ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΤΗΣ ΝΟΥΡΣΙΑΣ. ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ

ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΤΗΣ ΝΟΥΡΣΙΑΣ. ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στις 14 Μαρτίου η Εκκλησια τιμά τη μνήμη ένος μεγάλου ασκητού, του Αγίου Βενέδικτου της Νουρσίας (Κεντρική Ιταλία). 

Δεν χρειάζεται να αναρωτηθείτε αν ήταν Ορθόδοξος ή όχι. Για δυό λόγους: 

α) διότι έκτος Εκκλησίας δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν, Άγιοι, και 

β) διότι γεννήθηκε σε εποχή κατά την οποία η Δύση ήταν Ορθόδοξη, δηλαδή κατά τα τέλη του ε΄ αιώνα. 

Το Βίο του μάλιστα μας τον διέσωσε ο Γρηγόριος ο Μέγας ο Διάλογος, στο βιβλίο του «Βίοι αγνώστων ασκητών»). Το ίδιο το όνομά του Βενέδικτος, που μεταφράζεται στα ελληνικά Ευλογημένος, φανερώνει την κατά Θεόν ζωή του. 

Έζησε ο Άγιος με σωφροσύνη από την παιδική του ηλικία. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Εγκατέλειψε τον κόσμο και έζησε για χρόνια σαν ασκητής σ’ ένα σπήλαιο. Εκεί με νηστείες, κακοπάθεια, αγρυπνίες και συνεχείς προσευχές νίκησε το σαρκικό φρόνημα. Τον κάλεσαν κάποιοι μοναχοί να αναλάβει την ηγουμενεία του μοναστηριού τους όταν πέθανε ο ηγούμενος. Ο Άγιος θέλησε να τους κυβερνήσει κατά Θεόν αλλ’ αυτοί τον μίσησαν και αποφάσισαν να τον εξοντώσουν με δηλητήριο στο κρασί  του. Ο άνθρωπος του Θεού ευλόγησε το ποτήρι που έσπασε και έτσι ο δόλος φανερώθηκε. Τους εγκατέλειψε αμέσως και γύρισε στην αγαπημένη του έρημο. Γρήγορα γύρω του συγκεντρώθηκαν πολλοί φιλόχριστοι με αποτέλεσμα να ιδρύσει συνολικά 12 μονές. Με τη χάρη του Θεού αποδείχθηκε θαυματουργός. Θεράπευσε μοναχό από δαιμονική ενέργεια και με την προσευχή του έκανε ν’ αναβλύσει νερό στην κορφή ενός βουνού, για ν’ αναπαύσει τους μοναχούς από τον καθημερινό κόπο να κουβαλούν από μακρυά νερό. Η φήμη του οδήγησε κάποιο φθονερό άνθρωπο να προσπαθήσει να τον δηλητηριάσει με ψωμί εμποτισμένο με δηλητήριο. Ο Άγιος, με τη χάρη του Θεού, αντελήφθη το δόλο, αλλ’ αποφάσισε να φύγει από το μέρος εκείνο. 

Έφτασε τελικά στο όρος Κασίνο, μεταξύ Ρώμης και Νεαπόλεως. Εκεί υπήρχε ειδωλολατρικό ιερό το οποίο κατεδάφισε και έκτισε μονή. Ο διάβολος του προκάλεσε πλήθος προβλημάτα, αλλά ο Άγιος τον κατανικούσε με την προσευχή του και την πίστη στο Θεό. Στο μέρος εκείνο ο βασιλιάς των Οστρογότθων Τοτίλας θέλησε να εξευτελίσει τον Άγιο. Έντυσε, λοιπόν, ένα σπαθάριό του με  βασιλικά ρούχα και στέμμα στο κεφάλι και τον έστειλε με μεγάλη συνοδεία στη Μονή για να εμπαίξει το Άγιο. Αυτός με θεϊκή φώτιση είδε την απάτη και είπε στον ψευδοβασιλιά: “Βγάλε, γιε μου, αυτά που φοράς. Δεν είναι δικά σου!” Τότε όλοι γύρισαν ντροπιασμένοι στον Τοτίλα και του είπαν τι έπαθαν και έτσι αναγκάστηκε να πάει στη μονή, όπου ο Άγιος τον ήλεγξε για τις πράξεις του και του προείπε το τέλος του, πράγμα που έγινε. 

Ο βιογράφος του παραθέτει πολλά θαυματουργικά γεγονότα που έγιναν με την προσευχή του. Μέχρι και νεκρό παιδί ενός χωρικού της περιοχής ανέστησε. Έξι μέρες πριν από την κοίμησή του προείπε το τέλος του γύρω στα 547. Δυστυχώς σήμερα, ενώ υπάρχει στη Δύση το μοναχικό τάγμα των Βενεδικτίνων μοναχών, έχει χαθεί ο αληθινός μοναχικός βίος και το υπόβαθρό του, δηλαδή η Ορθόδοξη πίστη.