ΑΔΙΚΕΣ ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

ΑΔΙΚΕΣ ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ 

Τοῦ κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

=====

Ἄδικες ἐπιθέσεις δέχεται ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ Δελτίου Τύπου, τὸ ὁποῖο ἐξέδωσε καὶ ἀναφέρεται στὴν ὀνομασία τοῦ γειτονικοῦ κράτους. Ὁ ἀρνητικὸς σχολιασμὸς προέρχεται κυρίως ἀπὸ «ρεαλιστὲς» νεοφιλελεύθερους καὶ νεοαριστερούς, καθὼς καὶ ἀπὸ «ἐκσυγχρονισμένους» ἰδεολόγους – ὀπαδοὺς τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τοῦ κοσμοπολιτισμοῦ. Ὅλοι εἶναι ὑπὲρ ἑνὸς ἔντιμου συμβιβασμοῦ. 

Τὰ ἀρνητικὰ σχόλια εἶναι γιὰ τρία σημεῖα τοῦ Δελτίου Τύπου τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου:

Τὸ πρῶτο εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία, κλῆρος καὶ λαός, θυσιάστηκαν καὶ μαρτύρησαν γιὰ νὰ εἶναι ἐλεύθερη ἡ Μακεδονία. Οὐδεὶς μπορεῖ νὰ ἀμφισβητήσει τὴν προσφορά Της. Ἡ δράση καὶ τὰ βάσανα τῶν Δράμας Χρυσοστόμου (τοῦ μετέπειτα Ἁγίου ἐθνοϊερομάρτυρος Σμύρνης), Καστορίας Γερμανοῦ Καραβαγγέλη, Γρεβενῶν Αἰμιλιανοῦ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων Μητροπολιτῶν, κληρικῶν καὶ Μακεδονομάχων, εἶναι ὁ ἀδιάψευστος μάρτυρας αὐτῆς τῆς προσφορᾶς.

Τὸ δεύτερο εἶναι τὸ σημειούμενο, ὅτι λόγῳ τῆς προσφορᾶς της ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ δεχθεῖ τὴν ἀπονομὴ τοῦ ὅρου «Μακεδονία» ἢ παραγώγου του ὡς συστατικοῦ ὀνόματος ἄλλου Κράτους. Διερωτᾶται κανείς, ἡ ἐκφραζόμενη ἄποψη ἀποτελεῖ παρέμβαση στὴν κυβερνητικὴ πολιτική; Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐκφράζει τὴν ἄποψή της; Πρέπει νὰ φιμωθεῖ, ὅπως συνέβαινε στὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα τοῦ περασμένου αἰώνα; 

Τὸ τρίτο εἶναι ἡ διατύπωση τῆς ἀνησυχίας τῆς Συνόδου, ὅτι τυχὸν ἀποδοχὴ τοῦ ὅρου «Μακεδονία» θὰ ἔχει ἐπιπτώσεις καὶ στὴν ὀνομασία τῆς αὐτοαποκαλούμενης ἐκκλησίας τῆς «Μακεδονίας». Ἐγράφη ὅτι ἡ «Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας» ἱδρύθηκε τὸ 1968 καὶ ἐτέθη εἰρωνικὰ τὸ ἐρώτημα ἂν χρειάστηκε μισὸς αἰώνας γιὰ νὰ τὸ ἀντιληφθεῖ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Τὸ συγκεκριμένο ἀρνητικὸ σχόλιο δείχνει ἄγνοια τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας.Τὸ 1967 οἱ τέσσερις Μητροπολίτες, ποὺ κάλυπταν ποιμαντικὰ τὸ σημερινὸ γειτονικὸ κράτος καὶ ἀνῆκαν στὴ Σερβικὴ Ἐκκλησία, ἀποφάσισαν νὰ ἀνακηρύξουν τὴν «Αὐτοκέφαλη Μακεδονικὴ Ἐκκλησία». Ἡ ἀπόφασή τους δὲν ἔγινε δεκτὴ ἀπὸ τὸ Σερβικὸ Πατριαρχεῖο, στὸ ὁποῖο ἀνῆκαν. Ἡ Σερβικὴ Ἱεραρχία, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1967, ἀποφάσισε νὰ διακόψει κάθε λειτουργικὴ καὶ κανονικὴ σχέση μὲ τοὺς ἐν λόγῳ Μητροπολίτες. Τὴν ἀπόφαση τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀποδέχθηκαν ὅλες οἱ Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες – φυσικὰ καὶ ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία. Ἔκτοτε ἕως καὶ σήμερα ἡ σχισματικὴ «Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας» παραμένει ἀπομονωμένη.

Ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία τὸ 2002 προχώρησε ἕνα ἀκόμη βῆμα στὴν ἀντίθεσή της πρὸς τὴν σχισματικὴ Ἐκκλησία. Τότε ἵδρυσε στὰ Σκόπια αὐτόνομη, ὑπ’ αὐτὴν Ἐκκλησία, μὲ τὸ ὄνομα Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος καὶ χειροτόνησε Ἀρχιεπίσκοπό της καὶ Μητροπολίτη Σκοπίων τὸν Ἰωάννη Ζόραν, καθὼς καὶ ἄλλους τρεῖς Ἀρχιερεῖς. Τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδος ἀποδέχονται ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ὡς κανονικὴ καὶ ὄχι τοὺς σχισματικούς τῆς «Ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας».

Τὸν περασμένο Νοέμβριο οἱ σχισματικοὶ Μητροπολίτες τῶν Σκοπίων, σὲ συνεργασία μὲ τὴν Κυβέρνησή τους καὶ ἐν ὄψει τῶν διαπραγματεύσεων γιὰ τὴν ὀνομασία τοῦ κράτους τους, ἀποφάσισαν νὰ συνεργασθοῦν μὲ τὸ Βουλγαρικὸ Πατριαρχεῖο καὶ διὰ μέσου αὐτοῦ νὰ πετύχουν τὴν αὐτοκεφαλία τους. Σημειώνεται ὅτι ἡ Βουλγαρικὴ Ἐκκλησία ἀποδέχεται τὴν ὀνομασία «Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας», μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη τῆς κυβερνήσεως τῆς Σόφιας. Ἔτσι, διὰ μέσου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, ποὺ ἀναγνωρίζει ὡς «ὅμαιμους καὶ ὁμοεθνεῖς» τους σλάβους τῶν Σκοπίων, αὐτοὶ ἐπιχειροῦν νὰ περάσει στὸ κράτος τους τὸ ὄνομα «Μακεδονία». Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἀναμιγνύεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στὴν ὀνομασία τοῦ γειτονικοῦ κράτους.