ΕΡΑΣΜΟΣ: ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΕΡΑΣΜΟΣ: ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Του κ. Γιώργου Παπαθανασόπουλου

=====

Ευκαιρία χάθηκε για την Ευρώπη και όταν ο Έρασμος (1469-1536) γνώρισε τον πνευματικό πλούτο της Ορθοδοξίας, αλλά δεν την ασπάστηκε. Στα 1512 έγραψε: «Μεταξύ των θεολόγων ουδείς είναι καλύτερος από τον Ωριγένη, κανείς πιο ευχάριστος και με πιο πεποικιλμένο λόγο από τον Χρυσόστομο, κανείς πιο άγιος από τον Βασίλειο...» ( Από το βιβλίο του Pierre Chaunu “L’  aventure de la Reforme”, Ed. Complexe, Bruxelles, p. 120-121). Ο Παν. Κανελλόπουλος γράφει για το ίδιο θέμα: «Ο Έρασμος παραμερίζοντας όσα η μεσαιωνική θεολογία και η λατρεία της ρωμαϊκής εκκλησίας είχαν προσθέσει στον αρχέγονο Χριστιανισμό επιστρέφει στο καθαρό πνεύμα της Καινής Διαθήκης και στους παλαιούς πατέρες της Εκκλησίας, Έλληνες και Λατίνους» (Παν. Κανελλόπουλου «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Αθήναι, 1968, μέρος Β΄, τεύχος α΄, σελ. 137 κ.ε.). 

Ο Έρασμος διέμεινε για χρόνια στην γερμανόφωνη ελβετική Βασιλεία και συντέλεσε να αναδειχθεί τότε το σημαντικότερο τυπογραφικό κέντρο της Ευρώπης. Από το 1516, που με φροντίδα του εκδίδεται η ελληνική Καινή Διαθήκη και το έργο του Αγίου Ιερωνύμου, έως το 1532,  με τη δική του πρωτοβουλία και καθοδήγηση, εκδίδονται τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας Κυπριανού, Ιλαρίου, Ειρηναίου, Αμβροσίου, Αυγουστίνου, Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Μεγάλου Βασιλείου. Το έργο του Μεγάλου Βασιλείου εκδόθηκε πρώτο στο ελληνικό πρωτότυπο.

Οι αναφορές στους Ανατολικούς Πατέρες της Εκκλησίας κατά την εποχή του δεν συγκίνησαν τον Λούθηρο. Είναι βέβαιο  ότι γνώριζε ελληνικά και  ότι μελέτησε την Αγία Γραφή στο πρωτότυπο.  Πιθανότατα  γνώριζε και τους Ανατολικούς Πατέρες, αλλά τους αγνόησε λόγω του φανατισμού του υπέρ μιας Εκκλησίας χωρίς ιερατείο, χωρίς Μυστήρια, χωρίς ιερότητα, χωρίς Παράδοση. 

Παρά το ότι, από χαρακτήρα, ο Έρασμος ήταν ήπιος και κατά της βίας και έγραψε με μετριοπάθεια τις αντιρρήσεις του τόσο για τη διδασκαλία του Λουθήρου, όσο και για τις καινοτομίες της Ρώμης, εν τούτοις ο Λούθηρος και οι φανατικοί καθολικοί του επιτέθηκαν με σφοδρότητα. Ειδικότερα ο Λούθηρος τον μίσησε και τον πολέμησε με βιαιότητα. Ο Έρασμος με την ευγένεια του χαρακτήρα του δεν μπόρεσε να πείσει για το ότι η βία δεν έχει σχέση με τον Χριστό και να αποτρέψει τους θρησκευτικούς πολέμους Ρωμαιοκαθολικών κατά Διαμαρτυρομένων. Δεν τόλμησε ποτέ να μιλήσει για την Ορθοδοξία, δεν είπε καν αν παρέμεινε στην πίστη ρωμαιοκαθολικός ή προσχώρησε στον προτεσταντισμό.... Η Ευρώπη έτσι πήρε τον δρόμο της, τον δρόμο του «αντιμεταρρυθμισμένου» Βατικανού, των Ιησουιτών και των άλλων ταγμάτων και των προτεσταντών, διαδόχων του Λουθήρου... Με τα σημερινά αποτελέσματα.-  

Σημείωση

Εκτός από τα βιβλία που στο κείμενο σημειώθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν και τα ακόλουθα: Στέφαν Τσβάϊχ «Έρασμος», Εκδ. Γκοβόστη. - Εράσμου «Μωρίας Εγκώμιον», Εκδ. Ηριδανός. - Κ. Σάθα « Βιογραφίαι 1453-1821». - Περ. «Εποπτεία», τ. Φεβρουαρίου 1993. -

«Κύριλλος Λούκαρις», Αθήναι, 1939. - Giorgio Girardet “Protestanti e cattolici: le differenze”, Ed. Claudiana, Torino, 4a edizione, 2007. - “Lutero: Opere scelte”, Introduzione Gerhard Ebeling, Ed. Claudiana, 1988. - Paolo Ricca – Giorgio Tourn “Le 95 tesi di Lutero”, Ed. Claudiana, 2004. - Revue “Actualite de l’ histoire – Guerres de religion”, no 81, Novembre 2005. -  Revue “Les cahiers science et vie – Guerres de religion”, No 162, Juillet 2016. - “Memoires d’ Europe 1453-1789”, Ed. Gallimard, 1993. -