ΑΗΔΟΝΑΚΙ

ΑΗΔΟΝΑΚΙ

Της Χριστούφαντου

=====

Πουλάκια, πτερωτά τῆς γῆς,

πού γλυκοκελαϊδεῖτε

σέ δάση, σπίτια καί βουνά

ὅπου καί ἄν διαβῆτε.

Μέ πρόσταγμα Δημιουργοῦ

σ᾽ ἀγέρες σεῖς πετᾶτε,

γράφετε κύκλους οὐρανοῦ

καί μουσική σκορπᾶτε.

Κι ἀγέρες σάν ρωτήσουνε

στά ὕψη τί ζητοῦνε;

Πουλάκια τιτιβίζουνε,

Θεό δοξολογοῦνε.

Στολίζουνε τίς ρεματιές,

κάθε κλαδί καί δένδρο

καί ἀντηχεῖ εἰς τίς αὐλές,

τό μουσικό τους μέτρο.

Μά ὅμως περισσότερο

τέρπει τήν ἀκοή μας

τ᾽ ἀηδόνι τό μελωδικό,

γλυκαίνει τήν ψυχή μας.

Γλυκολαλεῖ βασιλικά,

τήν ἀρχοντιά βιώνει,

δέν κελαϊδεῖ εἰς τήν σκλαβιά,

πεθαίνει, μαραζώνει.

Δέν ψάλλει μέσα σέ κλουβί,

χρυσό καί στολισμένο,

ἐμπνέεται στήν λευτεριά,

σέ κῆπο ἀνθισμένο.

Δέν τραγουδᾷ σάν φλύαρο,

λές καί σοφία ἔχει,

διδάσκει πώς ἡ σιωπή

εἶν᾽ ἀρετή σάν πρέπει. 

Μά σάν ἀνέβη στό κλαδί

τήν τέχνη του νά δείξῃ,

κανέν᾽ ἄλλο πετούμενο

στόμα του δέν θ᾽ ἀνοίξῃ.

Στήν ὀμορφιά τῆς σιωπῆς

ἄριες θά συνθέσῃ,

μέ μέλη παναρμόνια

τά ὦτα θά μαγέψῃ.

Καί στήν ἀπόλυτη σιγή,

στοῦ φεγγαριοῦ τήν λάμψι,

ἐκεῖ ψυχές πού ἀγρυπνοῦν

καί ὕπνος δέν θά κάμψῃ.

Σάν ἀηδονάκι ἡ καρδιά,

γλυκά στόν Πλάστη ψάλλει

θαυμάζει πρόνοια Αὐτοῦ

σοφία Του μεγάλη.

Χριστούλη δῶσ᾽ μου δύναμι,

ζητῶ νά σ᾽ ἀγαπήσω,

σάν ἀηδονάκι εὔλαλο

νά Σέ ὑμνολογήσω.

Ὅλες οἱ μέρες τῆς ζωῆς

νά εἶν᾽ εὐλογημένες

καί οἱ νυχτιές στά δάκρυα,

σέ προσευχή δοσμένες.