Ο ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΗΣ ΑΣΣΙΖΗΣ

Ο ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟ ΤΩΝ  ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΤΕΛΕΤΩΝ ΤΗΣ ΑΣΣΙΖΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

«Εις την σχετικοποίησιν της Πίστεως οδηγούν αι συμπροσευχαί Ορθοδόξων μετά ετεροδόξων και ετεροθρήσκων. Εις την προσευχήν δια την ειρήνην, που τελείται κατ’ έτος εις Ασσίζην, συμμετέχουν και οπαδοί άλλων θρησκειών και μάλιστα ειδωλολατρικών. Ως εκ τούτου πολλοί Ορθόδοξοι ανησυχούν σοβαρότατα, ότι όπισθεν τοιούτων εκδηλώσεων κρύπτεται το κίνημα της Νέας Εποχής, η οποία αποβλέπει εις τον εξοβελισμόν της Χριστιανικής Πίστεως και μάλιστα με την είσοδον της τρίτης χιλιετίας, της χαρακτηριζομένης ως εποχής του Υδροχόου»*, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης.

Η παρατήρηση του Αρχιμανδρίτη Γεωργίου Καψάνη, για τη «προσευχήν δια την ειρήνην, που τελείται κατ’ έτος εις Ασσίζην, (στην οποίαν) συμμετέχουν και οπαδοί άλλων θρησκειών και μάλιστα ειδωλολατρικών», αποτελεί παρακαταθήκη ορθόδοξης έγνοιας, γι’ αυτά που τεκταίνονται κατ’ έτος στην Ασσίζη και λυπούν το πλήρωμα της Εκκλησίας. Με ορθόδοξη σοβαρότητα ασκεί κριτική, τόσο κατά του διαχριστιανικού συγκρητισμού, όσο και κατά του διαθρησκειακού συγκρητισμού.

Αλλοτρόπως την ειρήνη επιδιώκουν με τέτοιες διαθρησκειακές τελετές. Ο Χριστός μας λέγει «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν˙ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» Ιω. 14,27. Προς τι η υπερβάλλουσα επιμονή για την ειρήνη του κόσμου τούτου, με αντικανονικές μάλιστα προσπάθειες; Από τους πικρούς καρπούς θα γίνει γνωστό το μάταιο και πρόσκαιρο της επιδιωκόμενης με αντικανονικές μάλιστα προσπάθειες της ειρήνης του κόσμου τούτου. Ας δανειστούμε τα λόγια του Προφήτη Ιερεμία, ο οποίος λέγει «και ώρυξαν εαυτοίς λάκκους συντετριμμένους οι ου δυνήσονται ύδωρ συνέχειν» (Ιερ.2,13), για να καταδείξομε το άκαρπο τελικά της προσπάθειας των διαθρησκειακών αυτών τελετών.

«Η σχετικοποίησις της Αληθείας οδηγεί όχι μόνον εις τον διαχριστιανικόν  συγκρητισμόν, αλλά και εις τον διαθρησκειακόν συγκρητισμόν»*, σημειώνει ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης.

Ο διάλογος (αν και αυτές οι διαθρησκειακές τελετές στην Ασσίζη δεν αποτελούν διάλογο), δεν πρέπει να αποτελεί τον αυτοσκοπό της ειρήνης του κόσμου τούτου, αλλά για να γνωρίσουν οι συνάνθρωποί μας την αληθινή Πίστη.. Η αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους που δεν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι αρετή, ενώ η συνυπαρξιακός συγκρητισμός έκπτωση αλήθειας.

Ο Κανών ΛΓ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου λέγει «Ου δει αιρετικούς ή σχισματικούς συνεύχεσθαι».  Παρατηρείται πράγματι σχετικοποίηση των Ιερών Κανόνων. Ο Ιωσήφ Βρυέννιος αναφέρει ότι «ει τι των δοκούντων τοις θεοφόροις Πατράσι σαλεύει τις, τούτο ουκέτι οικονομίαν κλητέον, αλλά παράβασιν και προδοσίαν πίστεως και περί το θείον ασέβειαν». Προς τι λοιπόν η συμμετοχή στις διαθρησκειακές αυτές τελετές στην Ασσίζη; 

Προς τι λοιπόν η συμμετοχή στις διαθρησκειακές τελετές αυτές στην Ασσίζη, με τους εκπροσώπους της Ισλαμικής πλάνης; Το ισλαμικό σκότος αποτελεί ένα συνοθύλευμα αιρέσεων και άλλων πλανών. Η θρησκεία αυτή είναι Χριστομάχος και πρόδρομος του αντιχρίστου, σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.

Προς τι λοιπόν η συμμετοχή στις διαθρησκειακές τελετές αυτές στην Ασσίζη, με τους εκπροσώπους της Βουδιστικής πλάνης; «Ο βουδισμός είναι ενηλικίωση της απελπισίας. Τούτο είναι όχι μόνο η φιλοσοφία, αλλά και η θρησκεία της απαισιοδοξίας. Το μυστήριο του μη όντος είναι πιο ευχάριστο από το πικρό υπερπικρό μυστήριο του όντος. Ο θάνατος είναι η απελευθέρωση από τα δεσμά του φοβερού τέρατος που ονομάζεται κόσμος. Πίσω από το θάνατο είναι η μακαριότητα της νιρβάνας. Έτσι, ο βουδισμός δεν επιλύνει, αλλά παραλείπει το ζήτημα του θανάτου· δεν νικά το  θάνατο, αλλά αδύνατα τον καταριέται. Παρόμοια και οι άλλες θρησκείες δεν παρουσιάζουν τίποτ’ άλλο παρά το φαλλίρισμα ενώπιον του προβλήματος του θανάτου», αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

Αντί επιλόγου ας παραθέσουμε τον  λόγο του Αποστόλου Παύλου: «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; ημείς γαρ ναός Θεού εσμέν ζώντος» (Β΄Κορ. στ΄ 14-16).

*Περιοδικό ‘’Όσιος Γρηγόριος’’- ετήσια έκδοσις Της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους- αρ. 38. (Σκέψεις περί της συμμετοχής των Ορθοδόξων εις την Οικουμενικήν Κίνησιν και το Π.Σ.Ε. - Αρχιμ. Γεωργίου Καθηγουμένου Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους).