση, όπως ήλπιζα, αλλά είδα το ανακοινωθέν να δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα των “Φίλων της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου”.

Είναι πραγματικά λυπηρόν επειδή ο Σεβασμιότατος Λεμεσού επέλεξε αυτή τη χρονική στιγμή να στείλει ένα τόσο αντεθνικό μήνυμα σε εχθρούς και φίλους. Την ώρα που ο αχαρακτήριστος Νεοκύπριος Χριστόφιας δήλωνε σε Αμερικανική “δεξαμενή σκέψης” ότι η Ελλάδα εισέβαλε στην Κύπρο ο Σεβασμιότατος κάρφωνε με πισώπλατη μαχαιριά τον εθνικό μας αγώνα.

Συγκεκριμένα σε ομιλία του στο Βόλο ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησε η Εκκλησία να αρνηθεί το χρέος της έναντι της σωτηρίας της πατρίδας μας. Ζήτησε να μη λάβει θέση η Εκκλησία στον αγώνα για να μην επιβληθεί το υπό εκκόλαψη σχέδιο Ανάν 2 αλλά να παραμείνει ουδέτερος θεατής ώστε να μη διχάσει το ποίμνιό της!!! Λες και η Εκκλησία δεν έχει αδήριτο χρέος να κάνει ότι μπορεί για να παραμείνει η Κύπρος Ελληνική και Ορθόδοξη!

Σεβασμιότατε! Οσοι δεν θέλουν να επαναληφθεί ο “συνωστισμός” της Σμύρνης στην προκυμαία της Πάφου, της Λεμεσού και της Λάρνακας καλόν είναι να ενεργούν ως Προμηθείς και όχι ως Επιμηθείς. Και αυτό το χρέος κατεξοχήν ανήκει στους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου.

Δεν υπάρχει καμιά περίοδος της Εκκλησιαστικής και εθνικής μας Ιστορίας κατά την οποία οι ιεράρχες να μην πρωτοστάτησαν για τα εθνικά μας θέματα. Οχι μόνον στην Κύπρο, αλλά και στη Μητροπολιτική Ελλάδα, στη Βασιλεύουσα, στη Μικρασία αλλά και στις άλλες Ορθόδοξες χώρες. Ο Αγιος Σέργιος του Ραντονέζ δεν στάθηκε ουδέτερος ούτε και οι ορθόδοξοι ιεράρχες στο Κοσσυφοπέδιο.

Το αν μέρος του ποιμνίου της Εκκλησίας θα νιώσει άσχημα επειδή οι επίσκοποι κάνουν το χρέος τους δεν είναι επιχείρημα που αντέχει στη βάσανο της λογικής ή της χριστιανικής πίστης για το τι πρέπει να πράξετε ως ιεράρχες.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και άλλοι αρχιερείς βρίσκονται - απολύτως προς τιμήν τους - στην πρώτη γραμμή ανάσχεσης του ενδοτισμού και ανατροπής των άνομων σχεδίων των άθεων, αρνησιπάτριδων και ανθέλληνων Νεοκυπρίων.

Η Κύπρος είναι Ελληνική από το λυκαυγές της Ιστορίας της για 33 αιώνες και ορθόδοξη από την εποχή του Αποστόλου Παύλου.

Αλίμονον αν η Εκκλησία της Κύπρου βρει τον Μητροπολίτη Λεμεσού απρόθυμο αγωνιστή στο καθόλα αξιέπαινο και θεάρεστο χρέος να παραμείνει η πατρίδα μας Ελληνορθόδοξη.

