ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Διαβάσαμε στο dogma.gr το ακόλουθο ρεπορτάζ του κ. Ανδρέα Λουδάρου:

“ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ

Δυο ήταν οι κύριες υποχωρήσεις που οδήγησαν στο να υπάρχει σήμερα ημερομηνία Πανορθοδόξου Συνόδου και όχι μετωπική σύγκρουση μεταξύ Φαναρίου – Μόσχας και άλλων Εκκλησιών.

Η πρώτη υποχώρηση έγινε από την Μόσχα που παρά την σταθερή θέση της τα τελευταία χρόνια περί συμμετοχής όλων των Ορθοδόξων Επισκόπων με δικαίωμα ψήφου, δέχθηκε την συμμετοχή τελικά μόλις είκοσι μητροπολιτών ανά Εκκλησία και μάλιστα χωρίς δικαίωμα ψήφου. 

Η κάθε Εκκλησία ανεξαρτήτως δυναμικής, πληθυσμού, αριθμού επισκόπων κ.ο.κ. θα έχει μια ψήφο.

Μετά την υποχώρησή του αυτή, το Πατριαρχείο της Ρωσίας σχεδόν «επέβαλε» στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να προβεί σε μια αντίστοιχης βαρύτητας κίνηση.

Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, καθώς και οι περισσότεροι Προκαθήμενοι, προωθούσαν την λήψη αποφάσεων πλειοψηφικά. Ωστόσο ο Ρώσος Πατριάρχης είχε ξεκαθαρίσει πως δεν είχε καμία πρόθεση να υποχωρήσει. Για την Ρωσία η ομοφωνία ήταν αδιαπραγμάτευτη.

Ήταν η ώρα του Οικουμενικού Πατριάρχη να κάνει το δικό του βήμα όπως κι έγινε.

Τόσο η Κωνσταντινούπολη όσο και οι άλλες Εκκλησίες συμφώνησαν στο να υπάρξει πλήρης ομοφωνία αφού ούτως ή άλλως τα θέματα έχουν συζητηθεί από τις Εκκλησίες στις προσυνοδικές συσκέψεις και όσα έχουν ολοκληρωθεί έχουν κλείσει με ομοφωνία.

Αυτές οι δυο κινήσεις ήταν και οι «καταλύτες» που άνοιξαν ουσιαστικά τον δρόμο τον ορισμό της ημερομηνίας που θα συγκληθεί η Πανορθόδοξη Σύνοδος. Ωστόσο οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές που δεν είναι λίγοι αυτοί που δηλώνουν φόβους για το αν στα περίπου δυο χρόνια που θα μεσολαβήσουν μέχρι την Πανορθόδοξη, υπάρξει ανατροπή.”

Απολύτως ανακριβείς οι εκτιμήσεις του κ. Λουδάρου. 

Η αλήθεια είναι ότι το Πατριαρχείο Μόσχας ουδέποτε ζήτησε να συμμετάσχουν όλοι οι ορθόδοξοι επίσκοποι στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο ως αποκλειστικό τρόπο της σύνθεσής της.

Η πρόταση της συμμετοχής όλων των επαρχιούχων επισκόπων ήταν παράλληλα στο τραπέζι με την πρόταση οι αποφάσεις να στηρίζονται στην αρχή της ομοφωνίας, τουτέστιν η κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία να έχει το δικαίωμα του βέτο στις αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Και με τις δύο προτάσεις το Πατριαρχείο Μόσχας επιτυγχάνει στο ακέραιο τις επιδιώξεις του: Δηλαδή ελέγχει απολύτως την πορεία των αποφάσεων της Συνόδου είτε με την απόλυτη πλειοψηφία όλων των επισκόπων της Ορθοδοξίας, είτε με το δικαίωμα του βέτο που του παρέχει η αρχή της ομοφωνίας αν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αντιπροσωπευθούν από ορισμένο αριθμό επισκόπων.

Επομένως πέτυχε απόλυτα τους στόχους του το Πατριαρχείο Μόσχας κατά τη Σύναξη, αλλά πέτυχε ακόμη και πριν τη Σύναξη των Προκαθημένων ένα άλλο στόχο του: Να συγκληθεί η Σύνοδος για τα 8 από τα 10 θέματα που υπάρχει ήδη -από τις προσυνοδικές διασκέψεις- ομοφωνία.