ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΥΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΟ 2010 ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ;

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΥΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΟ 2010 ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ;

Του θεολόγου Β. Χαραλάμπους

=======

Κατά παρόμοιο τρόπο, με τις απαράδεκτες υποδείξεις του ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, μας λύπησε πριν τέσσερα περίπου χρόνια σε ομιλία του στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στις 28 Σεπτεμβρίου 2010, σε μεγάλη εκδήλωση αφιερωμένη στην Κύπρο, που συνδιοργάνωσαν η Μητρόπολη Δημητριάδος και η Ένωση Κυπρίων Μαγνησίας. Να σημειωθεί ότι κύριος ομιλητής ήταν ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος. 

Η ανακοίνωση της Μητρόπολης Δημητριάδος ανέφερε επακριβώς και τα εξής: «Εξέφρασε (ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος) την άποψη ότι η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει να τοποθετηθεί θετικά ή αρνητικά έναντι οιασδήποτε λύσης τεθεί προς συζήτησιν, καθώς με τον τρόπο αυτό θα βρεθεί απέναντι σε ένα μεγάλο ή μικρό κομμάτι του Κυπριακού λαού και δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Αποστολή της Εκκλησίας, όπως υπογράμμισε, είναι ν’ αφήσει τον λαό ν’ αποφασίσει ελεύθερα και Εκείνη να στηρίξει κάθε απόφασή του, εργαζόμενη για την ενότητά του, η οποία είναι επιτακτική αναγκαιότητα». 

Πόσο ειλικρινά μας λύπησε η φράση «η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει να τοποθετηθεί θετικά ή αρνητικά έναντι οιασδήποτε λύσης τεθεί προς συζήτησιν». Αλίμονο αν υιοθετήσει η Εκκλησία τέτοια στάση. Είναι ποτέ δυνατό η ποιμαίνουσα Εκκλησία, να συνηγορήσει με την ένοχη σιωπή της στην αδικία του Ορθοδόξου λαού της Κύπρου;

Το τελευταίο Ανακοινωθέν της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου (21 Ιουλίου 2014), καλεί όλους, πολιτική ηγεσία και λαό  όπως, «ομονοούντες, επιδιώξουμε να αποτρέψουμε την υλοποίηση των σχεδιασμών της Τουρκίας». Δεν θυσιάζεται η δίκαιη λύση για την επίπλαστη ενότητα, αλλά η ενότητα είναι η προϋπόθεση για να αναζητήσουμε «ομονοούντες» τη δίκαιη λύση και να αποτρέψουμε την υλοποίηση των σχεδιασμών της Τουρκίας. 

Η αναφορά στην κατακλείδα του Ανακοινωθέντος «Η Ιερά Σύνοδος, τέλος, αποφασίζει όπως, στο μέλλον συνέρχεται κατά περιόδους, και εξετάζει το εθνικό μας θέμα και τις εξελίξεις του δίνοντας τις κατευθυντήριες γραμμές στον λαό» καταδεικνύει την ποιμαντική έγνοια για τον ποιμαινόμενο λαό. Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εξεφώνησε πύρινο λόγο για την αδικημένη χήρα. Τώρα για το μέγα πλήθος των αδικιών σε βάρος του ποιμαινόμενου λαού, ως απόρροια άδικης λύσης, η Εκκλησία θα πρέπει να τηρήσει ένοχη σιωπή; Ορθά τοποθετείται η Ιερά Σύνοδος, με το «δίνοντας τις κατευθυντήριες γραμμές στον λαό» εν αντιθέσει με την υπόδειξη του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου «η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει να τοποθετηθεί θετικά ή αρνητικά έναντι οιασδήποτε λύσης τεθεί προς συζήτησιν».

Γνωρίζομε ότι οι περισσότεροι των «φανατικών υποστηρικτών» δεν συμφωνούν με τη στάση αυτή του Μητροπολίτου Αθανασίου, αλλά επειδή για αρκετούς από αυτούς το προέχον είναι ο «δικός» τους Μητροπολίτης, είτε ένοχα θα σωπάσουν, είτε θα δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Oι ιδιοτελώς και προσωποληπτικώς υποστηρίζοντες τον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο, επακριβώς εφαρμόζουν το αρχαίο ρητό του Αριστοφάνη (445-386 π. Χ.) «ου με πείσεις, καν με πείσεις». Δεν θα είναι δύσκολο σε όσους έχουν «εθισθεί» στην άδικη προσωποληψία να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. 

Αυτοί που άλλοτε προέβαιναν σε αναλύσεις επί αναλύσεων, του εθνικού προβλήματος της Κύπρου, μάλιστα με χαρακτηρισμούς για όσους αμφισβητούσαν την επίσημη στάση της Εκκλησίας της Κύπρου στον εθνικό πόνο, τώρα θα σωπάσουν. Τώρα φυσικά δεν προέχει γι’ αυτούς η επίσημη θέση της Εκκλησίας της Κύπρου στο εθνικό θέμα, αλλά η ιδιοτελής υποστήριξη του «ημέτερου» Μητροπολίτη. Τέτοιες μονομέρειες δεν αποβαίνουν προσβλητικές μόνον γι’ αυτούς, αλλά και για τον ίδιο τον Επίσκοπο. Ομως έχω την βεβαιότητα ότι δεν θα μακρύνει ο καιρός που η περίοδος των «παχέων αγελάδων», για όσους οπαδικώς συμπεριφέρονται, διαστρέφοντας το Ορθόδοξο εκκλησιολογικό ήθος, θα λάβει τέλος. Οσον αφορά το εθνικό θέμα της Κύπρου, ή καλύτερα τον εθνικό πόνο του Ορθόδοξου λαού της Κύπρου, θα ’ρθούν σίγουρα οι καλύτερες μέρες.