ΟΥΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΘΕΟΜΠΑΙΞΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΛΕΜΕΣΟΥ!!!
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Διαβάσαμε, στη Romfea.gr, άρθρο του Σεβ. Λεμεσού κ. Αθανάσιου που επιγράφεται “Ηγούμενος Αρσένιος Μαχαιριώτης: Το μακάριο τέλος του.”
“Τον προβλημάτιζε το ταξίδι του στο Άγιο Όρος, συνεχώς μου το ανέφερε και έψαχνε τρόπο να το αποφύγει.
Μιλήσαμε λίγο, ήταν πολύ προβληματισμένος, πολύ ανήσυχος. Λέω φοβητσιάρης είναι, ήταν λίγο φοβητσιάρης ο Αρσένιος, παρόλο που ήταν γεροδεμένος.
Φοβήθηκε λέω το ελικόπτερο, έβαλα κι εγώ χίλιους λογισμούς και το πήρα λίγο στο αστείο.

Στη συνέχεια μπήκαμε στην ανθρώπινη εκείνη ατμόσφαιρα του πένθους. Ήμουν στη Μονή Μαχαιρά όταν έψαχναν να βρούν το λείψανο του πατριάρχου και όλων των υπολοίπων κεκοιμημένων, και ακούσαμε ότι βρέθηκε.

Αυτός δεν τον ήξερε και τον είδε όπως ήταν. Λέω κανείς δεν αμφιβάλλει ότι είναι στον ουρανό.
Στη συνέχεια ανευρέθηκαν τα λείψανα, ετοιμάστηκαν, τα φέραμε στην Κύπρο, έγινε η νεκρώσιμος ακολουθία και έκτοτε η παρουσία του είναι ζωντανή ανάμεσα μας και χωρίς καμιά διάθεση οποιασδήποτε προβολής ή λογισμού, μπορώ να πω ότι αισθανόμαστε τις προσευχές του, την παρουσία του και στη ζωή της μονής και στη ζωή της αδελφότητας και στην προσωπικής μου ζωή.”

Γιατί "μακάριο";;; Επειδή "ένας σοβαρός Γέροντας του Αγίου Ορους που δεν μπορεί να αναφέρει το όνομά του" -γιατί άραγε; Μήπως επειδή δεν είναι καν υπαρκτό πρόσωπο;- του τηλεφώνησε από το Αγιον Ορος ότι "ένας γείτονας του ασκητής" -ποιος άραγε και γιατί δεν κατονομάζεται; Μήπως επειδή δεν υπάρχει;- "είδε εν πνεύματι"!!! τον ηγούμενο Αρσένιο "που δεν γνώριζε"!!! και του είπε ότι είναι στον "Ουρανό".!!!

Δεν κάνει να αποσιωπούνται τέτοια "θαύματα", Σεβασμιότατε! Δεν κάνει!

Απορία! Διαδίδεται ότι η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Μαχαιρά δεν ήθελε την εκλογή του μακαριστού Αρσένιου ως ηγουμένου και μόνον με την προσωπική επέμβαση του Σεβ. Λεμεσού εξελέγη τελικά Ηγούμενος.
Αληθεύει η διάδοση; Αν αληθεύει ποιος είναι ο λόγος που ο Σεβασμιότατος επέμενε να εκλεγεί Ηγούμενος ο μ. Αρσένιος; Μήπως την ώρα που έβλεπε το άκτιστο φως, είδε κανένα όραμα ότι θα είχε "μακάριο" τέλος; Μήπως διέκρινε κάποιο προσόν “στον γεροδεμένο” -κατά τη διαβεβαίωση του Σεβασμιότατου- ιερομόναχο Αρσένιο που το εξετίμησε ιδιαίτερα και γι’ αυτό τον προώθησε στην Ηγουμενία; Αν ναι ποιο συγκεκριμένα; Μήπως;...

Και για μεν "το χαμόγελο από την αιωνιότητα" του Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, είναι πλέον ή βέβαιο ότι οι εντολές ήταν του ιδίου να τον φουσκώσουν, αλλά δεν πάει πολύ ο Σεβ. Λεμεσού να προσθέτει αυτές τις αθλιότητες και για τον μ. Ηγούμενο Αρσένιο για να μπορεί να μιλά για την αγιότητα που χαρακτηρίζει τον γενάρχη της οικογενείας, τον φουσκωμένο Γέροντα της "Μεγίστης" Μονής, τον υποτακτικό του Γέροντα που βλέπει το άκτιστο φως τον και Γέροντα του "προορατικού" Ηγουμένου που είχε "μακάριο" τέλος;
No comments:
Post a Comment