Οσοι ξέρουν το Μητροπολίτη Λεμεσού από κοντά - και όχι απλά από τις ομιλίες του - γνωρίζουν ότι είναι μια εντυπωσιακή προσωπικότητα. Λίαν ευφυής, ακούραστος, με ικανότητα να εμπνεύσει και σπάνια διοικητικά χαρίσματα επιτέλεσε και επιτελεί έργον αξιοθαύμαστο που δεν υποψιάζονται μερικές φορές ούτε οι μικρόνοες φίλοι του ούτε οι μικρόψυχοι εχθροί του. Στη Σύνοδο ελέγχει 5 από τους 17 ψήφους. Η πλάστιγγα εκ των πραγμάτων γέρνει κατά τη μεριά που ρίχνει το βάρος του. Αν λοιπόν ο Μητροπολίτης Λεμεσού αποφάσισε να διαδραματίσει το ρόλο του ουδέτερου θεατή αντί του καθοδηγητή ουσιαστικά ναρκοθετεί την εθνική πορεία που ακολουθεί ο Αρχιεπίσκοπος. Ενδυναμώνει τους εχθρούς της Κύπρου. Οπλίζει τους άθεους, τους ριψάσπιδες και τους συμβιβασμένους. Πρόκειται για πολύ θλιβερή εξέλιξη και για την Εκκλησία της Κύπρου αλλά και για το εθνικό μας θέμα.

Γιατί ο Σεβασμιότατος κινείται προς αυτή την κατεύθυνση είναι άγνωστον. Πάντως ο λόγος που πρόβαλε είναι ολοφάνερα προσχηματικός. Αλλοι λόγοι “ους εγώ ουκ οίδα ο Θεός οίδεν” καθόρισαν τη στάση του για το θέμα. Οσο και να ψάξω όμως δυσκολεύομαι αφάνταστα να ανιχνεύσω έστω και ένα κατά Θεόν λόγο σε αυτή του την απόφαση.

“Οφείλει” είπε ο Σεβασμιότατος Λεμεσού “η Εκκλησία να στηρίξει την όποια απόφαση του λαού”. Δηλαδή οι επίσκοποι από βοσκοί έγιναν σκυλιά που ακολουθούν το κοπάδι; Είναι αστείο να πιστέψει κάποιος ότι άνθρωπος του δείκτη της νοημοσύνης και της κατάρτισης του Μητροπολίτη Λεμεσού είναι δυνατόν να πιστεύει αυτό το παραμύθι.

Παραθέτουμε πιο κάτω την ανακοίνωση της Μητρόπολης Δημητριάδος και στη συνέχεια άρθρο του κ. Λυγερού που δείχνουν καταρχήν πόσο απαράδεκτες είναι οι θέσεις του Σεβασμιότατου αλλά και πόσο εύστοχες είναι οι επισημάνσεις του κ. Λυγερού.

*****

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

________________

Στο κατάμεστο Πν. Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 28/9 μεγάλη εκδήλωση αφιερωμένη στην Κύπρο, που συνδιοργάνωσαν η Τοπική Εκκλησία και η Ένωση Κυπρίων Μαγνησίας, με κεντρικό ομιλητή τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιο.

Ο κ. Αθανάσιος έκανε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της Αγιοτόκου και μαρτυρικής Μεγαλονήσου, μίλησε για τον πόνο αλλά και την ελπίδα της δίκαιης λύσης του Κυπριακού προβλήματος που κρύβονται στις καρδιές όλων των Κυπρίων, ακόμα και των νέων και επικέντρωσε τον λόγο του στην σύγχρονη εικόνα του Εθνικού ζητήματος.

Εξέφρασε την άποψη ότι η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει να τοποθετηθεί θετικά ή αρνητικά έναντι οιασδήποτε λύσης τεθεί προς συζήτησιν, καθώς με τον τρόπο αυτό θα βρεθεί απέναντι σε ένα μεγάλο ή μικρό κομμάτι του Κυπριακού λαού και δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Αποστολή της Εκκλησίας, όπως υπογράμμισε, είναι ν’ αφήσει τον λαό ν’ αποφασίσει ελεύθερα και Εκείνη να στηρίξει κάθε απόφασή του, εργαζόμενη για την ενότητά του, η οποία είναι επιτακτική αναγκαιότητα.

