ΕΥΓΕ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΕ ΚΥΠΡΟΥ!

ΕΥΓΕ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΕ ΚΥΠΡΟΥ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Δεν θα σταθώ στις κραυγαλέες ιστορικές ανακρίβειες της ομιλίας του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου αναφορικά με τη στάση του αείμνηστου προκατόχου του Μακαρίου Γ΄, κατά την τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου.

Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΠΕΔΕΧΘΗ ΤΗ ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

_____________

Η πικρή - μαρτυρημένη όμως με αδιάψευστα ιστορικά ντοκουμέντα - αποδοχή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο - όταν μάλιστα συνομιλητής της Ελληνοκυπριακής πλευράς ήταν αυτός ούτος ο αείμνηστος Τάσος Παπαδόπουλος - είναι αναμφίλεκτο ιστορικό γεγονός.

ΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΣΤΗ ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

__________

Οι μόνοι που αντέδρασαν τότε στη διζωνική ομοσπονδία - απολύτως προς τιμή τους - ήταν ο τότε Μητροπολίτης Πάφου (και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κύπρου) Χρυσόστομος Α΄, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ κ. Β. Λυσσαρίδης και ο τότε πρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος της Δημοκρατικής Παράταξης κ. Σπύρος Κυπριανού. Αλλά ο τελευταίος, όταν εξέφρασε επιφυλάξεις για την αποδοχή της διζωνικής ομοσπονδίας, αναγκάστηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια και να ανακρούσει πρύμναν, επειδή ο Μακάριος του έδωσε να καταλάβει ότι δεν σήκωνε αστεία και επιφυλάξεις.

Αυτά για την Ιστορία.

Κάποιοι από μας έχουμε κάποια ηλικία και θυμόμαστε τα γεγονότα, τα οποία άλλωστε μελετούμε έκτοτε όσο μπορούμε πιο επισταμένα, για να έχουμε σαφή γνώση της Ιστορίας.

ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΝ ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΔΕΧΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

____________

Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι το γεγονός ότι ο Μακάριος αποδέχθηκε τη διζωνική ομοσπονδία ενθουσιάζει πολλούς και αποθαρρύνει άλλους.

Ομολογώ με κάθε ειλικρίνεια ότι προσωπικά δεν με αποσχολεί ποσώς τι είπε ή τι δεν είπε, τι απεδέχθη και τι δεν απεδέχθη, τι έκανε ή τι δεν έκανε ο Μακάριος, ο Γρίβας, ο Τάσος Παπαδόπουλος, ο Κληρίδης ή ο οιοσδήποτε άλλος.

ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟΝ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ

___________

Ενα ΜΟΝΟΝ με ενδιαφέρει. Για ένα ΜΟΝΟΝ πονώ και αγωνιώ καθημερινά και αυτό είναι η σωτηρία της πατρίδας μου, της Ελληνικής από το λυκαυγές της Ιστορίας της Κύπρου.

Και η πικρή πραγματικότητα και η κοινή λογική μας οδηγούν να αντιληφθούμε ότι η διζωνική ομοσπονδία δεν οδηγεί στη σύσταση λειτουργικού κράτους αλλά σε νομιμοποίηση της διχοτόμησης.

Θα σταθώ, λοιπόν, στις ΑΠΟΛΥΤΩΣ ορθές επισημάνσεις του Μακαριότατου αναφορικά με την πορεία του εθνικού μας θέματος, και όχι στις ανακρίβειες της αναφοράς του στον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, οι οποίες άλλωστε δεν είναι η ουσία που μας απασχολεί.

ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ

_________

Ηρθε η ώρα να πούμε σε όλους.

Ενας άνθρωπος μία ψήφος.

