Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΠΡΕΣΤ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΣΤΟ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΠΡΕΣΤ, ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΣΤΟ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

=====

Στον απόηχο των αντιδράσεων, των «φανατικών υποστηρικτών» των Βατοπαιδινών, κατά τον Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριο, από τις απαράδεκτες υποδείξεις  του Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου, στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, θα θέλαμε αντί άλλης απαντήσεως να προτάξομε τον μαρτυρικό βίο του Αγίου Αθανασίου του Μπρεστ. Ο βίος του Ομολογητή και Μάρτυρα αυτού, πιστεύω θα δώσει μια ακόμη απάντηση, καθότι οι ιδιοτελώς και προσωποληπτικώς υποστηρίζοντες τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο, επακριβώς εφαρμόζουν το αρχαίο ρητό του Αριστοφάνη (445-386 π. Χ.) «ου με πείσεις, καν με πείσεις».  

Αν και η Ουνία την απαρχή είχε στην Παπική σύνοδο του Λατερανού το έτος 1215 μ.Χ., καθώς και στη γνωστή Βούλα του Πάπα Ιννοκεντίου Δ΄, στην Πολωνία βρήκε την πρώτη πραγμάτωσή της από ιησουίτες μοναχούς. Μη ξεχνούμε ότι και η λέξη ουνία έλκει την καταγωγή της από την πολωνική γλώσσα καθότι η λέξη αυτή είναι πολωνικο-λατινικής προέλευσης.

Ο Άγιος Αθανάσιος του Μπρεστ, τον οποίο η Εκκλησία μας εορτάζει στις 5 Σεπτεμβρίου, παντοιοτρόπως προσπάθησε να βοηθήσει τον Ορθόδοξο Πολωνικό λαό, από την ουνιτική μάνητα. Στο τέλος διώχθηκε από τους ουνίτες, τον Kράλη (βασιλέα) της Πολωνίας και τους Ορθόδοξους ιεράρχες της Πολωνίας που υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία για ένωση με την ουνία στο Μπρεστ. Δεν του επέτρεπαν να ιερουργεί και ακολούθως τον φυλάκισαν. Του υπέδειξαν «να παραμερίσει την Ορθοδοξία για να εγκολπωθεί την “αγία" ουνία (όπως εκάλεσαν το αιρετικό μόρφωμα της ουνίας)». Η απάντηση του Αγίου Αθανασίου του Μπρεστ, ήταν ότι προτιμά να πεθάνει για την Ορθοδοξία. Ο διευθυντής των φυλακών τότε τον παρέδωσε στους ουνίτες. Αυτή ήταν και η απαρχή της μαρτυρικής του πορείας προς τον θάνατο. Οι ουνίτες τον οδήγησαν στο δάσος του Μπρεστ και τον υπέβαλαν στα δια πυρός βασανιστήρια, τον πυροβόλησαν κι ύστερα τον έθαψαν ζωντανό με χώμα και άμμο. Ο μάρτυρας αυτός τάφηκε κατόπιν στο  Μοναστήρι του Αγίου Συμεών στο Μπρεστ.

Θα μπορούσε λοιπόν η υπόδειξη του Μητροπολίτου Λεμεσού, «Οσοι κατακρίνουν τις πράξεις των Πατριαρχών και Επισκόπων, όσοι στηλιτεύουν και καταδικάζουν τις πράξεις τους, αυτοί δεν αγαπούν την Εκκλησία», να καταστεί κανών αληθείας για τους Ορθοδόξους της Πολωνίας; Την Εκκλησία αποτελούν κλήρος και λαός και ως εκ τούτου κλήρος και λαός την μαρτυρία Πίστεως δίδει. Αλίμονο αν ο Ορθόδοξος Πολωνικός λαός στο δύσκολο σταυροδρόμι της εκκλησιαστικής ιστορίας του σώπαινε. Οι Ορθόδοξοι ιεράρχες της Πολωνίας υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία το έτος 1596 στο Μπρεστ και ο Ορθόδοξος λαός επειδή αγαπούσε την Εκκλησία μίλησε. Δεν ήταν κατάκριση των Επισκόπων, αλλά ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως. Ο Ορθόδοξος Πολωνικός λαός υπέστη πάνδεινα μαρτύρια και διωγμούς και όχι οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες της Πολωνίας που υπέγραψαν την προδοτική συμφωνία στο Μπρεστ.  Έπρεπε να σωπάσει ο Ορθόδοξος Πολωνικός λαός; Ηταν τούτο σχίσμα; Ηταν τούτη καταστροφή; 

Θα μπορούσε να είναι κανών ευσεβείας το υποδειχθέν από τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο ότι «Το ζητούμενο είναι να στηρίζεις τους Επισκόπους, ασχέτως με το τι θα κάνουν αυτοί;» Θα υπενθυμίσουμε και πάλι τον λόγο του Γέροντος Παϊσίου (ο οποίος ουδόλως παρουσιάζει έλλειμα αγάπης προς την Εκκλησία) από την επιστολιμαία ομολογία του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο «Επίσης ας γνωρίσομε καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και ποιμένων με πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί».