ΟΣΙΟΣ ΚΟΡΝΟΥΤΟΣ Ο ΕΝ ΚΥΠΡΩ

 ΟΣΙΟΣ ΚΟΡΝΟΥΤΟΣ Ο ΕΝ ΚΥΠΡΩ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

======

Μια είδηση στο Διαδίκτυο έγινε αφορμή για τη σύνταξη του παρόντος. Συγκεκριμένα στην κυπριακή εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” αναφέρεται ότι έχει περατωθεί η εκκλησία του Αγίου Κορνούτου κοντά στο χωριό Αγροκηπιά της επαρχίας Λευκωσίας και ότι πρόκειται να λειτουργηθεί στις 12 Σεπτεμβρίου, μέρα που γιορτάζει ο Αγιος. Επειδή στο άρθρο αυτό υπάρχουν ουκ ολίγες ανακρίβειες, ας αναφέρουμε εν πρώτοις ότι Αγιος Κορνούτος (ή Κουρνούτος ή άλλως Κουρνούτας) είναι Αγιος που έζησε στην Κύπρο και η μνήμη του έχει λησμονηθεί.

Οι κάτοικοι της Αγροκηπιάς τον τιμούν στις 12 Σεπτεμβρίου, μέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τον Αγιο Κορνούτο επίσκοπο Ικονίου της Μ. Ασίας και μαρτύρα του 3ου αιώνα. Η συνήθεια αυτή είναι ευλογημένη και αποτελεί συνήθη πρακτική της Εκκλησίας να εορτάζεται την μέρα της μνήμης κάποιου γνωστού Αγίου και ένας ή περισσότεροι ομώνυμοι Αγιοι.

Ο Οσιος Κορνούτος αναφέρεται από τομ Λεόντιο Μαχαιρά στο έργο του “Εξήγησις της γλυκείας χώρας Κύπρου”. Ο εν λόγω συγγραφέας, που έζησε τον 15ο αιώνα, τον αναφέρει σαν ένα από τους Αγίους Ηλιοφώτους, πράγμα ανακριβές διότι αυτοί έζησαν κατά τις πηγές τον 5ο αιώνα μ.Χ.. Η ίδια ανακρίβεια επαναλαμβάνεται από τον Λατίνο συγγραφέα Γεώργιο Βουστρώνιο τον 16ο αιώνα.

Ο Οσιος Κορνούτος έζησε σαν ερημίτης σε διάφορα μέρη της Κύπρου.Τιμάται σε πολλά χωριά της Πάφου και στους Σόλους. Μάλιστα μπορούσε να είχε παραμείνει για ένα διάστημα στα μέρη της Πάφου μιμούμενος τον Αγιο Ιλαρίωνα τον Μέγα, που δεν τον ενδιέφερε η δόξα των ανθρώπων (σαν μερικούς συγχρονους ασκητάδες που μιλάνε τη γλώσσα των μίντια), μετακινήθηκε σε μέρη όπου δεν τον γνώριζε κανείς για να συνεχίσει εν αφανεία τα ασκητικά του παλαίσματα.

Η πληροφορία του αρχιμανδριτη Κυπριανού (18ος αιώνας) ότι ο Οσιος ασκήτεψε στη Λευκωσία δεν είναι ακριβής για τον απλούστατο λόγο ότι οι αφιλόδοξοι ασκητές δεν αρέσκονται εις τας εν τω άστυ διατριβάς.

Είναι πιο λογικό να τους συναντά κανείς “εν όρεσι καί σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης” (Εβρ.  ια΄37).

Τα μέρη της Αχεράς, στα βορεια της Αγροκηπιάς, είναι τόποι ερημικοί κι άγονοι, με λίγη βλάστηση, ελάχιστα λιόδεντρα, χαρουπιές και χαμόδεντρα, όντως απόκοσμα μέρη κατάλληλα για πρόσωπα που επέλεξαν τον μονήρη βίον. Συντροφιά του είχε τον καυτερό ήλιο του καλοκαιριού, τον παγερό βοριά που φυσάει από τα μέρη της Καραμανιάς το χειμώνα, αφού περάσει πρώτα από τα χιονισμένα βουνά του Ταύρου, βροχές και μπόρες, τους βοσκούς που ανάρια και που γυρόφερναν με τα κοπάδια τους, κανένα περαστικό διαβάτη που έχασε το δρόμο  του στα μονοπάτια της περιοχής, τα μικρά πανέμορφα λουλουδάκια που πλημμυρίζουν την περιοχή άμα περάσει το καταχείμωνο κι αρχίσει να καλυτερεύει  ο καιρός.

Κάποια πηγή θα του παρείχε το απαραίτητο νερό και κάποια άβολη σπηλιά θ’ αποτελούσε το μόνιμό του ενδιαίτημα.

Με τους ασκητικούς του αγώνες κατάφερε ν’ αποκτήσει ουράνια χαρίσματα. Εχω την εντύπωση πως κοντά στην εκκλησία που έκτισαν οι συγχρονοί του προς τιμήν του θα βρίσκεται και το αγιασμένο του σκήνωμα.

Η παλαιά αυτή εκκλησία κατέπεσε σε ερείπια και πριν από χρόνια φιλόχριστοι κάτοικοι της Αγροκηπιάς μετακίνησαν τα ερείπια και ισοπέδωσαν τον χώρο με την πρόθεση να ξανακτίσουν τον γκρεμισμένο οίκο του Θεού. Να που φέτος η ευλογημένη προσπάθεια ευοδώθηκε συν Θεώ κι ο οίκος του Θεού υψώθηκε ξανά μετά από αιώνες. Δόξα τω Θεώ.

Κλείνω παραθέτοντας Απολυτίκο του Αγίου: 

(Ηχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον).

Τόν ισάγγελον βίον εκμιμησάμενος εν Αχεράδος χωρίοις Κορνούτε όσιε, επληρώθης δωρεών του θείου Πνεύματος και δαιμόνων πονηρών νικητής αναδειχθείς, παρέχες ενί εκάστω την εκ Θεού χορηγίαν ταις ικεσίαις σου προς Κύριον.

Και το Κοντάκιον (ήχος δ΄. Επεφάνης σήμερον).

Αντιλήπτωρ πέφηνας των εν ανάγκαις, ως ασκήσας άριστα εν παννυχίοις προσευχαίς, της Αχεράδος το καύχημα. Κύδος πατέρων Κορνούτε θεόληπτε.