Ούτε διχοτόμηση, ούτε ομοσπονδία, αλλά ενιαίο ευρωπαικό κράτος, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και όπου και ο τελευταίος Τούρκος εισβολέας και ο τελευταίος έποικος θα εγκαταλείψει την Κύπρο και όπου καμιά συνθήκη συμμαχίας ή εγγυήσεως δεν θα ισχύει.

ΜΟΝΟΝ τότε θα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα συνεχίσουμε να ζούμε στην Κύπρο ως απόγονοι των πατέρων μας.

Η Κύπρος κινδυνεύει θανάσιμο κίνδυνο να εκτουρκισθεί.

Ακόμη και ο εκ γενετής τυφλός της παραβολής μπορεί να διαπιστώσει το αναμφίλεκτο αυτό γεγονός.

Ο Μακαριότατος έχει αδήριτο ιστορικό και ποιμαντικό χρέος έναντι του Θεού, της Ιστορίας και του ποιμνίου του να κάνει ότι μπορεί για να σώσει την πατρίδα μας και σε αυτή του την πορεία έχουμε ΟΛΟΙ αδήριτη υποχρέωση να τον στηρίξουμε ανεπιφύλακτα.

Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα της ομιλίας του Μακαριότατου κατά τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.

*****

ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

=======

Οι συνομιλίες για λύση του προβλήματός μας διεξάγονται σε κλίμα δυσμενέστατο για την πλευρά μας. Ο Τουρκικός κατοχικός στρατός και οι έποικοι παραμένουν στην Κύπρο. Μάλιστα ο αριθμός τους αυξάνεται δραματικά με τη συνεχή εισαγωγή και άλλων από την Τουρκία. Η διεθνής κοινότητα - με τη δική μας ανοχή, ή και τα δικά μας λάθη - ασκεί πίεση σ’ εμάς, στο θύμα, και όχι στον θύτη. Η κατοχική δύναμη, αντί να αποτελεί το πρόβλημα, παρουσιάζεται ως εξωτερικός παρατηρητής, αφού επιμένουμε και στον αδόκιμο, από απόψεως γλώσσας, όρο ότι οι συνομιλίες είναι «Κυπριακής ιδιοκτησίας».

Οι συνεχείς υποχωρήσεις της πλευράς μας δεν έδωσαν κανένα αποτέλεσμα μέχρι σήμερα. Αντίθετα, βοήθησαν στη συνεχή μετακίνηση του Τουρκικού τελικού στόχου, που φαίνεται σήμερα ξεκάθαρα ότι είναι η Τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου.

Πρέπει, όμως, πάση θυσία, να ανακοπεί η πορεία λύσης του Κυπριακού με Τουρκικούς όρους. Ο Ελληνισμός με τη διαχρονική θυσία των ηρώων του, απέκτησε ένα μέτρο για να μετρά το ηθικό του ανάστημα μέσα στην ιστορική του πορεία. Και αυτό το μέτρο έχει χαρακτηριστικά την αξιοπρέπεια, την αυτοθυσία, τον ηρωϊσμό, την πρόκριση της ελευθερίας έναντι μιας ανετότερης ζωής. Κάθε Έλληνας ξέρει πως η Ελληνική ταυτότητα κουβαλά μαζί της υποχρεώσεις. Και η σημερινή θλιβερή επέτειος διδάσκει τον καθένα ότι «το την Κύπρον παραδούναι... ούτε των κυβερνώντων εστί, ούτε άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αγωνισόμεθα και ου φεισόμεθα της ζωής ημών». Γι’ αυτό και είναι επιτακτική η ανάγκη ανασχεδιασμού της πορείας και του αγώνα μας.

