ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ή ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΓΙΑ TO ΤΙΠΟΤΑ;

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ή ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΓΙΑ TO ΤΙΠΟΤΑ;

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ενδιαφέρον πολύ παρουσιάζει το άρθρο “Η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας το 2016” του αρχιδιακόνου Ιωάννη Χρυσαυγή, συμβούλου του οικουμενικού πατριάρχη. Ασχολείται με τη μελετωμένη Μεγάλη Σύνοδο, που, όπως αποφασίστηκε, θα συγκληθεί του χρόνου στην Πόλη και δή στο ναό της Αγίας Ειρήνης.

Ιδού κάποια ερωτήματα για τις θέσεις που διατύπωσε ο Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Θρόνου: 

1.) Τι εννοεί ο ιερολογιώτατος με τη φράση «το σύμβολο της πίστεως, το οποίο απαγγέλλεται από τους περισσότερους χριστιανούς σήμερα»; Ως γνωστόν σήμερα οι Ορθόδοξοι απαγγέλλουν το Σύμβολο ακριβώς όπως το θέσπισαν στο ναό της Αγίας Ειρήνης οι άγιοι Πατέρες. Ο Παπισμός το άλλαξε με την αιρετική φράση «Φιλιόκβε». Γιατί μπαίνουν όλοι στο ίδιο καλάθι. 

2.) Δεν με ενθουσίασε η παρατήρησή του για «δημοκρατική μέθοδο». Στα θέματα της πίστεως στις συνόδους υπήρχε ομοφωνία. Οι διαφωνούντες καταδικάζονταν ως αιρετικοί. Μόνο σε ήσσονος σημασίας θέματα οι αποφάσεις λαμβάνονταν με το πλειοψηφικό σύστημα. Θα αλλάξει, άραγε, ο τρόπος λήψεως αποφάσεως; 

3.) Δεν αρέσει στον Ιερολογιότατο ότι μερικοί (ο γράφων είναι ανάμεσά τους) λένε ότι η Σύνοδος θα ασχοληθεί με μικρής σημασίας θέματα και κανένα δογματικό θέμα δεν θα συζητηθεί. 

4.) Όπως ο ίδιος υπογραμμίζει, το πρώτο θέμα στην ημερήσια διάταξη είναι τα Δίπτυχα. Σοβαρολογείτε, ιερολογιώτατε, ότι αυτό είναι το μείζων μας πρόβλημα τον 21ο αιώνα; Γιατί μιλάτε απαξιωτικά για τους διαφωνούντες; Αλλά δεν είναι οι διαφωνούντες που κατήρτισαν την ημερήσια διατάξη της Συνόδου. 

5.) Έπειτα πάλι τι υπονοείτε με το τρίτο θέμα της ημερήσιας διάταξης που επιγράφεται «προσαρμογή της αρχαίας πίστης στη σημερινή πραγματικότητα στο θέμα της νηστείας». Αυτό με βάζει σε σκέψεις. Η νηστεία δεν είναι σαν το φούρνο του χότζα, να τη ρυθμίζουμε κατά το φύσημα του ανέμου. Επειδή πολλοί δεν νηστεύουν θα υποχρεώσουμε αυτούς που νηστεύουν να μη νηστεύουν. Αυτό δεν είναι προσαρμογή. Πρόκειται για κραυγαλέα εκκοσμίκευση. Είδατε πού οδήγησε η εκκοσμίκευση τον Αγγλικανισμό. Τι θα γίνει τελικά; Θα ακυρωθούν, στην πράξη, όλες οι ανά τους αιώνες θέσεις των συνόδων περί νηστείας; 

6.) Το θέμα πάλι των «σχέσεων Ορθοδοξίας και άλλων ομολογιών» πού θα μας βγάλει; Θα επισημοποιήσετε τη διαβόητη συμφωνία του Μπαλαμάντ (που σημειωτέον την απέρριψαν οι πλείστες των Ορθοδόξων Εκκλησιών) που θεωρεί, εις πείσμα της πραγματικότητος, τον Παπισμό σαν «αδελφή Εκκλησία»; 

7.) Είναι φυσικό να σας ενοχλούν οι «παραδοσιαρχικοί». Με αυτό το νεολογισμό αποκαλείτε σκωπτικά κι ευτελιστικά τους πιστούς οι οποίοι δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να παίρνουν στα σοβαρά την Παραδόση της Εκκλησίας και τους ιερούς κανόνες. 

8.) Κάθε οικουμενιστικό (όχι οικουμενικό) άνοιγμα που θα τολμήσει να θεσμοθετήσει η Μεγάλη Σύνοδος, σε αντίθεση προς τις συνόδους της Εκκκλησίας ανά τους αιώνας, δεν θα της προσδώσει κύρος αλλά απαξίωση, σαν τις συνόδους του 449, 754, 1438-39 κ.τ.ό.. 

9.) Ένα θέμα που θέτει επί τάπητος ο ιερολογιώτατος κ. Ιωάννης και θα συζητηθεί οπωσδήποτε, μας βεβαιώνει, είναι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και ο φανατισμός. Σαν ευπαίδευτος θεολόγος ο π. Ιωάννης γνωρίζει ότι φονταμενταλιστές είναι  προτεστάντες που επιμένουν σε ένα μίνιμουμ δεδομένων που πρέπει να πιστεύει κάποιος για ν’ ανήκει στον προτεσταντισμό. Άρα δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα στην περίπτωση των Ορθοδόξων. 

10.) Όμως όλες αυτές οι αχρείαστες απειλές ότι η Σύνοδος θ’ αρπάξει από τ’ αφτί όλους όσοι διαμαρτύρονται (και καλά κάνουν) για τα ατοπήματα και την σκαιότατη περιφρόνηση που δείχνουν οι οικουμενιστικοί κύκλοι προς την πίστη μας δεν αποδεικνύουν ούτε διάκριση ούτε μετριοπάθεια. Η υπεράσπιση της πίστεως και ο έλεγχος της κάθε αποστασίας δεν είναι ακρότητα, ούτε ανατρεπτικότητα, μήτε εξτρεμισμός, ιερολογιώτατε. Είναι στοιχειώδες καθήκον του κάθε πιστού. 

11.) Τέλος εκείνη η θέση του ιερολογιότατου, που μιλά για αυτονομία ή αυτοκέφαλο για τους Ορθοδόξους των ΗΠΑ, της Δυτικής Ευρώπης, των  ασιατικών κοινότητων που βρίσκονται στα σπάργανα και στη γενέτειρά του Αυστραλία ποια σχέση έχει με τις υφιστάμενες συνθήκες; 

12.) Πρέπει, τέλος, να προβληματιστεί ο ιερολογιώτατος γιατί ένας Άγιος της Εκκλησίας του 20ου αιώνος, ο Ιουστίνος Πόποβιτς, ήταν κάθετα εναντίον της σύγκλησης αυτής της Συνόδου.