ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ή ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΜΕΝ;

ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ή ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΜΕΝ;

Του Θεολόγου Ανδρέα Κυριακού

=====

Την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου λειτουργήθηκα στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος Παλαιού Κοιμητηρίου Λευκωσίας. Ο ναός είναι από τους σημαντικότερους της Λευκωσίας και δίπλα βρίσκονται οι τάφοι σχεδόν όλων των αρχιεπισκόπων Κύπρου των τελευταίων δεκαετιών. Μικρή εκκλησία, κατανυκτική που διασώζει εικόνες από τις κατεχόμενες εκκλησίες της Λευκωσίας.

Κατά τη συνήθεια των Κυπρίων υπήρχαν πολλοί δίσκοι με κολύβα μνημοσύνων διακοσμημένοι με πολυποίκιλα σχέδια που έχουν κοινό παρονομαστη τον Τίμιο Σταυρό. Μόνο όποιος δεν έχει επισκεφθεί την Κύπρο χρειάζεται να του ερμηνεύσω τι εννοώ. Η επιφάνεια του δίσκου καλύπτεται με ρόδια, αμυγδαλόψυχα ασπρισμένη (κούννες όπως τις λέμε στο νησί), σουσάμι, κορινθιακή σταφίδα.

Ολα αυτά με την γνωστή καλαισθησία της Κύπριας γυναίκας μεταμορφώνονται σε ωραιότατα σχέδια με κοινό μοτίβο τον σταυρό. Κυριολεκτικά χίλια μύρια σχέδια με αυτά τα υλικά της κυπριακής γης

σκαρφίζεται η γυναίκα της Κύπρου για να τιμήσει τον σταυρόν του Κυρίου. Μένω ενεός μπροστά στο πολυμήχανο της Κυπρίας χριστιανής γυναίκας που φτιάχνει τόσο ωραία σχέδια με τον σταυρό. 

Ομως όλα αυτά είναι απλώς το προοίμιο της αγανάκτησης, της πικρίας και της στενοχωρίας μου. Περί τίνος προκειται; 

Ολόκληρη η αυλή που περιβάλλει την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος καλύπτεται από τσιμεντένιες πλάκες, μαύρες κι άσπρες, που σχηματίζουν σταυρούς του τύπου του πολυσταύριου. Τι είναι το πολυσταύριο; Γεωμετρικό σχήμα αποτελούμενο από αλλεπάλληλους σταυρούς χωρίς το παραμικρό κενό διάστημα μεταξύ τους. Αρα όποιος δοκιμάσει να εισέλθει στον ναό κι από τις τρεις θύρες που διαθέτει θα καταπατήσει τον Τίμιο Σταυρό. Εκτός αν περιπατεί επί πτερύγων ανέμων.   

Ερωτώ τον ευλαβέστατο πρεσβύτερο π. Λουκά Λουκά, τον εφημέριο του ναού, τους επιτρόπους και κάθε καλής πίστεως ανθρωπο, που διαθέτει ευλάβεια και φόβο Θεού: Επιτρέπονται αυτά τα πράγματα; Ασφαλώς για κάποιον άθεο ή παντελώς αδιάφορο στα της πίστεως το πράγμα είναι ανάξιο κάθε συζητήσεως ή έστω απλής μνείας. Πατάμε το σταυρό. Και τι έγινε;

Ομως μιλάμε σε ανθρώπους που είναι πιστοί. Το 1995 ο Αγιος νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ προτίμησε να του κόψουν το κεφάλι οι Τσετσένοι οπαδοί του Μωάμεθ, παρά να βγάλει από το λαιμό του το σταυρό που φορούσε. Στα μαύρα χρόνια της τουρκικής κυριαρχίας, όταν κάποιος άνδρας αρνιόταν το Χριστό οι μωαμεθανοί του έκαναν περιτομή, εμφανές σημάδι της προδοσίας του Χριστού. Αν επρόκειτο περί γυναίκας τι γινόταν; Την έβαζαν να πατήσει τον τίμιο σταυρό. Αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να δηλώσει την αποστασία της από την πίστη και την προσκόλλησή της στην ακανθώδη θρησκεία του Μωάμεθ.

Πρόκειται για διδασκαλία της Εκκλησίας. Δεν ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως: Πιστεύω "εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν;" Μάλιστα. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα η Εκκλησία είναι ο αρχηγός κι εμείς οι χριστιανοί, όλοι χωρίς καμιά εξαίρεση οι στρατιώτες Της. Κι οι στρατιώτες υπακούουν στον αρχηγό.  

Ακούστε, λοιπόν, τι λέει ο αρχηγός, η Εκκλησία, που στόμα της είναι όχι ο αλάθητος άνθρωπος της Ρώμης, που δεν ανήκει κν σ’ αυτή όντας αβάπτιστος, αλλά η Οικουμενική Σύνοδος. 

Τι λέει η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος επί του θέματος αυτού: "Του ζωοποιού σταυρού δείξαντος ημίν το σωτήριον πάσαν σπουδήν ημάς τιθέναι χρη, του τιμήν την αξίαν αποδιδόναι, τω δι’ ου σεσώσμεθα του παλαιού παραπτώματος. Οθεν και νω και λόγω και αισθήσει την προσκύνησιν αυτώ απονέμοντες, τους εν τω εδάφει του σταυρού τύπους υπό τινων κατασκευαζομένους εξαφανίζεσθαι παντοίως προστάσσομεν ως αν μη τη των βαδιζόντων καταπατήσει το της νίκης τρόπαιον εξυβρίζοιτο. Τους ουν από του νυν του σταυρού τυπον επί του εδάφους κατασκευάζοντας ορίζομεν αφορίζεσθαι." (Κανών ογ΄). Ερμηνεία του κανόνος στο Πηδάλιον (σελ. 283-284, έκδοσις Αστέρος, Αθήναι 1984).

Παρακαλώ θερμά τον εφημέριο του ναού του Αγίου Σπυρίδωνος αλλά και τους επιτρόπους να διαλύσουν πάραυτα και χωρίς καμιά αναβολή, "τα του πλάνου ένεδρα και σκάμματα", καταστρέφοντας τους σταυρούς που καλύπτουν ολόκληρο το δάπεδο της αυλής. Δεν κάνει να υβρίζει σε κάθε γιορτή και καθημερινή τόσος κόσμος το σύμβολο της σωτηρίας. Η παραμικρή αδιαφορία αγγίζει τα όρια της συναίνεσης και της συνενοχής. Δεν είπαμε να σπάσουν τόσες πλάκες. Ας τις βγάλουν κι ας τις αναδιατάξουν. Δεν πρόκειται για παρονυχίδα αλλά για θέμα πίστεως.