Η συνέχιση των συνομιλιών για λύση, κάτω από τους εκβιασμούς των νεοσουλτάνων της Άγκυρας, θα μας οδηγήσει σε σχέδιο θνησιγενές, παρόμοιο, ή χειρότερο εκείνου που απορρίψαμε, που θα αφανίσει τον Κυπριακό Ελληνισμό. Οι ξένοι, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, που κατάντησε να ’ναι σήμερα εκπρόσωπος των Αμερικανών και των Βρετανών, αναζητούν πάντοτε λύση ίσων αποστάσεων μεταξύ των συνεχώς αναβαθμιζομένων απαιτήσεων της Τουρκίας και των συνεχώς υποβαθμιζομένων, με τις συνεχείς προσφορές μας, δικών μας θέσεων. Απαιτείται εγκατάλειψη της στρατηγικής των υποχωρήσεων και της ηττοπάθειας, που ήδη απέτυχε. Η υποταγή δεν είναι επιλογή, γιατί οδηγεί στον αφανισμό. Η αντίσταση, η διεκδίκηση και ο αγώνας με καθαρούς στόχους δίδει ελπίδα σωτηρίας και επιβίωσης. Η Ιστορία είναι αμείλικτη και διδάσκει ότι οι ισχυροί υπολογίζουν μόνο τους αντιπάλους, όσο μικροί και αν είναι, που προβάλλουν αντίσταση και τους προκαλούν κόστος είτε σε αίμα, είτε σε διεθνή κατακραυγή.

Η αλλαγή πλεύσης, έστω και την υστάτη, και ο προσανατολισμός προς κατοχύρωση αρχών και διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού μας, είναι ο μόνος τρόπος που θα μας απαλλάξει από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των κάθε λογής Ντάουνερ, Πάσκο, Χάνεϊ, των αδίστακτων συμφεροντολόγων και ισχυρών της γης. Το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Η λύση πρέπει να είναι συμβατή με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, που είναι σήμερα και δικό μας δίκαιο. Δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μια λύση που να προνοεί βέτο στη λειτουργία του κράτους, που να μην προνοεί αποχώρηση των εποίκων, επιστροφή όλων των προσφύγων στις εστίες και στις περιουσίες τους, που να μην κατοχυρώνει τη βασική αρχή της Δημοκρατίας: ένας άνθρωπος μία ψήφος, όπως ακριβώς διακήρυσσε και επεδίωκε ο Εθνάρχης Μακάριος.

Στόχος της Τουρκίας αυτήν τη στιγμή είναι η εξάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας, και στο άμεσο μέλλον - πράγμα που θα έλθει ως επακόλουθο του πρώτου - η εξάλειψη του Ελληνισμού από την Κύπρο. Το 2004, με την καταψήφιση του σχεδίου Ανάν, ο Ελληνισμός της Κύπρου απέτρεψε την υλοποίηση των Τουρκικών σχεδίων. Οι Τουρκικές και Αγγλοαμερικανικές μεθοδεύσεις, όμως, δεν σταμάτησαν. Αντιθέτως, εντείνονται με κάθε μέσο και κάθε τρόπο. Ο Ελληνισμός της Κύπρου αντιμετωπίζει σήμερα μια συντονισμένη προσπάθεια να πληγεί η ιστορική του μνήμη, με ενέργειες για αλλοίωση της διδασκόμενης στα σχολεία ύλης του μαθήματος της Ιστορίας, να υποσκαφθεί η εθνική του συνείδηση, με αμφισβήτηση αυτής της ίδιας της καταγωγής και της γλώσσας του, να νοθευτεί η συνοχή του, με την ενθάρρυνση της έλευσης και εγκατάστασης λαθρομεταναστών στις ελεύθερες περιοχές. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του κινδύνου, αν παραμείνουμε απαθείς και αν δεν ενωθούμε κάτω από ένα σαφές πρόγραμμα αγώνα, με τις αρχές που προδιαγράψαμε, θα έλθει, δυστυχώς, το οδυνηρό τέλος.

Και να ξέρουμε πως «ταύτα πάντα» θα είναι «αρχή ωδίνων» για τον Ελληνισμό. Αν χαθεί η Κύπρος, θα ακολουθήσουν και άλλα τμήματα του Έθνους.

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