*****

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΩΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Του Ν. Λυγερού*

===============

Η Εκκλησία της Κύπρου δεν είναι μόνο οικονομικός στόχος, είναι και στρατηγικός. Αν παραμένουμε στην αθώα άποψη ότι οι εχθροί της Εκκλησίας της Κύπρου ασκούν κριτική σε σχέση με την πνευματική της εξουσία, είναι διότι μας συμφέρει. Οι αναλύσεις του ρόλου της δείχνουν, ότι η εμβέλειά της έχει και πρακτικές προεκτάσεις. Και αυτές ενοχλούν τους εχθρούς της, αλλά και τους εχθρούς της Κύπρου.

Η γνώση της επιρροής της Εκκλησίας της Κύπρου πάνω στην κοινωνία, επηρεάζει τους αντιπάλους και όχι μόνο, και προσπαθούν και αυτοί να την εκμεταλλευτούν για την επίτευξη των δικών τους σκοπών. Διαχρονικά και ιστορικά, αυτό το φαινόμενο παρατηρείται έντονα στην Κύπρο, διότι η Εκκλησία αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για τον κυπριακό λαό.

Η Εκκλησία της Κύπρου δέχεται πιέσεις εξαιτίας του ρόλου της και σε εθνικά θέματα και κυρίως στο Κυπριακό.

Τώρα είναι ένα ιστορικό δεδομένο, ότι την ώρα του σχεδίου, η αντίσταση της Εκκλησίας προκάλεσε την εχθρότητα των αντιπάλων μας, διότι δεν τους υπάκουσε.

Ειδικά, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί αξιωματούχοι άσκησαν τρομερές πιέσεις πάνω στο λαό, όταν το κομματικό πλαίσιο δεν αποτελούσε πια ένα εμπόδιο. Το πρόβλημά μας δεν είναι η αναγνώριση αυτού του ρόλου. Ο ρόλος υπάρχει de facto. Η ουσία είναι, ότι αυτός ο ρόλος πρέπει να προστατευτεί και ανάλογα.

Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε απλώς να παραμένουμε παθητικοί την ώρα που η Εκκλησία δέχεται πιέσεις για να επηρεάσει τον κυπριακό λαό σε οριστικές αποφάσεις. Όταν λοιπόν οι περισσότεροι από εμάς θεωρούν, ότι η κατάσταση δεν είναι κρίσιμη, πρέπει να αντιληφθούν ότι ακόμα και οι πιέσεις προετοιμάζονται με ένα ισχυρό υπόβαθρο, που εμφανίζεται μόνο και μόνο την ώρα της πίεσης.

Οι αόρατες κινήσεις που γίνονται σε οικονομικό και σε στρατηγικό επίπεδο προετοιμάζουν ένα πλαίσιο, που δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν στο παρελθόν για να πετύχουν τους στόχους τους. Η Εκκλησία αντιστέκεται ήδη. Μόνο που οι περισσότεροι δεν βλέπουν τη μάχη, όταν κοιτάζουν τη διαμάχη.

Η πολιορκία της Εκκλησίας της Κύπρου γίνεται με διακριτικούς τρόπους, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ισχυροί. Όμως, ο κυπριακός λαός δεν το αντιλαμβάνεται. Και αυτή η μη αντίληψή μας χρησιμοποιείται από τους αντιπάλους μας για να παρουσιάσουν την Εκκλησία της Κύπρου ως ένα γραφικό σύστημα που προσπαθεί να τρομάζει το λαό με τις ερμηνείες των γεγονότων.

Είμαστε, λοιπόν, αναγκασμένοι να εμβαθύνουμε τις αναλύσεις μας για να προβλέψουμε τις αόρατες κινήσεις και τους στόχους της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και στην επίλυση του Κυπριακού θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε διαφορετικά το ρόλο της Εκκλησίας της Κύπρου και να μη σταθούμε απλώς στις αρχιεπισκοπικές εκλογές.