ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ

Της κυρίας Ελένης Λωρίτου

=====

Θα μπορούσαμε, κ. Τελεβάντο, να συμπληρώσουμε ότι σε γενικές γραμμές -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο Χριστόδουλος δεν έκανε τα δωράκια του και δεν αντάμοιβε τους συνεργάτες του, δεν τους άφηνε δα! και νηστικούς με τις τρεις και εξήντα του νόμιμου μισθού τους ε! αλλοίμονο!- μπορούμε να πούμε ότι εκτός από μερικές τέτοιου είδους μικρομπαμπεσιές, τίποτα το σπουδαίο, απλά πταίσματα, τι είναι τώρα τα 4-5 εκατομυριάκια έτσι για φιλοδώρημα μπροστά στα 100 του Λούλη ε!, μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι ο Χριστόδουλος -σε γενικές γραμμές- σεβάστηκε την εκκλησιαστική περιουσία και δεν την ακούμπησε και μάλιστα έχοντας γύρω του τόσους αετονύχηδες! Όχι μόνο δεν την ακούμπησε, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν άξιος συγχαρητηρίων για την χρηστή διαχείριση, την διέσωσε από γαμψά νύχια αετονύχηδων και αυτό δεν είναι λίγο! 

Αντίθετα ο Ιγνάτιος, με το που ήρθε στο Βόλο, η πρώτη του δουλειά ήταν να τεμαχίσει, να διαπραγματευθεί, να πουλήσει -αν ό,τι έκανε στην περιοχή του Αλμυρού το έκανε σε κάθε χωριό και σε κάθε περιφέρεια, πάει να πει δεν άφησε λιθάρι επάνω σε λιθάρι από την εκκλησιαστική περιουσία! χωρίς κανείς να ξέρει τι έγιναν αυτά τα χρήματα των αγοραπωλησιών. Θα μου πει κάποιος δεν χρειάζεται να ξέρουμε, ξέρουν οι επίτροποι, οι ηγούμενοι των μοναστηριών, οι προιστάμενοι των ναών. Ποιοί επίτροποι και ποιές επιτροπές, αυτοί που τους διορίζει ο ίδιος; Σε κάθε περίπτωση επί τέτοιων θεμάτων θα έπρεπε να υπάρχει δημόσιος απολογισμός. Χοντρικά αυτό που βλέπουμε είναι ότι συνεχώς πωλείται η εκκλησιαστική περιουσία χωρίς να γίνεται κάποιο κοινωφελές έργο. 

Γενικώς θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον Χριστόδουλο ως έναν ολιγαρκή άνθρωπο, ασφαλώς όχι άγιο, που του αναλογούν οι ουρανομήκεις έπαινοι που ενίοτε του αποδίδονται, οπωσδήποτε, όμως, με μία προσωπική αξιοπρέπεια, η οποία τον συγκρατούσε από έναν τέτοιο εξευτελισμό του διαδόχου του.